ΒΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΠΕΤΣΑ ένας καιρός αντάρτης

Η στιχουργός Βέρα Βασιλείου-Πέτσα (και ποιήτρια και λογοτέχνιδα επίσης) έχει κάνει περισσότερο αισθητή την παρουσία της τα τελευταία χρόνια, μέσα από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Θυμόμαστε το πρώτο άλμπουμ με τραγούδια της, το «Βορεινό Παράθυρο» (2015), ενώ τώρα έχουμε εμπρός μας το πιο καινούριο CD της, το «Ένας Καιρός Αντάρτης» (2019) τυπωμένο επίσης από τον Μετρονόμο.

Να πούμε από την αρχή πως δεν είναι σύνηθες, στην δισκογραφία, να υπογράφει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ ο στιχουργός. Ο συνθέτης ναι, ο τραγουδιστής ναι, αλλά ο στιχουργός δεν είναι κάτι αναμενόμενο. Βεβαίως τα τελευταία χρόνια, μετά το 2000 χοντρικά, υπήρξαν τέτοια άλμπουμ είτε για τον Μάνο Ελευθερίου (2009), είτε για τον Άλκη Αλκαίο (2007), είτε για τον Δημήτρη Λέντζο (2015) αλλά και πάλι δεν είναι κάτι καθημερινό. Εννοούμε, σε κάθε περίπτωση, να είναι ο στιχουργός το κεντρικό θέμα. Δηλαδή να έχει γράψει όλους τους στίχους στο άλμπουμ, με τους διάφορους συνθέτες και τους τραγουδιστές να συνδράμουν στην ολοκλήρωση των τραγουδιών. Όπως συμβαίνει με το «Ένας Καιρός Αντάρτης».

Στίχοι λοιπόν της Βέρας-Βασιλείου Πέτσα, μουσικές των Μανόλη Ανδρουλιδάκη (4), Νεοκλή Νεοφυτίδη (4), Αντώνη Παπαγγελή (3), Χρήστου Λεοντή (1) και ερμηνείες από τους Βασίλη Σκουλά-Παντελή Θαλασσινό, Βασίλη Γισδάκη (2), Παντελή Θαλασσινό, Βασίλη Κορακάκη, Δέσποινα Ραφαήλ (2), Κώστα Θωμαΐδη, Αργυρώ Καπαρού, Λάκη Χαλκιά, Ερωφίλη και Ιωάννα Φόρτη.

Το κλίμα τού άλμπουμ είναι το «έντεχνο λαϊκό», δίχως όμως την... αυτονόητη χρήση του μπουζουκιού οπουδήποτε (υπάρχει φυσικά μπουζούκι στην ηχογράφηση, αλλά ακούγεται μόνον όπου απαιτείται, δίχως να καθορίζει ηχητικώς το ακρόαμα στην ολότητά του). Και αυτό, το «έντεχνο λαϊκό», ως χαρακτηρισμός, αφορά και στην στιχουργική θεματολογία (θα εξηγήσουμε με ποιον τρόπο) και στις μουσικές χοντρικώς και στις ερμηνείες φυσικά. (Όλα τούτα ως διαπιστώσεις και μόνον και όχι ως υπόρρητες αξιολογικές κρίσεις).

Η Βέρα Βασιλείου-Πέτσα γράφει στίχους, που υποκρύπτουν εντός τους τη μνήμη της αριστεράς. Υπάρχει το κοινωνικό στοιχείο στο λόγο της, σε έντονο βαθμό, δίχως τούτο να σημαίνει πως απουσιάζει και ο έρωτας από τη θεματολογία της ή οι πιο προσωπικές, ενδοσκοπικές αναφορές. Ο στίχος είναι άψογα φινιρισμένος, δίχως εκφραστικές εκζητήσεις, σοβαρός και κυρίως με την αίσθηση εντός του τού μουσικού μέτρου. Έτσι κάπως και οι μελοποιήσεις έρχονται πολύ φυσικά, θυμίζοντας χοντρικά (και οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις) τα άλμπουμ του Χρήστου Λεοντή από τα μέσα του ’70.

Υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια εδώ, και κάπως έτσι από τα δώδεκα τού «Ένας Καιρός Αντάρτης» εύκολα θα ξεχώριζα το «Έρωτας-πόλεμος» του Νεοφυτίδη με τον Βασίλη Γισδάκη, το «Ερημιά» του Παπαγγελή με την Δέσποινα Ραφαήλ, το «Ένας καιρός αντάρτης» του Ανδρουλιδάκη με τον Κώστα Θωμαΐδη, το «Ρηχό φιλί» επίσης του Ανδρουλιδάκη με τον Γισδάκη και το «Νυχτωδία» του Παπαγγελή με την Ραφαήλ, δίχως τούτο να σημαίνει πως και τα υπόλοιπα κομμάτια δεν ακούγονται απολύτως ενταγμένα στο κλίμα του δίσκου.

Ένα αληθινά ποιοτικό (όπως τα αποκαλούσαμε παλαιά) άλμπουμ είναι το «Ένας Καιρός Αντάρτης», που θα αρέσει οπωσδήποτε στους φίλους του «έντεχνου» του ’70. Και τους παλαιότερους και τους πιο νέους.

Επαφή: www.metronomos.gr