Το κείμενο αυτό το ετοίμαζα για να δημοσιευθεί την ημέρα που
θα συμπληρώνονταν πέντε χρόνια από τον θάνατο του συνθέτη, bandleader, μαέστρου και τραγουδοποιού
Γεράσιμου Λαβράνου.
Ο Γεράσιμος Λαβράνος είχε γεννηθεί στην Κέρκυρα το 1935, ενώ
πέθανε στην Αθήνα την 24η Μαρτίου 2015, στα 80 χρόνια του. Έτσι λοιπόν, και για
να θυμηθούμε ξανά την περίπτωσή του, ήθελα να προτείνω ορισμένα τραγούδια του
αυτή τη φορά, για την συγκεκριμένη μέρα του περασμένου Μάρτη, αλλά τελικά δεν
το έκανα λόγω της καραντίνας. Ήταν οι πρώτες μέρες της, και προσωπικά έψαχνα
για να δω τι να γράψω, τι είχε πραγματικά νόημα μέσα σ’ εκείνες τις τόσο
πρωτόγνωρες συνθήκες. Ας πούμε λοιπόν, όσα πρέπει να (ξανα)πούμε γι’ αυτήν την
τόσο ιδιαίτερη περίπτωση μουσικοσυνθέτη... τώρα. Είναι η κατάλληλη ώρα.
Ο Γεράσιμος Λαβράνος βασικά είναι γνωστός σε όλους όχι τόσο
σαν τραγουδοποιός, όσο σαν συνθέτης σάουντρακ. Μερικές πασίγνωστες ελληνικές
ταινίες από τα σίξτις και τα σέβεντις έχουν δικές του μουσικές. Να μερικές:
Ζητείται Ψεύτης (1961) του Γιάννη Δαλιανίδη, Ο Ατσίδας
(1962) του Γιάννη Δαλιανίδη (το «στρίβειν δια του αρραβώνος»), Ο Φίλος μου ο
Λευτεράκης (1963) του Αλέκου Σακελλάριου, Η Σωφερίνα (1965) του Αλέκου
Σακελλάριου, Νύχτα Γάμου (1967) του Γιάννη Δαλιανίδη, Το Κορίτσι και το Άλογο
(1973) του Βαγγέλη Σερντάρη κ.ά.
Μέσα απ’ αυτές τις ταινίες έχει προκύψει και το πλέον γνωστό
και επιτυχημένο τραγούδι τού Γεράσιμου Λαβράνου, που δεν είναι άλλο από το «Χάλλυ γκάλλυ» (σε στίχους Αλέκου
Σακελλάριου) με την Αλίκη Βουγιουκλάκη – το οποίο έχει γνωρίσει διάφορες επανεκτελέσεις
και το ξέρουν φυσικά οι πάντες.
Ελάχιστοι, όμως, ήξεραν μέχρι τον Απρίλιο του 2007, όταν
κυκλοφόρησε το σχετικό αφιέρωμα (και CD) του περιοδικού Jazz & Τζαζ (τεύχος 169), την πορεία τού Λαβράνου στα πάλκα
της διασκέδασης του ’60 (Μον Παρνές, Κορονέτ, Κινγκς Πάλας, Αστέρια, Αθηναία,
Νεράιδα κ.λπ.) με την περίφημη ορχήστρα του, και φυσικά τις ηχογραφήσεις από το
ιστορικό LP τού 1964/65
«Χορέψτε με το Γεράσιμο Λαβράνο και την Ορχήστρα του» [Polydor].
Όμως ο Λαβράνος δεν έγραφε μόνο σάουντρακ, ούτε διασκέδαζε μόνο
τον κόσμο, την νύχτα, με τις τζαζ, λάτιν και σόουλ μπάντες του. Έγραφε και
τραγούδια για διάσημους τραγουδιστές της εποχής, κυκλοφορώντας περί τα 40
δισκάκια, σε διάφορα labels
(Fidelity, His Master’s Voice, Monte Carlo, Philips, Polydor κ.ά.) από το 1959 έως τα τέλη
της δεκαετίας του ’70. Φυσικά, τραγούδια του υπάρχουν και σε LP διαφόρων τραγουδιστών και
τραγουδιστριών, κυρίως από τα σέβεντις και πέρα.
Η συνέχεια εδώ...
Σχόλια από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήVasilis Kordatos
Καταπληκτική επιλογή ειδικά το Κάποια νύχτα έκλαψα! Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν το ήξερα τη δεκαετία του 90 να το λέγαμε με τους Παίδες εν τάξει.
Alexandros Koukoulis
Το "Χάλι Γκάλι" είναι δικό του και νομίζω ότι ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το όνομα Τζένη Βάνου.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ναι, το λέμε ότι είναι δικό του. Νομίζω ότι ισχύει και αυτό με την Τζένη Βάνου.
•
Michael Papageorgiou
Φανταστικός. Μακάρι κάποια στιγμή να τα δούμε κάποια αριστούργηματα σε επανεκδόσεις.
Errikos Sofras
ο υπέροχος, ο λησμονημενος Λαβρανος
Asser Moissis
ΔιαγραφήΜια ωραία συλλογή τραγουδιών του αγαπημένου συνθέτη
https://open.spotify.com/album/2HOAS3agoTTtnhXYaZrtj5...
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Η δικιά μου λίστα είναι ωραιότερη. ��
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Ο Γεράσιμος ήταν διανοούμενος, και εμπνευσμένος ενορχηστρωτής.
-Τον θυμάμαι με αγάπη γιατί υπήρξε Καλός φίλος σε δύσκολη στιγμή.
Vassilis Serafimakis
Αριστουργηματικό κείμενο.
Το κείμενο στο Lifo εννοώ. Κι η συνέντευξη μαζί του συγκινητική γιά μάς τούς παλαιότερους με αυτά που έβγαλε από μέσα του. (Είχε γνωριστεί και εργαστεί, λέει, με τον Γιάννη Χρήστου - οπότε γιά λίγη ώρα έχασα την ακοή μου!)
Evagoras Karageorgis
....Χέρι χέρι σε πηγαίνω και με πας, εγώ που σε λατρεύω κι εσύ που μ' αγαπάς... παρόμοια φράση, στίχο και μουσική, έχει σε κινηματογραφικό τραγούδι της η Ελένη Καραϊνδρου (ο Γλάρος - Το τραγούδι της λίμης). Όμορφη έκπληξη. Την ακούω να επηρεάστηκε από τον Λαβράνο.
Να σημειώσω και την προσπάθεια του Λαβράνου (δεν ξέρω αν είναι συνειδητή) να μας πάρει λίγο προς το ρυθμικό στυλ Take five στο Ένα βουνό οι λύπες μου, παρ' όλο το Ελληνικό τσάμικο.
Εκπληκτικά τραγούδια , που δυστυχώς κάποια θάφτηκαν από την panivar..Νομίζω όμως ότι το Βάνου ήταν από τον Πλέσσα..Αλλά και εκείνο με την Λίτσα..Άλλο πράγμα..
ΑπάντησηΔιαγραφή>>Νομίζω όμως ότι το Βάνου ήταν από τον Πλέσσα<<
ΔιαγραφήΜπορεί, δεν παίρνω όρκο, αλλά νομίζω ότι είναι από Λαβράνο. Πρέπει να το ψάξω.
Τρομερό
ΑπάντησηΔιαγραφή