Το
συγκρότημα Λευκή Συμφωνία, ή η Λευκή Συμφωνία αν θέλετε, υπήρξε ένα από τα
σημαντικότερα της δεκαετίας του ’80. Τα άλμπουμ που ηχογράφησε τότε, το
«Μυστικοί Κήποι» [ΕΜΙ, 1986] και το «Ηχώ του Πόθου» [ΕΜΙ, 1988], ήταν
εντυπωσιακά, για τα δεδομένα της εποχής, καθώς μας έφερναν σε επαφή με μια
μπάντα που, υιοθετώντας τα καλύτερα δείγματα του βρετανικού ήχου των late
seventies-early eighties (The Cure, Echo and The Bunnymen, Joy Division, Killing Joke, Cocteau Twins κ.λπ.), έφθανε στην
«προσωπική» δημιουργία.
Σ’
εκείνο είχε συντείνει, φυσικά, και ο στίχος των Λευκή Συμφωνία, που ήταν βαθύς,
ποιητικός, ρομαντικός, λυρικός, άψογα γραμμένος και που αποδιδόταν με μεγάλη
εκφραστικότητα από τον frontman του γκρουπ, τον Θοδωρή Δημητρίου.
Στη
δεκαετία του ’90 το συγκρότημα μπορεί να βάρυνε κάπως τον ήχο του, μπορεί να
άλλαξαν και ορισμένα βασικά πρωταρχικά μέλη, όμως τίποτα απ’ αυτά δεν θα
μπορούσε να επηρεάσει την ανοδική εξέλιξή του, καθώς και τα δύο επόμενα LP του,
το «Λευκή Συμφωνία» [WEA, 1993] και το «Χρώματα» [FM Records, 1996], υπήρξαν
και εκείνα εξαιρετικά, αφήνοντας ανεξίτηλη σφραγίδα στο χώρο και το χρόνο.
Κι
ενώ τα πράγματα εξελίσσονταν τόσο καλά, από δημιουργικής πλευράς, το συγκρότημα
πατάει φρένο, διαλύεται, χάνεται, για να επανεμφανισθεί τα τελευταία χρόνια, με
δυνατές live παρουσίες στα τέλη του ’18 και τις αρχές του ’19 στο Gagarin 205
και στο AN Club, δίνοντας ταυτοχρόνως την υπόσχεση και για μια νέα δισκογραφική επανεμφάνιση.
Και όντως,
καθώς ο πολυπόθητος από τους φίλους τους νέος δίσκος (ο πέμπτος στη σειρά) ήρθε
πριν από λίγο καιρό, επίσημα μέσα στην καραντίνα (10 Απριλίου), έχοντας τίτλο
«Σαν τον Ήλιο» [Labyrinth of Thoughts / The LAB Records].
Το άλμπουμ
περιλαμβάνει δέκα καινούρια τραγούδια. Ούτε επανεκτελέσεις, ούτε διασκευές,
παρά μόνον καινούριο, πρωτότυπο υλικό, που στέκεται σε μεγάλο αισθητικό ύψος –
μια πανάξια συνέχεια όλων εκείνων που συνέβαιναν στο παρελθόν.
Η συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου