MAZOHA «Μπάσταρδο»: νέο synth-punk LP

Οι Mazoha, ως Mazoha, έχουν ήδη δύο κυκλοφορίες, το άλμπουμ “The Weight of Existence”  (2017) και το EP «Άσυλο Μηδέν» το 2018, αλλά τώρα έχουν κι ένα βινύλιο, που αποκαλείται «Μπάσταρδο» (2019) και το οποίον τυπώνεται, κι αυτό, για την Inner Ear. Γιατί «κι αυτό»; Γιατί πίσω από τους Mazoha βρίσκεται ο Τζίμης Πολιούδης, που ως Vagina Lips έχει ακόμη δύο LP στην πατρινή εταιρεία. Οι Mazoha και μοιάζουν και διαφέρουν από τους Vagina Lips... αν κι εμείς θα τους αντιμετωπίσουμε ως ένα εντελώς διαφορετικό project.

Στίχος, ελληνικός, στη γλώσσα μας κατ’ αρχάς. Αυτό ως ένα πρώτο δεδομένο. Στίχος: σκληρός, προσωπικός, άμεσος, αδιέξοδος (εκφράζει αδιέξοδα εννοούμε), βασικά απαισιόδοξος (αλλά όχι πάντα – άκου ας πούμε την «Σταγόνα» ή την «Διαδρομή»), αυτοϋπονομευτικός, αστικής προέλευσης και βάσης, που διατυπώνει με σαφήνεια εκείνο που θέλει να «περάσει» ο δημιουργός του. 

Αφήγηση-τραγούδισμα: επαρκής. Πάνκικης απόχρωσης, που δεν μπορεί παρά να παραπέμπει στα greek eighties. 

Μουσικές: εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο σαφή, καθώς το synth-punk του Πολιούδη δεν αφήνει κανένα περιθώριο, ώστε να σκεφθείς ή να προσθέσεις κάτι περισσότερο. Διάφορα συγκροτήματα, γνωστά και λιγότερο γνωστά, έπαιζαν έτσι στην Ελλάδα, στα eighties, ή περίπου-έτσι τέλος πάντων. Οι Κουμπότρυπες Α.Ε. π.χ. ή οι ANTI… – πιο πολύ αυτοί. Αν και τούτες είναι «αναφορές», δεν είναι κάτι παραπάνω. Εννοούμε πως οι Mazoha έχουν τα δικά τους στοιχεία να προτάξουν, το δικό τους σύνολο εν πάση περιπτώσει, που στέκεται «μια χαρά» μέσα σ’ αυτό το... δισυπόστατο περιβάλλον.

Γιατί δισυπόστατο; Γιατί από τη μια μεριά είναι οι στίχοι, που μεταφέρουν αυτό το άγχος, αυτή την εξουθένωση, αλλά από την άλλη είναι οι μουσικές, που είναι ανεβαστικές, χορευτικές, όχι κατηφείς ή dark. Κι αυτή αντίστιξη είναι που λειτουργεί περίεργα, αλλά σε κάθε περίπτωση εποικοδομητικά.

Συγκριτικώς θα έλεγα πως η δεύτερη πλευρά του LP (με τα τέσσερα tracks) είναι μια κλάση πάνω από την πρώτη (χωρίς να είναι κακή ή μέτρια και η πρώτη), με τη «Φόλα» (που συνδυάζει ραπάρισμα, με funk, electro και ethnic hints) και την «Σταγόνα» (σε πιο synth, μπιτάτη φάση) να τα σπάνε... Και να μένουν έτσι, σπασμένα, για ώρες...

Επαφή: www.inner-ear.gr