TOIVO QUINTET, NEVI δύο σύγχρονα τζαζ σχήματα, ένα νορβηγικό και ένα ρωσοτουρκικό

TOIVO QUINTET: View [Losen Records, 2020]

Το τζαζ κουιντέτο Toivo (ή του Toivo) είναι νορβηγικό και μέλη του είναι οι: Arne Toivo Fjose Sandberg μπάσο, Axel Øvreås Røed σαξόφωνα, Andreas Hesselberg  Hatzikiriakidis τρομπέτα, Mathias Marstrander κιθάρα, pedal steel και Sigurd Steinkoph ντραμς. Πώς χώθηκε ο Έλληνας (ή Κύπριος) ανάμεσα, ο Hatzikiriakidis εννοώ, δεν ξέρω, αλλά το όνομά του δεν μου ήταν άγνωστο, όταν το διάβασα στο back cover. Θυμόμουν, θέλω να πω, πως κάπου το είχα ξανασυναντήσει – και όντως δηλαδή, αφού ο μουσικός αυτός (τρομπετίστας) συμμετείχε στους σκοτεινούς-προγκρεσιβάδες Major Parkinson, στο άλμπουμ τους “Blackbox” [Karisma, 2017], για το οποίον είχα γράψει τα σχετικά στο blog παλαιότερα. Πάντως οι Toivo Quintet δεν έχουν σχέση με... σκοτεινιές και τυπικές προγκρεσιβιές. Είναι ένα τζαζ σχήμα, όπως προείπαμε, το οποίον αποδίδει εννέα πρωτότυπα tracks, όλα συνθέσεις του μπασίστα Toivo.

Το άκουσμα είναι όμορφο. Δηλαδή ενδιαφέρον ή και πολύ ενδιαφέρον κατά τόπους. Οι Toivo Quintet είναι μια προχωρημένη και διαβασμένη τζαζ μπάντα –όπως και κάθε τι, που μας έρχεται από την σκανδιναυική χώρα– κατορθώνοντας να συνδυάσει ποικίλα στοιχεία, jazz και fusion βασικά. Το rock, εννοούμε, υπάρχει κι αυτό, κάνοντας έντονη την παρουσία του κατά τόπους, μέσα από ποικίλες τζαζ-ροκικές καταστάσεις (με τις κιθάρες να ακούγονται συχνά και μέσα από εφφέ).

Το bop από τη μια μεριά, που λειτουργεί γερά σαν βάση στο “View”, αλλά και η ελευθερία τού ρυθμικού τμήματος, στα πρότυπα των μεγάλων σχημάτων του ’60 από την άλλη, παρέχουν στο Toivo Qunitet μια σπίθα εκκεντρικής ανάπλασης κάπως... Don Cherry-ικών καταστάσεων, οι οποίες, έτσι όπως αναμιγνύονται με τους παλμούς και τα βατ της κιθάρας, οδηγούν τις συνθέσεις σε σχετικώς απάτητες διαδρομές (“Shipyard”).

Υπάρχει και πειραματισμός εδώ, όπως και πιο free εξελίξεις, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα συμπαγές, δυναμικό και οπωσδήποτε οριοθετημένο. Όλα, δε, τα κομμάτια διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό. Δεν διαλύονται, δεν διασπώνται, δεν χάνονται σε δαιδάλους δεξιοτεχνικής εσωστρέφειας. Λέμε, πιο συγκεκριμένα, για συνθέσεις σαν την “210” ή την “The park”, που σφύζουν από οργανοπαικτική ζωντάνια (φοβερό το σόλο του Arne Toivo Fjose Sandberg στο κοντραμπάσο στην δεύτερη), φανερώνοντας τις πραγματικές ποιότητες αυτής της μπάντας, που δεν έρχεται από το πουθενά, για να μας καταπλήξει.

(Υπενθυμίζω πως οι Mathias Marstrander, Arne Toivo Fjose Sandberg και Sigurd Steinkopf συναποτελούσαν το Marstrander Trio, που είχε δώσει το εξαιρετικό “Old Times, Beautiful Boy” πέρυσι, άλμπουμ για το οποίον επίσης έχουμε γράψει στο δισκορυχείον).

NEVI: Istanbul Edition [Losen Records, 2020]

Οι/η Nevi είναι μία σύγχρονη τζαζ μπάντα που αποτελείται από τρεις Τούρκους (Onur Aymergen κιθάρα, Tolga Bilgin τρομπέτα, Ozan Musluoğlu μπάσο) και δύο Ρώσους (Andrei Kondakov πιάνο, Aleksandr Bozhenko ντραμς), με το “Istanbul Edition” να αποτελεί το ντεμπούτο της – άλμπουμ ηχογραφημένο στην Κωνσταντινούπολη το 2018. Το “Istanbul Edition” περιέχει δέκα tracks, εννέα πρωτότυπα (συνθέσεις των μελών του κουιντέτου) και μία version στο στάνταρντ “You don’t know what love is”.

Και εδώ έχουμε να κάνουμε με μιαν ακόμη υπερ-ταλαντούχα μπάντα, που ξέρει τον τρόπο να κινείται με άνεση σε contemporary jazz πεδία, ενσωματώνοντας όμως, με τρόπο μελετημένο, φυσιολογικό και ανεπαίσθητο, και κάποιες world αναφορές. Παρά ταύτα δεν θα τους αποκαλούσαμε world jazz τους Nevi, μα μια μπάντα που διαθέτει σοβαρό συνθετικό τζαζ οίστρο, με ιδιαίτερη, μάλιστα, έφεση στις μπαλάντες. Τούτο δεν σημαίνει πως και τα πιο δυναμικά tracks δεν είναι τέλεια στην ανάπτυξή τους, και άψογα φινιρισμένα, απλώς κομμάτια σαν το “Bicycle” (του κιθαρίστα Aymergen) ή το “Hollywood” (του πιανίστα Kondakov) φανερώνουν το πόσο σοβαροί και διαβασμένοι είναι αυτοί οι νεαροί μουσικοί, που παίζουν με όχι συνηθισμένη προσήλωση και ωριμότητα.

Επίσης, έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που εναλλάσσονται οι συνθέσεις στο “Istanbul Edition” και το πώς, περνώντας από τα πιο «μπητάτα» tracks στα πιο ατμοσφαιρικά, δημιουργείται αυτή η όχι συνηθισμένη αίσθηση-βεβαιότητα της απόλαυσης και της πληρότητας. Jazz-funk λοιπόν στο “Entering the bar” (του τρομπετίστα Bilgin), με θαυμάσια φρασεολογία στην κιθάρα από τον Aymergen και θαυμάσιες eighties-contemporary προσαρμογές στο “Orka”, με ωραίο πιανιστικό ρολάρισμα, «Metheny-ική» ατμόσφαιρα και απρόβλεπτο scat singing συμβάλλουν στην ποικιλία αυτού του CD, που ακούγεται από την αρχή έως το τέλος του με το ίδιο, υψηλό, ενδιαφέρον.

Επαφή: www.losenrecords.no