ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 194

11/10/2019

Τι καΐλα τον έπιασε τώρα τον Μητσοτάκη να ψηφίζει, στην Ελλάδα, η... θεία από το Σικάγο δεν μπορώ να το καταλάβω (λέμε τώρα). Εδώ δεν ψηφίζουν σχεδόν οι μισοί Έλληνες, απ’ αυτούς που ζουν στη χώρα και υποτίθεται πως νοιάζονται γι’ αυτήν, και θα ψηφίζει τώρα ο κάθε απίθανος, από του διαόλου τη μάνα, που νομίζει πως ακόμη στην Ελλάδα φοράνε φουστανέλες;
Θα καταντήσει η ψήφος στις εκλογές, λες και ψηφίζεις για τη γιουροβίζιον ή για το next top model...

9/10/2019

«Μην αφήσετε να κάνουν την χώρα που γεννήθηκε ο Πολιτισμός και η Ιατρική, ίδια με την χώρα που γεννήθηκε η Kim Kardashian. Αυτό θέλουν». [το μήνυμα που ρίχνει εδώ έχει σημασία και όχι το πού γεννήθηκε ο Πολιτισμός και η Ιατρική - για να προλάβω κάποιους...]
Υπάρχουν διάφοροι καραγκιόζηδες (τους βλέπεις σε σχόλια) που ασχολούνται με το πώς βάφει τα μαλλιά του ο Sin Boy (Lil Jesus), με το αν πλασάρει το χασίσι στη νεολαία, με το πόσο Έλληνας ή Αλβανός είναι και με άλλες τέτοιες αηδίες. Φυσικά, για τα τραγούδια του αυτά καθ’ αυτά, όλοι αυτοί οι... σχολιαστές της δεκάρας, δεν λένε τίποτα. Εντάξει, το “Mama?” ήταν μαλακία (αν και αναγνωρίζω πως ήταν πιασάρικο), αλλά το “Desole” δεν είναι. Και καλούς στίχους έχει, με κοινωνικό αντίκρισμα, ασχέτως αν μπερδεύονται διάφορα ανάμεσα, ενώ και μουσικά στέκεται. Εγώ το ακούω σαν dancehall δηλαδή (δεν ξέρω από τραπ και τέτοια), σαν μετεξέλιξη του ήχου του Tenor Saw και του Dillinger.
«Propaganda φλομώνουν με ψέμα / φωνάζω γαμιέται ο ant1 / δημοσιογράφο άμα δείτε στον δρόμο / στην μάπα να φυγει το φλεμα»
Λένε κάποιοι πως... δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Sin Boy. Σιγά ρε τα ωά! Γιατί, εκείνα (τα λόγια) που σας αρέσουν και τα καταλαβαίνετε λένε τίποτα ιδιαίτερο; Παπαριές ακούτε από το πρωί μέχρι το βράδυ.

https://www.youtube.com/watch?v=mY033Sdz8PE

9/10/2019

Βλέπω πολλές αναρτήσεις για τον John Lennon σήμερα...

Λοιπόν, αυτό που φαίνεται εδώ είναι το βιβλίο του ιστορικού ηγέτη του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (Communist Party USA ή CPUSA) Gus Hall (1910-2000) «Mandate for Fightback» (1981), το οποίο είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, την ίδια χρονιά, από τη Σύγχρονη Εποχή, με τον χοντροκομμένο τίτλο «Το Αντιπάλεμα». Βασικά, το βιβλίο είναι η εισήγηση του (τότε) Γενικού Γραμματέα του CPUSA στην Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής, την 13/12/1980. Στην εισήγηση υπήρχε μία μικρή αναφορά στον John Lennon, ο οποίος είχε δολοφονηθεί 5 μέρες νωρίτερα (8/12/1980). Έλεγε ο Hall:
«Είναι φανερό ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδιώκουν να αναπτύξουν ένα είδος συναισθηματικού αποπροσανατολισμού σχετικά με τη δολοφονία του Τζων Λένον (σ.σ. και σε σχέση με τα... γενέθλιά του, θα προσέθετα). Αυτό όμως που μένει στην κορυφή είναι ένα πλατύ αίσθημα για ειρήνη, ένα αίσθημα που αντιπροσώπευε ο Λένον στη διάρκεια της ζωής του. Αυτό το αίσθημα είναι ένα μέρος των γενικότερων δράσεων των μαζών, που σχετίζονται με τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης».

8/10/2019

Λεφούσια από έλληνες stand-up «κωμικούς», που τους αποκαλούν τώρα και χαζά «όρθιους κωμικούς» (ψευτοευαισθησίες και-καλά για τη γλώσσα). Δεν ξέρω τι φρούτο της εποχής είναι κι αυτό, αλλά εγώ βλέπω (στο YouTube) και ακούω πολλή βλακεία, σκέτο ατάλαντους, που έχουν όμως ένα κάποιο κοινό (έχει βοηθήσει και η τηλεόραση σ’ αυτό, όπως και το ραδιόφωνο), που χάσκει μαζί τους (το κοινό) κι έτσι κι εκείνοι προχωράνε... Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, δεν έχει νόημα, οι περισσότεροι είναι πάνω-κάτω ίδιοι, βαρετοί, προβλέψιμοι και υπέρ το δέον ψωνισμένοι (έχουν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους – νομίζοντας πως είναι κάτι σαν τον George Carlin).
Η Ελλάδα έχει παράδοση στο είδος, δεν λέω, από την εποχή του Ζαζά, ή και ακόμη παλιότερα (δεν ξέρω τώρα), αλλά τούτοι οι τελευταίοι είναι τελείως φτηνοί και άχαροι. Και κάπως έτσι θυμήθηκα και τον υποτιμημένο Γιάννη Μπουρνέλη, που τον είχα δει από σπόντα, στο ΑΚΡΟΝ, στη Λένορμαν, στις αρχές του ’90...

https://www.youtube.com/watch?v=aSRlk_9jTmI

7/10/2019

Δεν είναι ηλίθιοι (τον ηλίθιο τον συμπονάς), είναι κάτι χειρότερο, είναι γελοίοι. Συγκρίνουν άσχετες μεταξύ τους ταινίες, για να κάνουν κριτική (της πλάκας) σε μια ταινία, που δεν την γουστάρουν (ακόμη και πριν τη δουν), για τελείως προφανείς (και μη κινηματογραφικούς φυσικά) λόγους. 

Ρε γίδια και το «Ζ», το 1975, όταν προβλήθηκε στην Ελλάδα (από τέλη ’74 ξεκίνησε), πόσα εισιτήρια νομίζετε πως έκοψε σε σχέση με τα «Σαγόνια του Καρχαρία»;