Πριν μερικούς μήνες, τον Ιανουάριο (31/1), γράψαμε για το φερώνυμο
άλμπουμ τού Gordon Grdina’s Nomad Trio [Skirl Records] σημειώνοντας σχετικώς:
«Ο Grdina,
που είναι γεννημένος στο Βανκούβερ το 1977, βρίσκεται στη σκηνή τουλάχιστον μια
15ετία έχοντας ηχογραφήσει και με rock, αλλά και με jazz
γκρουπ. Αγαπάει, επίσης, τις μουσικές της Ανατολής (γι’ αυτό παίζει συχνά και
ούτι), ενώ έχει βρεθεί στο πάλκο ή και την δισκογραφία με μεγάλα ονόματα (Gary Peacock, Paul Motian, Mats Gustafsson, Benoît Delbecq κ.ά.). Η δισκογραφία του είναι και αυτή εκτεταμένη (στο discogs, πέραν των προσωπικών
άλμπουμ του, καταγράφονται οι βασικές συμμετοχές του σε δεκατρείς ακόμη σχηματισμούς),
ενώ η παρουσία του στις σκηνές είναι συνεχής, με τις tour dates να διαδέχονται η μία
την άλλη και μέσα στον τρέχοντα Ιανουάριο (εμφανίσεις σε Seattle, L.A., San Francisco,
Halifax, Montreal, Ottawa, Toronto, NYC)».
Ένα ακόμη πιο πρόσφατο άλμπουμ τού Gordon Grdina έχουμε εδώ, ένα
άλμπουμ που αποκαλείται “Resist”
[Irabbagast Records, 2020] και που ολοκληρώνεται με την βοήθεια ενός σεπτέτου.
Ποιοι αποτελούν το συγκεκριμένο σχήμα; Σημειώνουμε: Gordon Grdina κιθάρα,
ούτι, Jon Irabagon τενόρο & σοπρανίνο σαξόφωνα, Jesse Zubot βιολί, Eyvind Kang βιόλα, Peggy Lee τσέλο,
Tommy Babin μπάσο
και Kenton Loewen
ντραμς.
Λέει ο Grdina:
«Η ξενοφοβία, η
ομοφοβία και ο ρατσισμός σηκώνουν και πάλι κεφάλι, κάνοντας τα πράγματα
χειρότερα από παλιά. Και κάπως έτσι αναρωτήθηκα “τι μπορώ να κάνω εγώ γι’
αυτό;”. Θέλησα λοιπόν να αφιερώσω αυτή τη μουσική σε όλους εκείνους που
αγωνίζονται εναντίον των συγκεκριμένων ιδεών, είτε το κάνουν ως κατηγορούμενοι
είτε απλώς μάχονται σ’ ένα δείπνο, σ’ ένα τραπέζι. Το να ασχολείσαι με την
τέχνη είναι μια πολιτική πράξη, έτσι κι αλλιώς. Είναι σημαντικό για τον κόσμο
να κάνουμε τις ζωές μας καλύτερες, τονίζοντας την αντίστασή μας σε όλα αυτά τα
εμπόδια».
Θεωρώντας το “Resist” ως ένα πολιτικό άλμπουμ, περνάμε στα πιο μέσα, στα
ηχητικά, που είναι πολύ ενδιαφέροντα, δείχνοντας για μιαν ακόμη φορά πως ο Grdina δεν είναι ένας τυχαίος
μουσικός, αλλά ένας συνθέτης-αυτοσχεδιαστής με όραμα για την μουσική, το οποίον
όραμα «ξετυλίγει» και σ’ αυτό το άλμπουμ.
Το “Resist”
αποτελείται από έξι tracks,
που είναι όλα ένα-κι-ένα – το ένα καλύτερο από το άλλο εννοούμε. Σ’ αυτά τα tracks συνωθούνται πολλές και
διαφορετικές, χοντρικώς, αναφορές. Υπάρχουν τα ηχοχρώματα «δωματίου», υπάρχει η
jazz (το bop και η free jazz), υπάρχει το rock, οι λεγόμενες world αναφορές,
αλλά πάνω απ’ όλα υπάρχει η βασική εποπτεία συνθετική, ενορχηστρωτική του Gordon Grdina.
Όλοι οι μουσικοί συνεισφέρουν τα μέγιστα σ’ αυτό το μικρό ή
μεγάλο αριστούργημα (λέμε για ένα εξαιρετικότατο CD), όμως η συνεισφορά του σαξοφωνίστα Jon Irabagon (από
Mostly Other People Do the Killing κ.λπ.) είναι ξανά έξω από τα αναμενόμενα
(στο μεγαλόπνοο και άκρως εντυπωσιακό 23λεπτο “Resist” π.χ. ο ήχος του μοιάζει σαν ν’ ακούς
ανάποδη ταινία εγγραφής!).
Είναι απίστευτο το
κομμάτι αυτό, το 23λεπτο, αλλά και όλα τα υπόλοιπα, μικρότερης διάρκειας, είναι
της ίδιας κλάσης. Από το ακουστικό κιθαριστικό “Seeds 11” και το εντελώς διαλυτικό bop “Varscona” (υπερηχητικός ο Irabagon), μέχρι το avant-rock εικονοκλαστικό “Resist the middle” και το folk oriented (με ούτι) “Ever onward” ένα ένα σίγουρο.
Ο Gordon Grdina έκανε ένα από τα jazz, και πέραν της jazz, άλμπουμ της χρονιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου