ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 254

3/5/2020

Διαβάζω αυτά που γράφουνε οι αγράμματοι συντάκτες για την βεντέτα στην Κρήτη και αδυνατώ, με την πρώτη, να καταλάβω τι ακριβώς έγινε. Οι διατυπώσεις είναι τόσο άθλιες, τόσο μπερδεμένες, που στο τέλος απογοητεύεσαι και το παρατάς.
Έχουν προσλάβει παιδάκια, που γράφανε 5 στην Έκθεση στο Γυμνάσιο, και τα βάζουν να κάνουν την πιο απαιτητική δουλειά. Να δώσεις, δηλαδή, σε δυο γραμμές την είδηση.
Βοσκοί με λυράρηδες πάντως πλακώθηκαν (δύο στον τόπο), για κτηματικές διαφορές.

3/5/2020

Μια συνέντευξη του κομμένου από τα μίντια, μέχρι να αποκτήσει στάτους "σοβαρού" πρωταγωνιστή το 1971, Θανάση Βέγγου. Γιατί ήταν κομμένος; Επιχειρούμε να το απαντήσουμε στην εισαγωγή...
[Το σχέδιο για την παρωδία των γουέστερν που θα γύριζε, ως "Βίβα Λας Βέγγος", και που τελικά ναυάγησε]
[9 χρόνια, σήμερα, από τον θάνατό του]

https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/235793/mia-spania-synenteyksi-toy-thanasi-veggoy-me-aformi-ta-okto-xronia-apo-ton-thanato-toy

2/5/2020

Υπάρχει ένας έλληνας ηθοποιός, υπήρχε μάλλον, για τον οποίο έχω άριστη γνώμη. Νομίζω πως ήταν πολύ μεγάλος ρολίστας με ειδίκευση σε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο (παρότι έπαιξε τελείως διαφορετικά πράγματα), τον οποίον «έχτιζε» με απαράμιλλο ταλέντο. Βοηθούσε και η φάτσα του βεβαίως, και το βλοσυρό ύφος του οπωσδήποτε, αλλά κυρίως ήταν το ταλέντο του. Λέω για τον πρόωρα χαμένο Δημήτρη Μπισλάνη (πέθανε, νέος, από γάγγραινα, την Πρωτομαγιά του ’77, στα 44 χρόνια του).
Ο Μπισλάνης διακρίθηκε και σε ρόλους χαζούς, κωμικούς, παίζοντας τον ψευτόμαγκα ή τον βαρύμαγκα, αλλά εκεί όπου ήταν αχτύπητος ήταν στους ρόλους του αστυνομικού. Κοντολογίς, έχω τη γνώμη πως είναι ο κορυφαίος ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου (βάζω και τα σίριαλ μέσα) σ’ αυτό τον πολύ ειδικό ρόλο.
Τον θυμάμαι ως «μπάτσο», στα σέβεντις βασικά, σε ταινίες όπως οι «Απάνθρωποι» του Παύλου Φιλίππου, «Τάγκο 2001» του Κώστα Καραγιάννη, «Έγκλημα στο Καβούρι» ξανά του Καραγιάννη, «Οι Σατανάδες της Νύχτας» του Μάριου Ρετσίλα κ.λπ.
Σε όλες αυτές τις ταινίες, ο Μπισλάνης, παρότι δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστής, ήταν φοβερός. Μόνο με το βλέμμα του σε τσάκιζε. Σκληρό παρουσιαστικό, τρομερή υποβολή, αδιόρατοι κώδικες (από ηθικό στοιχείο εντεταλμένο στο καθήκον, έως τελείως διεφθαρμένος), τους οποίους κώδικες, σαν σε παιγνίδι, σε οδηγούσε να τους μαντέψεις, λίγες δωρικές κινήσεις, σωστή φωνή, σχεδόν πάντα μ’ ένα τσιγάρο στο χέρι κ.λπ.  

Στο «Τhe Devil’s Men» του Κώστα Καραγιάννη (με σάουντρακ του Brian Eno – να το λέμε πάντα αυτό), απ’ όπου και η φωτογραφία, κάνει πάλι μπάτσο εννοείται, ο οποίος μπάτσος είναι ταυτόχρονα και δεξί χέρι του βαρώνου Κόροφαξ (Πήτερ Κάσινγκ) και υπασπιστής του βασικά στις σατανιστικές-εγκληματικές τελετουργίες.

2/5/2020

Είμαι της γνώμης πως πρέπει να αποκαθηλώσουμε από τους θρόνους τους όλα τα λεγόμενα «μεγάλα τραγούδια» και τους αντίστοιχους «μεγάλους ερμηνευτές» και να τα αντικαταστήσουμε, έστω και για μια νύχτα, με κάτι τέτοια άσματα, που εξακολουθεί να θεωρούνται παρακατιανά, από τους δήθεν, τους «ποιοτικούς» και τους άσχετους του χώρου, ενώ στην πράξη είναι αληθινά αριστουργήματα. Πόλυς Κερμανίδης...

https://www.youtube.com/watch?v=Bt6vrcaB8E8

2/5/2020

Σωστότερες ανακοινώσεις σήμερα για τις μάσκες. Δεν ξέρω αν ευθύνεται το κράξιμο που έπεσε στο διαδίκτυο, ή τα... αποτελέσματα των επιστημονικών πειραμάτων που ολοκληρώθηκαν μόλις (γέλιο), αλλά εν πάση περιπτώσει... σωστότερες.
Για αύριο δεν ξέρουμε...

2/5/2020

Μάχη γινότανε μ' αυτό πριν από 40+ χρόνια, το άκουγες παντού – και βασικά από τους πειρατές. Θόδωρος Βίλμας...

https://www.youtube.com/watch?v=Ak4rmDHN9Mo

1/5/2020

Πέθανε και o Tony Allen χθες στα 80 του - ένας από τους μεγαλύτερους ντράμερ στην ιστορία της μουσικής. Πολλοί φίλοι το γράψανε, βάλανε και κομμάτια κ.λπ.
Κάτι και από μένα από το πρώτο LP του Fela Kuti, με εγγραφές από τα μέσα του '60...
[παλιό κειμενάκι, γραμμένο πριν από 11 χρόνια]
[ακούστε και αριστουργηματικό κομμάτι στα σχόλια]

https://diskoryxeion.blogspot.com/2009/10/fela-ransome-kuti-tony-allen-tunde.html

1/5/2020

Γύρισα από την απογευματινή πρωτομαγιάτικη πορεία. Τράκαρα κι ένα φίλο Γιαννιώτη στο δρόμο και πιάσαμε κουβέντα για τον ΠΑΣ Γιάννενα. Είπαμε για Λίσα, Γκλασμάνη, Αλβαρέζ, Μοντέζ, Κοντογεωργάκη, Παστερνάκη, ενώ του είπα και για τον Μπρεντάνο, έναν φοβερό Kερκυραίο ντριμπλέρ/εξτρέμ, που είχαν τότε τα Γιάννενα, αλλά αυτόν δεν τον θυμότανε (είναι και λίγο νεότερος ο φίλος).
Τέλος πάντων είπαμε και για το τι θα γίνει από Δευτέρα και... ολοκληρώσαμε με ΚΚΕ, ΠΑΜΕ κ.λπ. Παλιός Πασόκος ο φίλος, τώρα άγνωστο τι ψηφίζει, ψιλοσυμφωνούσε με κάτι «τρελά» δικά μου που του έλεγα...
Όλη αυτή την ώρα πάντως κρατούσαμε κάπως τις αποστάσεις, γιατί όρμαγε κόσμος από παντού και δεν ήξερες από πού να φυλαχτείς, ενώ όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουμε χαιρετηθήκαμε όχι με αγκώνες και κάτι τέτοιες αηδίες που πλασάρονται, αλλά με σηκωμένες γροθιές.
Άιντε και του χρόνου καλύτερα...