EYTYXIA MHΤΡΙΤΣΑ το πρώτο βλέμμα

Άλμπουμ (CD) λιτό, σύντομο, ψαγμένο, ουσιαστικό. «Έντεχνο» φυσικά (καθότι... Μετρονόμος), αλλά με μιαν αίσθηση διαφορετικού και πρωτοτυπίας.

Κατ’ αρχάς εδώ έχουμε την Ευτυχία Μητρίτσα, που συνθέτει και τραγουδά, κάνοντας και τα δύο με τον καλύτερο τρόπο. Έπειτα έχουμε τα λόγια της Νάντιας Δουλαβέρα, και τέλος υπάρχει η ενορχήστρωση του Γιώργου Καγιαλίκου (που δεν έχει μπουζούκι –υπάρχουν άλλα έγχορδα–, ενώ έχει διάφορα πνευστά, έντεχνα και λαϊκά, και ακόμη βιολί και βιολοντσέλο). Για να τα δούμε όλα αυτά κάπως πιο αναλυτικά.

«Το Πρώτο Βλέμμα» (2020) περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια (συνθέσεις της Μητρίτσα, σε στίχους Δουλαβέρα), τα οποία συναποτελούν και συνδιαμορφώνουν ένα concept. 

Το concept είναι η γυναίκα στις διάφορες μορφές της, μέσα στον μύθο και την Ιστορία. Στις μορφές, οι οποίες συμβολοποιούνται μέσα από τα κύρια ονόματα Εύα, Ελένη, Χτισμένη (η γυναίκα του πρωτομάστορα, που χτίστηκε για να στεριώσει το γεφύρι της Άρτας), Ηλέκτρα, Περσεφόνη, Πηνελόπη, Ισμήνη και Μαγδαληνή.

Οι στίχοι τής Δουλαβέρα είναι πολύ καλοί – έτσι όπως εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο του «έντεχνου». Λιτοί, σαφείς, χωρίς πολλά σούξου-μούξου, καλλωπισμούς και τα τοιαύτα. Διακρίνονται φυσικά, στους στίχους, κάποιες βασικές παράμετροι τού εκάστοτε μύθου κ.λπ., αλλά από ’κει και πέρα υπάρχουν και νοήματα, τα οποία βγαίνουν «πάνω» από τα λόγια, επιπλέουν, και που μπορεί να αποτελούν και διδάγματα για την σημερινή εποχή – και τούτο, παρότι ο στίχος δεν είναι στεγνά διδακτικός.

Έχω λοιπόν τη γνώμη πως τέτοιοι στίχοι μπορεί να εμπνεύσουν και ανάλογες μελωδίες – όταν υπάρχει και από την άλλη μεριά (την συνθετική) το ανάλογο ταλέντο. Και όντως, συμβαίνει τούτο στο «πρώτο βλέμμα». 

Οι μελωδίες τής Μητρίτσα είναι, επίσης, πολύ καλές, έχοντας ωραία αφομοιωμένες επιρροές από το «έντεχνο» έως και την παράδοση, τις οποίες (μελωδίες) υπηρετεί και δια της φωνής της (η τραγουδίστρια), που επίσης είναι δυνατή, στιβαρή, καθαρή και εκφραστική.

Αν σε όλα αυτά προσθέσεις τις αληθινά προσεγμένες ενορχηστρώσεις του Γ. Καγιαλίκου, τότε το τελικό αποτέλεσμα ανεβαίνει ακόμη περισσότερο.

Το άλμπουμ κυλάει μέσα σε μιαν αδιαμφισβήτητη ενότητα και δύσκολα θα μπορούσες να διαλέξεις ένα κομμάτι, για να προτείνεις, ως χαρακτηριστικό τού κλίματος. Την «Ηλέκτρα» ίσως, εκεί στη μέση.

Επαφή: www.metronomos.gr