ΝΙΚΟΣ ΓΙΟΥΣΕΦ / ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝΙΑΚΟΥ / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΝΟΣ adagios from the underground

Με ένα πολύ ιδιαίτερο άλμπουμ έχουμε να ασχοληθούμε εδώ. Ένα διπλό LP, το οποίον αποκαλείται “Adagios from the Underground” (2020)  και που υπογράφεται από τους Νίκο Γιούσεφ σοπράνο και βαρύτονο μουσικό πριόνι, Ειρήνη Τηνιακού πιάνο και Γιώργο Κατσάνο mini moog συνθεσάιζερ, μουσικά κουτιά, καλίμπα και live sampling. Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Underflow Record Store & Art Gallery και περιέχει 15 tracks – τα δώδεκα είναι γραμμένα στο Praxis Studio τον Ιανουάριο του ’20, ενώ τρία είναι γραμμένα ζωντανά, την 19η Απριλίου 2019, στο υποσκήνιο της αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (όπως διαβάζουμε). Αυτά τα τρία tracks, που είναι συνθέσεις του Γ. Κατσάνου, διαφέρουν από τα υπόλοιπα, ως άκουσμα, καθώς κινούνται σε ηλεκτρονικές-experimental-kraut ατραπούς και είναι αρκετά καλά (ιδίως το 11λεπτο “In the deep”). Τα υπόλοιπα δώδεκα όμως, που αποτελούν και το κυρίως «μενού» του άλμπουμ, είναι versions – versions που αφορούν σε συνθέσεις των Franz Schubert, Henry Purcell, Tomaso Albinoni / Remo Giazotto, J.S. Bach, Samuel Barber, Gabriel Fauré, Σεργκέι Ραχμάνινοφ, G. B. Pergolesi, L. v. Beethoven, W. A. Mozart, Νίκου Σκαλκώτα και Ιωάννη Πλανητέρου.

Το άκουσμα λοιπόν σ’ αυτά τα κομμάτια, το μελωδικό άκουσμα εννοούμε, είναι βασικά «κλασικό». Και όταν λέμε «κλασικό» εννοούμε και μπαρόκ και «κλασικό-κλασικό» και πιο «σύγχρονο κλασικό» και... κλασικά θρησκευτικό.

Βεβαίως οι εκτελέσεις δεν είναι του «κλασικού» τύπου και εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία τούτης της εγγραφής, που επιχειρεί να μεταφέρει ένα άλλο κλίμα, έναν άλλον «αέρα» σ’ αυτά τα πασίγνωστα και καθιερωμένα, εν πολλοίς, συνθέματα.

Την διαφορά λοιπόν επί του προκειμένου την κάνει η συγκεκριμένη ενορχήστρωση, που είναι και μοναδική, και ιδιαιτέρως εμπνευσμένη, και πρωτότυπη φυσικά – αφού πέραν του πιάνου και των ηλεκτρονικών (ο ρόλος των οποίων έχει εξαντλητικά μελετηθεί και στην δισκογραφία) είναι το μουσικό πριόνι εκείνο, που δίνει αυτό το «άλλο» χρώμα στην εγγραφή. Γιατί; Μα γιατί ο ήχος του μοιάζει πολύ με την ανθρώπινη φωνή, αφού τις περισσότερες φορές είναι σαν ν’ ακούς μια σοπράνο τραγουδίστρια! Φυσικά, εδώ, ο Νίκο Γιούσεφ (γνωστός και από παλαιά φυσικά) είναι όλα τα λεφτά, όπως λέμε, καθώς αποδεικνύεται πολύ μεγάλος «μάστορας».

Όλα τα κομμάτια, από το “Ave Maria” του Schubert και το “Adagio in G minor” των Albinoni / Giazotto, μέχρι το “Lacrimosa” του Mozart, το «Ίνα τι» του Πλανητέρου και το θαυμάσιο μέρος από την «Θάλασσα» του Σκαλκώτα, ανταποκρίνονται πλήρως σ’ αυτό που είχαν κατά νου οι τρεις εκτελεστές, πριν αποφασίσουν να ετοιμάσουν τούτο το διπλό LP. Να μην προδώσουν, δηλαδή, αυτές τις κλασικές μελωδίες από την μια μεριά, δίνοντάς τους όμως μια νέα, μια διαφορετική πνοή από την άλλη.

Στα συμπληρωματικά προτερήματα της έκδοσης να σημειώσουμε το ωραίο εικαστικό και ακόμη το σημείωμα τής Ειρήνης Τηνιακού στο μέσα μέρος του gatefold, που είναι πολύ κατατοπιστικό σε σχέση με τα ιστορικά στοιχεία που θα μπορούσε να συνδέονται με το “Adagios from the Underground” (πληροφορίες για την χρήση του μουσικού πριονιού, όπως και των ηλεκτρονικών στην παλαιότερη και την πιο σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, και άλλα διάφορα).

Επαφή: https://underflowrecords.bandcamp.com/album/adagios-from-the-underground