CARMO βραζιλιάνικες μουσικές υπό την προστασία της ECM

Η Carmo είναι μια βραζιλιάνικη ετικέτα, που υφίσταται από την δεκαετία του ’80 εκδίδοντας στην αρχή LP και από το 1991 και μετά CD (Egberto Gismonti κ.ά.). Τα τελευταία πολλά χρόνια η Carmo δεν είχε δώσει σημεία ζωής, εξ όσων είδα στο discogs, ενώ τώρα, και υπό την προστασία της ECM, φιλοδοξεί να κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία της. Τα δύο πλέον πρόσφατα άλμπουμ τής Carmo είναι αυτά για τα οποία γράφουμε στη συνέχεια...

DANIEL MURRAY: Universo Musical de Egberto Gismonti [Carmo]

Βραζιλιάνος κιθαρίστας με καλές περγαμηνές και συνεργασίες, ο Daniel Murray πράττει εδώ, στο “Universo Musical de Egberto Gismonti”, ένα χρέος. Ένα δικό του χρέος εννοούμε. Διασκευάζει Egberto Gismonti, τον συνθέτη, κιθαρίστα κ.λπ., που τον έχει επηρεάσει περισσότερο στη ζωή και την καριέρα του. Φυσικά κι έχει γνωρίσει (από κοντά) τον Gismonti o Murray, φυσικά στα παιξίματά του, όπως και στις συνθέσεις τού Gismonti εξάλλου, περνά όλη η (πρόσφατη) μεγάλη μουσική παράδοση της χώρας (Tom Jobim, Baden Powell κ.ά.), φυσικά και το “Universo Musical de Egberto Gismonti” είναι ένα διαφορετικό tribute. Διαφορετικό, γιατί από τις δεκατρείς συνθέσεις (του Gismonti), που καταγράφονται εδώ, μόνον οι δύο είναι γραμμένες για κιθάρα (“Mémoria e fado”, “Choro”), ενώ σε όλες τις υπόλοιπες έχουν γίνει οι σχετικές εναρμονίσεις προκειμένου να προσαρμοστούν στην 6χορδη και την 10χορδη κλασική (που χειρίζεται ο Murray).

Συνθέσεις σαν την “Água & Vinho”, από το φερώνυμο LP του Gismonti του 1972 (γραμμένη τότε για μπάσο, πιάνο και φωνή), ή σαν την “A fala da paixão” (από το LP “Cidade Coração” του 1983) έτσι, και σ’ αυτή την τελείως «καθαρή» μορφή τους, την σόλο-κιθάρα εννοούμε, δεν μπορεί παρά να είναι και να παραμένουν εκπληκτικές.

GRAZIE WIRTTI / MATIAS ARRIAZU: Caçador de Infância [Carmo, 2019]

Η Grazie Wirrti είναι τραγουδίστρια, ενώ ο Matias Arriazu είναι κιθαρίστας. Ένα βραζιλιάνικο ντούο λοιπόν έχουμε εδώ, ένα κλασικό βραζιλιάνικο ντούο, αν αναφερόμαστε στο σχήμα κιθάρα-φωνή, που μας συστήνεται μέσω μιας σειράς δικών του, κυρίως, συνθέσεων. Υπάρχει στο “Caçador de Infância” κάτι από João Boscο, όπως και κανα-δυο θέματα που ανήκουν σε νεότερους συνθέτες (όχι πολύ γνωστούς), αλλά το... πολύ υλικό είναι «προσωπικό».

Δεν είναι ένα τυπικό σχήμα οι Writti και Arriazu. Κυρίως η τραγουδίστρια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά – με τον κιθαρίστα να την συνοδεύει πάντως, με ανάλογο τρόπο, στις φωνητικές περιπλανήσεις της. Έχουν κάτι το λαϊκό-θεατρικό οι προσεγγίσεις τής Wirtti, κάτι που δείχνει την απόλυτη εξοικείωσή της, προφανώς, με το βραζιλιάνικο άσμα – ένα άσμα που επιζητεί από τη φωνή να παίξει έναν επιπλέον οργανικό ρόλο (είτε όταν τραγουδάς, είτε όταν βοκαλίζεις). Μαστόρισσες οι Βραζιλιάνες στην φωνητική περιπέτεια, ξέρουν να δημιουργούν τελείως ιδιότυπα περιβάλλοντα, συμπυκνώνοντας σ’ ένα σώμα την τεράστια εθνολογική, μουσική παράδοση της χώρας. Δίπλα, βεβαίως στην θαυμάσια Wirtti και ο Arriazu, με την κιθάρα του, να στρώνει μελωδίες απλές, αλλά βαθιές και ουσιαστικές (σ’ ένα ύφος Egberto Gismonti), δίνοντας ζωή σε σπουδαία τραγούδια (σαν το “El dulce gavilan” για παράδειγμα).

Μαγεία και απλότητα είναι οι δύο λέξεις, που περιγράφουν, όσο καλύτερα γίνεται, το “Caçador de Infância”. 

Η Carmo εισάγεται από την ΑΝ Music