ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 255

4/5/2020
10 BINΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ 80s
1. The Vietnam Veterans: Crawfish for the Notary [FR. Lolita, 1984] 
2. The Broken Jug: Grand Junction [GER. Glitterhouse, 1985]
3. Plasticland: Wonder Wonderful Wonderland [USA. Pink Dust, 1985] 
4. The Chud: Silhouettes of Sound [GER. Love’s Simple Dreams, 1986]  
5. The Dizzy Satellites: Orbit Drive [GER. Music Maniac, 1986]  
6. Tyrnaround: Colour Your Mind [AU. Cleopatra 1986] 
7. Paul Roland: Danse Macabre [UK. Bam-Caruso, 1987]
8. The Bevis Frond: Triptych [UK. Woronzow, 1988]  
9. Purple Overdose: Exit #4 [GR. Pegasus, 1988]
10. S.T. Mikael: Visions of a Trespasser [SWE. Xotic Mind, 1989] 

4/5/2020 
Από τα συγκροτήματα, για τα οποία έτρεφε μεγάλο σεβασμό ο Mod - και όλοι μας, όταν το πρωτακούσαμε εκεί στις αρχές των 80s...

Στη μνήμη του κι αυτό το track...

https://www.youtube.com/watch?v=fTE52bMkUtA

4/5/2020

Για τον Κώστα και τους Purple Overdose δεν μπορώ να γράψω, το λέω, θα περάσουν μέρες...

4/5/2020

Γνώριζα τον Κώστα τον Mod πολλά χρόνια, πριν βγάλει το πρώτο άλμπουμ με τους Purple Overdose. Υπάρχουν πολλές ιστορίες, που θα μπορούσα να πω, από διάφορες φάσεις, αλλά δεν έχουν νόημα. Κανένα νόημα. Μόνο η σιωπή και οι μουσικές του έχουν νόημα αυτή την ώρα...
Όσοι τον ξέραμε τον ξενυχτάμε, απόψε, ο καθένας με τον τρόπο του...

4/5/2020

Τρέχει μια πολύ σκληρή είδηση αυτή τη στιγμή στο fb, την οποία δεν θέλω να πιστέψω... O Mod δεν είναι πια μαζί μας...
 

3/5/2020

Πέθανε, στο Παρίσι, ο αλγερινός τροβαδούρος Idir στα 71 του.
Στα μέσα του ’70 όλος ο κόσμος τραγουδούσε το “A Vava Inouva” του.
Με συνδέουν πολλά με αυτό το τραγούδι στην ελληνική εκδοχή του – γιατί το θυμάμαι από τότε που βγήκε, καθώς το έβαζα συνέχεια στα τζουκ-μποξ το 1977. Το έχω συνδέσει, δε, με διάφορα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού, όχι δυσάρεστα, προσωπικά και ευχάριστα, αλλά σταματώ εδώ.
Σημασία έχει το τραγούδι τού Idir και ακόμη ο Γιάννης Κατέβας και η Έφη Στρατή (στα λόγια του Πάνου Φαλάρα), οι φωνές των οποίων ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου... 

https://www.youtube.com/watch?v=uynTZT7ML7c

3/5/2020

Λακωνία, Ευρυτανία και Φωκίδα οι τρεις νομοί, λέει, που δεν είχαν ούτε ένα κρούσμα κορωνοϊού μέχρι σήμερα.
Τα ποσοστά της δεξιάς+ακροδεξιάς σ’ αυτούς τους νομούς (βάσει των τελευταίων εκλογών) ήταν 53.6%, 49% και 48% αντιστοίχως.
Νομίζετε πως είναι τυχαίο; Εγώ δεν το νομίζω. Κι έχω διάφορες εξηγήσεις γι’ αυτό, που σχετίζονται με το πώς μπορεί να «πιάσουν» καλύτερα τα μέτρα σε τόπους στους οποίους κυριαρχεί η συντήρηση, η προκατάληψη απέναντι στον ξένο, που θα έρθει να μολύνει τάχα τους «υγιείς» κ.λπ. (Βαριέμαι να γράφω τώρα άλλα).

3/5/2020

Ωραίος ο κος υποπτέραρχος σήμερα – σπαθάτος, τσεκουράτος. Διάβασε το κείμενο σαν σε πρωινή αναφορά. Καλύτερα θα ήταν βέβαια κανας καραβανάς του στρατού ξηράς, κανας αρχιλοχίας τύπου Τσαχιρίδη, αλλά οκ. Από τον κο Τσιόδρα –που μου θυμίζει το σύζυγο τής κακιάς κυρίας Όλσεν από "Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι"– είναι πάντως προτιμότερος.

3/5/2020

H Άννα Βίσση είχε πολύ καλή φωνή στα νειάτα της, όταν τραγουδούσε τα «έντεχνα» κ.λπ., αλλά τώρα έχει μεγαλώσει και η φωνή της έχει υποστεί το βαρύ... άγγιγμα του χρόνου. Το βασικό και κύριο ρεπερτόριό της, αυτό με τον Καρβέλα, εκτός ελαχίστων, ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, είναι από μέτριο και κάτω (αυτός είναι ο κανόνας) και όπως και αν ενορχηστρωθεί αυτό (σκυλέ, lofi, ροκ, τζαζ, unplugged) δεν αλλάζει. Το κακό ή το μέτριο τραγούδι («Χωρίς το μωρό μου» κι όλα αυτά τα τριχοειδή) όπως και να το ακούσεις παραμένει τέτοιο – κακό και μέτριο.
Αν υπολογίσεις πως η Άννα Βίσση τραγουδάει 47 χρόνια (47 χρόνια δισκογραφία) όσο και να το παλέψεις δύσκολα θα γεμίσεις μια κασέτα 60άρα με καλά τραγούδια της (με την πλειονότητα αυτών να είναι πριν το 1980).
Η δική μου γνώμη είναι πως ο Καρβέλας την κατάστρεψε ρεπορτοριακά. Πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν η Βίσση τραγουδούσε 10% Καρβέλα και 90% άλλους συνθέτες (συνέβη το αντίθετο).
Ο Καρβέλας δεν είναι ατάλαντος και έχει γράψει κάποια πολύ καλά τραγούδια στα σέβεντις βασικά με την αείμνηστη Βαρβάρα Τσιμπούλη (τα οποία δεν είχε πει, φυσικά, η Βίσση - άκου το καλύτερο στα σχόλια), αλλά από ένα σημείο και μετά παραέγινε εύκολος, κοινότοπος και άγριος μανιερίστας (εμπιστευόμενος, συν τοις άλλοις, και τον εαυτό του ως στιχουργό). Φτηνά τραγούδια, δίχως έρμα, δίχως τίποτα.
Όσο και να περνάνε τα χρόνια, όσο και να αντιμετωπίζουμε το παρελθόν με κατανόηση, νοσταλγία και τέτοια... η πλειονότητα των τραγουδιών του Καρβέλα εξακολουθεί να παραμένει στον πάτο αυτής της «δεξαμενής», που θα αποκαλούσαμε ελληνικό τραγούδι.
[Όλα αυτά καθώς είδα πριν λίγο τόπους-τόπους στο YouTube –από τις 2 ώρες και 10 λεπτά συνολικής διάρκειας, παρακολούθησα περίπου μισή ώρα– την απολύτως βαρετή εκπομπή της Άννας Βίσση στο MEGA «Μένοντας σπίτι με την Άννα»]