Από τις πολύ σημαντικές σαξοφωνίστριες (τενόρο και σοπράνο)
των τελευταίων δεκαετιών, η Γερμανίδα, αλλά εγκατεστημένη στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, Ingrid Laubrock, μας έχει
απασχολήσει αρκετές φορές στο blog
και μέσω των πιο προσωπικών δουλειών της, μα και λόγω των συνεργασιών της.
Έτσι, έχουμε γράψει και για το ντούο της με την πιανίστρια Kris Davis (η οποία βρίσκεται πίσω από την Pyroclastic Records) στο άλμπουμ “Blood Moon” [Intakt, 2020], αλλά και για τις συνεργασίες της με την πιανίστρια Satoko Fujii στο “Hyaku / One Hundred Dreams” [Libra Records, 2022], τον πιανίστα Cory Smythe στο “Smoke Gets in Your Eyes” [Pyroclastic Records, 2022], την τραγουδίστρια-βοκαλίστα Sara Serpa στο “Close Up” [clean feed, 2018], ακόμη και με τον ντράμερ Στέφανο Χυτήρη στο “Egata” του 2016.
Με μεγάλη δισκογραφία και με πάμπολλες συμμετοχές σε ευρύτερα σχήματα (από το Anthony Braxton Quartet, μέχρι τα γκρουπ της Mary Halvorson και του Tom Rainey), η Ingrid Laubrock δεν παραλείπει να δείχνει το ενδιαφέρον της για τις πιο προχωρημένες τζαζ φόρμες και στις πιο προσωπικές δουλειές της – κάτι που πράττει και στο έσχατο δικό της “The Last Quiet Place” [Pyroclastic Records, 2023].
Στο άλμπουμ αυτό, που αποτελείται από έξι δικές της συνθέσεις, η Ingrid Laubrock δέχεται σημαντικές βοήθειες από την βιολίστρια Mazz Swift, την τσελίστρια Tomeka Reid, τον κιθαρίστα Brandon Seabrook, τον κοντραμπασίστα Michael Formanek και τον ντράμερ Tom Rainey. Πολλοί θιασώτες της improv-jazz είμαστε σίγουροι πως θα αναγνωρίσουν σ’ αυτά τα ονόματα «ήρωες» της σκηνής, κάτι που δείχνει, σε κάθε περίπτωση, το κύρος που διαθέτει η Laubrock στο χώρο – κύρος, που, σε κάθε περίπτωση, αιτιολογεί με την παρούσα εγγραφή.
Βασικά εδώ η άξια αυτή μουσικός κινείται σε τρεις δρόμους – κατ’ αρχάς εκείνον της αυτοσχεδιαστικής jazz, έπειτα εκείνον του avant-rock και τέλος εκείνον της σύγχρονης chamber music.
Και κάπως έτσι, εδώ, έχουμε μία σύμπτυξη αυτών των τριών διαδρομών, μια ομογενοποίηση δηλαδή «προχωρημένων» ρευμάτων, τα οποία όχι απλώς ανακατεύονται μέσα στις συνθέσεις της Laubrock, αλλά δημιουργούν κιόλας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε το παραγόμενο αποτέλεσμα να έχει το ξάφνιασμα, την ευαισθησία, αλλά και την... ακατέργαστη ομορφιά, που του αρμόζει.
Έξοχα τα “The last quiet place” και “Chant II”, μα και κάθε τι που ακούγεται σ’ αυτό το εντελώς ξεχωριστό CD – προϊόν μιας εταιρείας, που μας δίνει το ένα αξιόλογο άλμπουμ μετά το άλλο, τα τελευταία χρόνια.
Επαφή: www.ingridlaubrock.com, www.pyroclasticrecords.com
Έτσι, έχουμε γράψει και για το ντούο της με την πιανίστρια Kris Davis (η οποία βρίσκεται πίσω από την Pyroclastic Records) στο άλμπουμ “Blood Moon” [Intakt, 2020], αλλά και για τις συνεργασίες της με την πιανίστρια Satoko Fujii στο “Hyaku / One Hundred Dreams” [Libra Records, 2022], τον πιανίστα Cory Smythe στο “Smoke Gets in Your Eyes” [Pyroclastic Records, 2022], την τραγουδίστρια-βοκαλίστα Sara Serpa στο “Close Up” [clean feed, 2018], ακόμη και με τον ντράμερ Στέφανο Χυτήρη στο “Egata” του 2016.
Με μεγάλη δισκογραφία και με πάμπολλες συμμετοχές σε ευρύτερα σχήματα (από το Anthony Braxton Quartet, μέχρι τα γκρουπ της Mary Halvorson και του Tom Rainey), η Ingrid Laubrock δεν παραλείπει να δείχνει το ενδιαφέρον της για τις πιο προχωρημένες τζαζ φόρμες και στις πιο προσωπικές δουλειές της – κάτι που πράττει και στο έσχατο δικό της “The Last Quiet Place” [Pyroclastic Records, 2023].
Στο άλμπουμ αυτό, που αποτελείται από έξι δικές της συνθέσεις, η Ingrid Laubrock δέχεται σημαντικές βοήθειες από την βιολίστρια Mazz Swift, την τσελίστρια Tomeka Reid, τον κιθαρίστα Brandon Seabrook, τον κοντραμπασίστα Michael Formanek και τον ντράμερ Tom Rainey. Πολλοί θιασώτες της improv-jazz είμαστε σίγουροι πως θα αναγνωρίσουν σ’ αυτά τα ονόματα «ήρωες» της σκηνής, κάτι που δείχνει, σε κάθε περίπτωση, το κύρος που διαθέτει η Laubrock στο χώρο – κύρος, που, σε κάθε περίπτωση, αιτιολογεί με την παρούσα εγγραφή.
Βασικά εδώ η άξια αυτή μουσικός κινείται σε τρεις δρόμους – κατ’ αρχάς εκείνον της αυτοσχεδιαστικής jazz, έπειτα εκείνον του avant-rock και τέλος εκείνον της σύγχρονης chamber music.
Και κάπως έτσι, εδώ, έχουμε μία σύμπτυξη αυτών των τριών διαδρομών, μια ομογενοποίηση δηλαδή «προχωρημένων» ρευμάτων, τα οποία όχι απλώς ανακατεύονται μέσα στις συνθέσεις της Laubrock, αλλά δημιουργούν κιόλας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε το παραγόμενο αποτέλεσμα να έχει το ξάφνιασμα, την ευαισθησία, αλλά και την... ακατέργαστη ομορφιά, που του αρμόζει.
Έξοχα τα “The last quiet place” και “Chant II”, μα και κάθε τι που ακούγεται σ’ αυτό το εντελώς ξεχωριστό CD – προϊόν μιας εταιρείας, που μας δίνει το ένα αξιόλογο άλμπουμ μετά το άλλο, τα τελευταία χρόνια.
Επαφή: www.ingridlaubrock.com, www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου