CARLA BLEY / ANDY SHEPPARD / STEVE SWALLOW για το πιο πρόσφατο άλμπουμ της αμερικανίδας συνθέτριας

Από την εποχή του “Fleur Carnivore” [WATT/ECM, 1989] η πιανίστρια Carla Bley, ο σαξοφωνίστας Andy Sheppard και μπασίστας Steve Swallow συνεργάζονται σε δίσκους. Δίσκοι που αφορούν και σε ευρύτερα σχήματα (π.χ. The Carla Bley Big Band, The Very Big Carla Bley Band) και σε φάσεις τρίο (το “Songs with Legs” του 1996, το “Trios” του 2013). Άρα, και επί του προκειμένου, έχουμε να κάνουμε με τρεις μουσικούς, παλαιούς γνωστούς, με εκατοντάδες ώρες συνεργασιών σε πάλκα και σε στούντιο – όπως έχουμε να κάνουμε βεβαίως και με τρεις διακεκριμένους συνθέτες οργανοπαίκτες της jazz, με απλώς τεράστια ιστορία.

Τώρα, αν αρχίσουμε να λέμε τα προφανή, πως η Carla Bley είναι μία από τις μεγαλύτερες συνθέτριες της jazz ή της σύγχρονης μουσικής γενικότερα κ.λπ., μάλλον θα τρώμε το χρόνο σας, οπότε ας περάσουμε κατ’ ευθείαν στο ψητό. Στο “Life Goes On” [ECM / ΑΝ Μusic, 2020], την τελευταία συνεργασία των Carla Bley πιάνο, Andy Sheppard σοπράνο & τενόρο σαξόφωνα και Steve Swallow μπάσο, ένα άλμπουμ που περιέχει δέκα συνθέσεις τής Bley, που αφορούν σε τρία διαφορετικά έργα της – το “Life Goes On” (4 tracks), το “Beautiful Telephones” (3 tracks) και το “Copycat” (3 tracks).

Πριν γράψουμε λίγα λόγια γι’ αυτά τα τρία έργα, ας σημειώσουμε τις ηλικίες των τριών μουσικών. Η Carla Bley βρίσκεται πια στα 82 χρόνια της, ο Steve Swallow στα 80 και ο Andy Sheppard στα 63 (είναι μικρότερος αυτός). Το “Life Goes On” δεν είναι αδιάφορο της ηλικίας τουλάχιστον των δύο πρώτων, που συνεργάζονται στενά από τα sixties ήδη.

Η... ζωή συνεχίζεται λοιπόν και για τους τρεις φίλους και συνεργάτες, και κάπως έτσι βρέθηκαν και οι τρεις τους πέρυσι (2019) τον Μάιο, στο γνωστό Auditorio Stelio Molo RSI, στο Λουγκάνο της Ελβετίας, προκειμένου να γράψουν τις νέες συνθέσεις τής Bley, παραδίδοντας ένα ακόμη αξιοθαύμαστο άλμπουμ.

Το τετραμερές φερώνυμο έργο, είναι βασικά blues. To blues εννοώ διαπερνά και τα τέσσερα μέρη της σύνθεσης, που έχουν άλλοτε κάπως «βαριά» και θλιμμένα χαρακτηριστικά (“Life goes on”), και άλλοτε πιο εξωστρεφή και χαρούμενα (“And on”). Γενικώς, το “Life Goes On” είναι ένα πειθαρχημένο έργο, που συμπυκνώνει βασικές πτυχές της ζωής (της ζωής κάθε ανθρώπου θα λέγαμε), μ’ έναν τρόπο εφευρετικό, φιλοσοφημένο και συναισθηματικώς ακμαίο. Και το πιάνο, και το μπάσο, και τα σαξόφωνα (έξοχος ο Sheppard, με τις μελωδικές στιγμές στο σοπράνο του, στο τέταρτο μέρος), περιγράφουν με αδρές γραμμές μια διαδρομή (ζωής), που συνεχώς αναπτύσσεται, προσφέροντας (σ’ εμάς) μιαν ακροαματική πληρότητα.

Στo “Beautiful Telephones” το κλίμα είναι επίσης κάπως παράξενο. Πίσω από τη μουσική τής Bley κρύβονται, όπως διαβάζουμε, τα... συναισθήματα του προέδρου των ΗΠΑ (του κάθε προέδρου), όταν μπαίνει για πρώτη φορά στο οβάλ γραφείο και βλέπει πάνω σ’ αυτό τα παραταγμένα τηλέφωνά του. Η μουσική εδώ είναι κάπως πιο... σκοτεινή, καθώς σε οδηγεί να σκεφτείς το σάστισμα, ή έστω ένα δισταγμό, που μπορεί να νοιώθει κάποιος (κι ας πρόκειται για τον εκάστοτε πρόεδρο), που εντάσσεται σ’ ένα τέτοιο σκηνικό. Το μπάσο του Swallow ακούγεται έξοχα εδώ, καταγράφοντας, με τις νότες του, αυτό το συναισθηματικό... μπλακ-άουτ.

Στο τελευταίο έργο, στο “Copycat” (με τους τίτλους “After you”, “Follow the leader” και “Copycat”), η Carla Bley εξερευνά ή αν θέλετε προλέγει, μέσω του track list, τον τρόπο που δρα το σχήμα της, πώς ξεκινά το θέμα από τον leader, πώς ακολουθούν τα υπόλοιπα μέλη και πώς συντελείται αυτή η αυτοσχεδιαστική ολοκλήρωση, που παρέχει σε όλο το έργο πια τη συνέχειά του.

Το “Life Goes On” είναι ένα άλμπουμ ωριμότητας τής Carla Bley, ένα άλμπουμ απ’ αυτά που δεν μπορεί να τα διεκπεραιώσει ο καθείς, για πολλούς και διαφόρους λόγους.