ΝΑΥΤΙΑ ένα θρυλικό άλμπουμ του ελληνικού hardcore, από τις αρχές του ’90, ξανά σε κίνηση

Ιστορικό hardcore, αναρχοπάνκ σχήμα από τη Θεσσαλονίκη, οι Ναυτία υπήρξαν απολύτως καθοριστικοί, όχι μόνο με τις ηχογραφήσεις, αλλά και με τις γενικότερες απόψεις και δράσεις τους, στο διάστημα που βρέθηκαν «ζωντανοί», ανάμεσα στα έτη 1987 και 1993. Σ’ αυτό το διάστημα ηχογράφησαν δύο κασέτες (demo), ένα LP το 1992 («Ευρωπαϊκή Αναγέννηση»), ενώ συμμετείχαν, ως ένα από τα δύο σχήματα, σ’ ένα γερμανικό split-LP (μοιρασμένο με τους Γερμανούς Graue Zellen), με την πλευρά τους να έχει τίτλο “The Naytia Kinky Horror Show”. Τώρα (2019), σχεδόν 30 χρόνια μετά, το περισσότερο υλικό των Ναυτία κυκλοφορεί ξανά σε μια πολύ περιποιημένη «γεμάτη» έκδοση από την Labyrinth of Thoughts. Λέμε για το άλμπουμ «Ευρωπαϊκή Αναγέννηση / The Naytia Kinky Horror Show», που περιλαμβάνει στο βασικό long-play τις ηχογραφήσεις των δύο παλαιών LP (17 tracks συνολικώς), προσφέροντας κι ένα 45άρι με τρία tracks, που είχαν εμφανισθεί, τότε, στα demos ή σε άλλες κασετο-συλλογές.
Ακόμη –και αυτό είναι πολύ σημαντικό– η νέα έκδοση περιλαμβάνει κι ένα ασπρόμαυρο, μεγάλου μεγέθους, booklet 24 σελίδων, στο οποίο αναπαράγονται τα σκίτσα (Μαρία-Ηλέκτρα) και τα κείμενα (στίχοι) του πρωτότυπου ενθέτου, μαζί με επιπλέον κείμενα και πληροφορίες (γραμμένα από την Σόνια και τον Βαγγέλη ή Βάγγο σήμερα). Όλο το πακέτο (που δεν θα διανεμηθεί στα δισκάδικα, όπως διαβάζω στο site τής LoT) είναι τυπωμένο σε 500 αντίτυπα, με ανώτατη τιμή πώλησης τα 16 ευρώ. Όλα τούτα, προφανώς, σχετίζονται με τις απόψεις και τις απαιτήσεις της μπάντας. Εξάλλου, δική της απόφαση ήταν και η επανέκδοση του υλικού, λόγω της «ανηφόρας» στην τιμή που έχουν πάρει τα originals, στο discogs και στα παζάρια, τα τελευταία χρόνια.

Τώρα, τι να πούμε για τους Ναυτία; Τα λένε οι ίδιοι καλύτερα από εμάς στο booklet, που, το ξαναλέω, έχει ιδιαίτερη αξία, και σαν ένα ευρύτερο ντοκουμέντο. Φυσικά, πριν τα γράψουν η Σόνια Βλάχου (η ντράμερ και η βασική, αλλά όχι και η μόνη, στιχουργός των Ναυτία) και ο Βαγγέλης Φιλαΐτης (ο μπασίστας), τα είχαν τραγουδήσει στα πάλκα και τις ηχογραφήσεις (το γκρουπ, στη φάση του LP, συμπλήρωναν οι κιθαρίστες Γιάννης Ιωαννίδης και Χρήστος Ντάνης, ενώ αργότερα αποχώρησε ο Ντάνης), όμως και το ξανακοίταγμα όλης εκείνης της φάσης, σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, δεν στερείται ενδιαφέροντος. Ίσα-ίσα, έχει πολλά να πει και στο πληροφοριακό κομμάτι και στο θεωρητικό-ιδεολογικό, που πάντα απασχολούσε έντονα τους Ναυτία – όντας επηρεασμένοι, σαν σχήμα, από την αναρχοπάνκ κολεκτίβα της Crass Records (Crass, Conflict, The Mob, Zounds, Poison Girls κ.ά.).

Μερικά από τα βασικά θεωρητικά (ελευθεριακά), και από ’κει πέρα πρακτικά πατήματα, τα οποία εφάρμοσαν στην σύντομη ζωή τους οι Ναυτία, έτσι όπως τα καταγράφει η Σόνια (στις παρενθέσεις υπάρχουν δικά μου λόγια): 

1. Ο εκδημοκρατισμός της έκφρασης ενάντια στην δικτατορία των ειδικών (δεν χρειάζεται δηλαδή να είσαι μουσικαράς για να βγεις και να παίξεις με μια μπάντα) 

2. Ο αντικομφορμισμός, σαν δείγμα μουσικής γραφής και τρόπος ζωής 

3. Η ολιστική πολιτική συνειδητότητα (δεν μας χρειάζονται οι εύκολοι «κακοί», π.χ. οι μπάτσοι, μας χρειάζονται οι σκεπτόμενοι άνθρωποι) 

4. Η αντίσταση στον εκφασισμό της κοινωνίας 

5. Η ενεργή επιθετική στάση ενάντια στο θέαμα και το εμπόρευμα 

6. Ο αντιοπαδισμός 

7. Η αντίθεση στον ανεγκέφαλο μάτσο, πάνκ πρωτογονισμό (κάτι που έφερε τους Ναυτία σε σύγκρουση με άλλα πρόσωπα και καταστάσεις της σκηνής) 

8. Η τιθάσευση της ίδιας της ναρκισιστικής παρόρμησης των μελών του γκρουπ για εξουσία και σταριλίκι.

Αυτά όλα δεν ήταν θεωρητικές, σφηνωμένες στο κεφάλι τους (στο «κεφάλι» των Ναυτία) ιδέες, αλλά ζητήματα που αποδείχτηκαν εφαρμόσιμα στην πράξη. Τα ακούς στα τραγούδια τους κατά πρώτον, όπως τα διαπίστωνες, τότε, και στη γενικότερη στάση τους στα πράγματα.

Εγώ θα πω και τούτο, τώρα, που μπορεί να μην κολλάει και τόσο πολύ με όλα τα παραπάνω. Οι Ναυτία ήταν ένα πολύ καλό συγκρότημα και από μουσικής πλευράς. Δεν ήταν τυχαίοι, δηλαδή, σαν μουσικοί. Οι ίδιοι μπορεί να ενθάρρυναν τον καθένα, και τον πιο αδαή, να βγει και να εκφραστεί, αλλά οι ίδιοι φύλαγαν για τον εαυτό τους το καλύτερο (και καλά έκαναν). Τα άλμπουμ τους, και την «Ευρωπαϊκή Αναγέννηση» και το split “The Naytia Kinky Horror Show”, τα ηχογράφησαν σ’ ένα από τα καλύτερα στούντιο που υπήρχαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα (στο Αγροτικόν του Νίκου Παπάζογλου, στη Θεσσαλονίκη) κι όχι σε κάποια αποθήκη με... αυγοθήκες στους τοίχους. Και γι’ αυτόν το λόγο το άλμπουμ τους γ@μ@ει. Έχει, εννοώ, πολύ καλό ήχο για greek punk, hardcore, πείτε το όπως θέλετε, και, το κυριότερο, με τα λόγια να ακούγονται σε χρόνο πρώτο (όχι κάτι σύνηθες, τότε, για τα σχετικά ελληνικά συγκροτήματα) – και τούτο παρά τις αυτονόητες δυσκολίες και βασικά την ταχύτητα, που δεν ευνοεί τις μεγάλες ελληνικές λέξεις, οι οποίος, για να «βγουν», αναγκαστικά κάποιες φορές θα «φαγωθούν».

Τώρα, να αρχίσεις να λες για κάθε ένα, ξεχωριστά, από τα τραγούδια των Ναυτία δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει λόγος να πείσεις κανέναν – όταν όλοι είναι πεπεισμένοι. Η μπάντα τα έδινε όλα. Και πάνω στη σκηνή και στη δισκογραφία. Και αυτό (όσον αφορά στην τελευταία) αποδεικνύεται περίτρανα και από την παρούσα επανέκδοση.

Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr