Ηχεί ακόμη στ’ αυτιά μας το προηγούμενο άλμπουμ του
τραγουδοποιού Ανδρέα Παπαδήμα, που είχε τίτλο «Τα όνειρά μου έχουν βγει» και που
είχε κυκλοφορήσει στο τέλος του 2017, από τον Μετρονόμο. Έξι χρόνια αργότερα
–αν, εν τω μεταξύ, δεν έχει μεσολαβήσει κάτι άλλο– ο Παπαδήμας επανέρχεται μ’
ένα ακόμη πολύ αξιόλογο άλμπουμ, το «Στο Πριν και στο Μετά» [Β-OtherSide Records,
2023], πράγμα που δείχνει πως ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος, και πως
αξίζει να τον προσέξουν κι άλλοι. Περισσότεροι από εκείνους που τον είχαν
προσέξει το 2017.
Ο Ανδρέας Παπαδήμας είναι πολύ καλός σε όλα – και μέσα σ’
αυτό το πλαίσιο του σύγχρονου, καθημερινού, ελληνικού τραγουδιού, στο οποίον
κινείται ο καλλιτέχνης, πολύ δύσκολα θα εντοπίσεις στοιχεία, που να χρήζουν
περαιτέρω βελτιώσεων. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για έναν ολοκληρωμένο και γιατί
όχι σπουδαίο τραγουδοποιό, που μπορεί, πρέπει και αξίζει να τον μάθει, για τα
καλά, ο κόσμος.
Ο Παπαδήμας είναι κατ’ αρχάς ένας πολύ καλός στιχουργός – με ωραία χρήση της ελληνικής γλώσσας, κατανοητά νοήματα, ευαισθησίες, που σχετίζονται και με πιο ατομικά-προσωπικά ζητήματα, μα και με κοινωνικά, εμφανίζοντας επίσης μια ελαφριά ποιητικότητα (όση απαιτείται τέλος πάντων, ώστε να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, δίχως κραυγές, αλλά με τέχνη).
Έπειτα, και σαν συνθέτης ο Παπαδήμας διαπρέπει. Τα τραγούδια του είναι κανονικά και ολοκληρωμένα, και όχι δήθεν ή στο περίπου. Συνθέσεις πλήρεις, μελωδίες σαφείς και γιατί όχι εμπνευσμένες – ευαισθησίες, επίσης, πολλές, που μετατρέπονται σε συγκεκριμένες λυρικές ροές, εμφανίζοντας παλμό και δύναμη.
Μα ακόμη και ως τραγουδιστής διαπρέπει ο Παπαδήμας, με την ιδιαίτερη φωνή του, που εμφανίζει ελαφρά οπερατικά στοιχεία, καθώς είναι καθαρή, διαυγής, μα και με υψηλή ένταση.
Όλα αυτά, που είναι τα πρωταρχικά, σε συνδυασμό με την ωραία ενορχήστρωση του Μιχάλη Ασίκη, τους καλούς μουσικούς (ακούγονται πλήκτρα, κιθάρες, τζουράς, σαζ, μπαγλαμάς, τσέλο, ενώ υπάρχει και εμφανής προγραμματισμός) και την παραπάνω από αξιοπρεπή ηχογράφηση-παραγωγή, συνηγορούν στο τελικό συμπέρασμα. Πως εδώ κάτι (ξανα)υπάρχει, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Όλα τα τραγούδια «μετράνε» φυσικά, όλος ο δίσκος ακούγεται «νεράκι», ενώ πολύ δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ένα-δυο τραγούδια, ως τα «καλύτερα» του άλμπουμ. Τα περισσότερο electro “Lamza” και «Νομίζω ότι θα ’ρθεις» σκίζουν.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
Ο Παπαδήμας είναι κατ’ αρχάς ένας πολύ καλός στιχουργός – με ωραία χρήση της ελληνικής γλώσσας, κατανοητά νοήματα, ευαισθησίες, που σχετίζονται και με πιο ατομικά-προσωπικά ζητήματα, μα και με κοινωνικά, εμφανίζοντας επίσης μια ελαφριά ποιητικότητα (όση απαιτείται τέλος πάντων, ώστε να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, δίχως κραυγές, αλλά με τέχνη).
Έπειτα, και σαν συνθέτης ο Παπαδήμας διαπρέπει. Τα τραγούδια του είναι κανονικά και ολοκληρωμένα, και όχι δήθεν ή στο περίπου. Συνθέσεις πλήρεις, μελωδίες σαφείς και γιατί όχι εμπνευσμένες – ευαισθησίες, επίσης, πολλές, που μετατρέπονται σε συγκεκριμένες λυρικές ροές, εμφανίζοντας παλμό και δύναμη.
Μα ακόμη και ως τραγουδιστής διαπρέπει ο Παπαδήμας, με την ιδιαίτερη φωνή του, που εμφανίζει ελαφρά οπερατικά στοιχεία, καθώς είναι καθαρή, διαυγής, μα και με υψηλή ένταση.
Όλα αυτά, που είναι τα πρωταρχικά, σε συνδυασμό με την ωραία ενορχήστρωση του Μιχάλη Ασίκη, τους καλούς μουσικούς (ακούγονται πλήκτρα, κιθάρες, τζουράς, σαζ, μπαγλαμάς, τσέλο, ενώ υπάρχει και εμφανής προγραμματισμός) και την παραπάνω από αξιοπρεπή ηχογράφηση-παραγωγή, συνηγορούν στο τελικό συμπέρασμα. Πως εδώ κάτι (ξανα)υπάρχει, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Όλα τα τραγούδια «μετράνε» φυσικά, όλος ο δίσκος ακούγεται «νεράκι», ενώ πολύ δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ένα-δυο τραγούδια, ως τα «καλύτερα» του άλμπουμ. Τα περισσότερο electro “Lamza” και «Νομίζω ότι θα ’ρθεις» σκίζουν.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου