SVERRE GJØRVAD: Voi River [Losen Records, 2019]
Ωραίο, διαφορετικό έως και συναρπαστικό κατά τόπους άλμπουμ,
προϊόν μιας εταιρείας που μας έχει συνηθίσει στις εκπλήξεις. Ο λόγος για το “Voi River” τού νορβηγού συνθέτη
και ντράμερ-περκασιονίστα Sverre Gjørvad. Σ’ αυτό το CD ο Gjørvad (που έχει παρελθόν σε τζαζ και ροκ
συγκροτήματα) δεν είναι μόνος του. Δίπλα του βρίσκονται και οι Herborg Rundberg πλήκτρα,
bells, φωνή, Kristian Olstad κιθάρες
και Dag Okstad μπάσο – επιπλέον τρεις μουσικοί, δηλαδή, που «σπρώχνουν» και
αυτοί τα «περιβάλλοντα», που συνθέτει ο Gjørvad,
προς ακόμη πιο avant κατευθύνσεις.
Το άλμπουμ προτείνει οκτώ tracks. Έξι πρωτότυπα του Gjørvad, μία
version στο “Here comes the sun”
του George Harrison,
καθώς κι ένα κομμάτι, το τελευταίο της σειράς, συντεθιμένο από κάποιον Geggen Mauno, που είναι νορβηγός
μουσικός της περιοχής. Ποιας περιοχής; O Gjørvad
ζει στο Hammerfest
(στον αρκτικό κύκλο) και το “Voi River”
είμαι μια έκφραση που σημαίνει άλλοτε έκπληξη, άλλοτε διασκέδαση-ενθουσιασμό
και άλλοτε εξάντληση, όπως διαβάζουμε. Τι απ’ όλα αυτά προτάσσεται εδώ δεν
γνωρίζουμε ακριβώς, όμως από τις liner notes μαθαίνουμε πως τούτη η έκφραση χρησιμοποιείται
στην πόλη Tana της βόρειας Νορβηγίας – μια πόλη που έχει πάρει το όνομά της
από το φερώνυμο ποτάμι, που τυγχάνει κι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με
σολομούς στα νερά του. Anyway…
ωραία είναι κι αυτά, αλλά ακόμη πιο ωραίες είναι οι μουσικές του Gjørvad, που ακούμε εμείς, εδώ, στην άλλη
άκρη της Ευρώπης, μουσικές που περιστρέφονται γύρω από το πιο λαϊκό (βάλε και
την jazz εδώ) και την
πρωτοπορία.
Απλή και ωραία η version στο “Here comes the sun”,
αλλά το κομμάτι που τα σπάει στο “Voi River” είναι το αμέσως επόμενο, το σχεδόν 9λεπτο “The year of the lemmings (That ruined everything)”, που διαθέτει
και jazz και σύγχρονα
κλασικά, αγχωτικά passages
(σαν επένδυση σε αστυνομική ταινία) και ροκ-προγκρεσιβιές και απ’ όλα – πολύ
κρίμα να μην είναι έτσι όλο το CD.
Βεβαίως οι εκπλήξεις δεν σταματούν στο “The year of the lemmings”, αλλά συνεχίζονται και στο “Halvor” (ένα κομμάτι, στο οποίο ο Gjørvad δείχνει την έμπνευση και την
φαντασία του στη διαχείριση των κρουστών) και στο “Tinkle” και αλλού, δημιουργώντας την
πεποίθηση πως το “Voi River”
είναι τελικώς ένα πράγματι ξεχωριστό άλμπουμ, που αξίζει κάθε προσοχής.
LOW-FLY QUINTET: Winter Love Song [Losen
Records, 2019]
Δεύτερο άλμπουμ για
το Low-Fly Quintet
(Camilla Tømta φωνή, Siri Snortheim τσέλο, Uri Sala κοντραμπάσο, φωνητικά, Ole
Gjøstøl πιάνο, φωνητικά, Skjalg Lidsheim ντραμς, κρουστά, φωνητικά), μετά το προπέρσινο “Stop For a While”, για το
οποίον υπάρχει ήδη
review στο
δισκορυχείον. Ο τίτλος τού νέου CD είναι “Winter Love Song”, περιλαμβάνει οκτώ
πρωτότυπα τραγούδια σε μουσικές και στίχους της Νορβηγίδας, αλλά με
αφροαμερικανική καταγωγή, Camilla Tømta, ενώ στην ενοργάνωση
συμβάλλει ολάκερο το σχήμα.
Το γεγονός πως εδώ έχουμε αυστηρώς πρωτότυπα tracks, τραγούδια δηλαδή,
είναι κάτι που πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν και να το σχολιάσουμε υπερ-θετικώς
– μιας και αυτά ακριβώς τα τραγούδια, που γράφει η Tømta, κρίνονται ως πολύ ενδιαφέροντα. Φυσικά και «πατάνε» πάνω
στις φόρμες του κλασικού αμερικανικού songbook, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Εκείνο που σημαίνει «κάτι»
είναι πως τραγούδια σαν τα “Shine”
και “Last to love you”
θα μπορούσε να συναγωνίζονται τα ωραιότερα των standards (χωρίς υπερβολή), καθότι
διαθέτουν και πανέμορφες μελωδίες και ωραίους, λυρικούς στίχους. Και αναφέραμε
δύο τραγούδια, τα οποία βαθμολογούνται απλώς με «δέκα με τόνο», γιατί στο “Winter Love Song” κατά βάση δεν υπάρχει
μέτριο track, με τα
παιξίματα, που είναι εξαιρετικά, να υπογραμμίζουν τη δουλειά που έχει γίνει,
γενικότερα – την προσπάθεια, δηλαδή, μέσα από την οποίαν μπορεί να προκύψουν
τόσο «γκρουβάτα» άσματα σαν το “Banares”
ή τόσο αξιόπιστες blues-ballads σαν την “Winter blues”.
Και τι μένει για να υπογραμμίσουμε περαιτέρω; Μα την ερμηνευτική
ποιότητα τής Camilla Tømta. Χωρίς να πρόκειται,
λοιπόν, για μια τραγουδίστρια που θα σε αφήσει άφωνο (κάτι καθόλου εύκολο,
γενικώς), η Tømta διαθέτει όλα εκείνα τα
τυπικά και ουσιαστικά προσόντα (μελέτη επί του θέματος, άριστη τεχνική, γερά
πατήματα, ωραίο ηχόχρωμα), τα οποία μπορεί να την αναδείξουν και ευρύτερα. Να
περάσει δηλαδή τα σύνορα της πατρίδας της, συναγωνιζόμενη επί ίσοις όροις τις
καλύτερες φωνές από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου