EIK TRIO: Trust [Losen Records, 2023]
Τo νορβηγικό Eik Trio είναι βασικά τρεις άνθρωποι – λογικό. Ο πιανίστας Ole Fredrik Norbye, η τραγουδίστρια Elisabeth Karsten και ο κοντραμπασίστας John Børge Askeland (δεν υπάρχουν ντραμς δηλαδή).
Δίπλα σ’ αυτούς τους τρεις τώρα, συμπαρατάσσονται,
σε ορισμένα μόνον tracks, ο τενορίστας Bendik Hofseth, ο
τρομπετίστας Nils Petter Molvær και ο
ακορντεονίστας Heine Bugge (οι Hofseth και Molvær είναι
μεγάλα ονόματα, κάτι που οπωσδήποτε περιποιεί τιμή στο Eik Trio), με αποτέλεσμα τα
ηχοχρώματα να «ανοίγουν» κάπως – παρότι ο καθένας από τους guests παίζει μόνος του σε
ορισμένα κομμάτια, και ποτέ και οι δύο ή και οι τρεις μαζί.
Τώρα, το ελαφρώς παράξενο με τούτο το ευρωπαϊκό σχήμα είναι πως αποφασίζει στο άλμπουμ του “Trust” να ασχοληθεί με τα (αμερικανικά) jazz ή και pop standards, για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους – που, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί παρά να αποτελούν (οι λόγοι) κοινό μυστικό. Λέμε, για τον μελωδικό πλούτο αυτών των κομματιών και βεβαίως για τις ιστορίες που περιγράφουν, με τους στίχους τους.
Έτσι, στο “Trust”, ακούγονται τραγούδια σαν τα “Fly me to the moon” (Bert Howard), “I love Paris” (Cole Porter), “Stay with me” (Jerome Moross / Carolyn Leigh), “Stranger in the night” (Bert Kaempfert / Charles Singleton / Eddie Snyder), “I’ve got you under my skin” (Cole Porter), “My way” (Jacques Revaux / Paul Anka) κ.λπ., τα οποία αποδίδει με απλό, αλλά ουσιαστικό τρόπο η Elisabeth Karsten, με τους δύο βασικούς μουσικούς, τον πιανίστα Norbye και τον μπασίστα Askeland, να είναι όσο απέριττοι απαιτείται, ώστε τα κλασικά αυτά τραγούδια να ακούγονται στη βάση τους, στα αρχέτυπα μέρη τους – και όχι «παραγεμισμένα» από θεατρικότητες (στις ερμηνείες) και προσωπικές σολιστικές ή και αυτοσχεδιαστικές καταδείξεις (στα παιξίματα).
Η απλότητα θριαμβεύει στην περίπτωση του Eik Trio – και είναι τούτο (η απλότητα) το πιο σημαντικό που κρατάμε από την «άποψη» του νορβηγικού σχήματος, πάνω σ’ αυτό το κλασικό (των κλασικών) ρεπερτόριο.
ONUR AYMERGEN QUINTET: Lunar [Losen Records,
2023]
Έχουμε την εντύπωση πως για πρώτη φορά ένα τουρκικό τζαζ σχήμα ηχογραφεί για την νορβηγική εταιρεία. Και μάλλον έτσι πρέπει να είναι, με τους Onur Aymergen Quintet να προσθέτουν μία ακόμη πινελιά στο ρόστερ της Losen – καθώς εκεί έχουν βρει ήδη στέγη ιταλικά και ρωσικά σχήματα, ίσως δε και από άλλες χώρες (δεν θυμόμαστε τώρα).
Τούρκοι λοιπόν, που διαθέτουν όμως κι έναν Έλληνα(!) στο team τους, οι Onur Aymergen Quintet (δηλαδή οι Onur Aymergen κιθάρες, Can Çankaya πιάνο, Tolga Bilgin τρομπέτα, Apostolos Sideris κοντραμπάσο, Turgut Alp Bekoğlu ντραμς), μπήκαν σ’ ένα στούντιο της Κωνσταντινούπολης, τον Νοέμβριο του 2021, προκειμένου να ηχογραφήσουν το “Lunar” – ένα CD οκτώ κομματιών, πρωτότυπων και συντεθειμένων από τον κιθαρίστα Aymergen.
Η τουρκική jazz έχει μακριά ιστορία – αν και, όπως σημειώνεται (και) στις σημειώσεις του άλμπουμ, η μεγάλη έκρηξη θα σημειωνόταν τα πιο πρόσφατα χρόνια, από τους μουσικούς που θα γεννιόνταν στην δεκαετία του ’80, και πιο μετά.
Τo νορβηγικό Eik Trio είναι βασικά τρεις άνθρωποι – λογικό. Ο πιανίστας Ole Fredrik Norbye, η τραγουδίστρια Elisabeth Karsten και ο κοντραμπασίστας John Børge Askeland (δεν υπάρχουν ντραμς δηλαδή).
Τώρα, το ελαφρώς παράξενο με τούτο το ευρωπαϊκό σχήμα είναι πως αποφασίζει στο άλμπουμ του “Trust” να ασχοληθεί με τα (αμερικανικά) jazz ή και pop standards, για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους – που, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί παρά να αποτελούν (οι λόγοι) κοινό μυστικό. Λέμε, για τον μελωδικό πλούτο αυτών των κομματιών και βεβαίως για τις ιστορίες που περιγράφουν, με τους στίχους τους.
Έτσι, στο “Trust”, ακούγονται τραγούδια σαν τα “Fly me to the moon” (Bert Howard), “I love Paris” (Cole Porter), “Stay with me” (Jerome Moross / Carolyn Leigh), “Stranger in the night” (Bert Kaempfert / Charles Singleton / Eddie Snyder), “I’ve got you under my skin” (Cole Porter), “My way” (Jacques Revaux / Paul Anka) κ.λπ., τα οποία αποδίδει με απλό, αλλά ουσιαστικό τρόπο η Elisabeth Karsten, με τους δύο βασικούς μουσικούς, τον πιανίστα Norbye και τον μπασίστα Askeland, να είναι όσο απέριττοι απαιτείται, ώστε τα κλασικά αυτά τραγούδια να ακούγονται στη βάση τους, στα αρχέτυπα μέρη τους – και όχι «παραγεμισμένα» από θεατρικότητες (στις ερμηνείες) και προσωπικές σολιστικές ή και αυτοσχεδιαστικές καταδείξεις (στα παιξίματα).
Η απλότητα θριαμβεύει στην περίπτωση του Eik Trio – και είναι τούτο (η απλότητα) το πιο σημαντικό που κρατάμε από την «άποψη» του νορβηγικού σχήματος, πάνω σ’ αυτό το κλασικό (των κλασικών) ρεπερτόριο.
Έχουμε την εντύπωση πως για πρώτη φορά ένα τουρκικό τζαζ σχήμα ηχογραφεί για την νορβηγική εταιρεία. Και μάλλον έτσι πρέπει να είναι, με τους Onur Aymergen Quintet να προσθέτουν μία ακόμη πινελιά στο ρόστερ της Losen – καθώς εκεί έχουν βρει ήδη στέγη ιταλικά και ρωσικά σχήματα, ίσως δε και από άλλες χώρες (δεν θυμόμαστε τώρα).
Τούρκοι λοιπόν, που διαθέτουν όμως κι έναν Έλληνα(!) στο team τους, οι Onur Aymergen Quintet (δηλαδή οι Onur Aymergen κιθάρες, Can Çankaya πιάνο, Tolga Bilgin τρομπέτα, Apostolos Sideris κοντραμπάσο, Turgut Alp Bekoğlu ντραμς), μπήκαν σ’ ένα στούντιο της Κωνσταντινούπολης, τον Νοέμβριο του 2021, προκειμένου να ηχογραφήσουν το “Lunar” – ένα CD οκτώ κομματιών, πρωτότυπων και συντεθειμένων από τον κιθαρίστα Aymergen.
Η τουρκική jazz έχει μακριά ιστορία – αν και, όπως σημειώνεται (και) στις σημειώσεις του άλμπουμ, η μεγάλη έκρηξη θα σημειωνόταν τα πιο πρόσφατα χρόνια, από τους μουσικούς που θα γεννιόνταν στην δεκαετία του ’80, και πιο μετά.
Χοντρικά, και βλέποντας τις φωτογραφίες των οργανοπαικτών
στο triple-folded cover, παρατηρούμε πως είναι
όλοι τους νέοι, πλην ενός – του ντράμερ Turgut Alp Bekoğlu,
που είναι στα 57 του και που έχει παίξει με κόσμο και κοσμάκη, Τούρκους και
Τουρκάλες (Erkan Ogur, Ilhan Ersahin, Ajda Pekkan…) και μη (Joe Lovano, Erik Truffaz, Gloria Gaynor…).
Εμπειρία και γνώσεις υπάρχουν, λοιπόν, καθότι η μουσική (γενικώς) στην Τουρκία χαίρει τεράστιας εκτίμησης (με τους μουσικούς να σπουδάζουν πρακτικά και θεωρητικά, δίπλα σε τρανούς δασκάλους), και βεβαίως παικτικό και συνθετικό ταλέντο απ’ όλους και ιδίως από τον Onur Aymergen, που εδώ αποδεικνύεται δυνατός «μάστορας».
Κατ’ αρχάς ο άνθρωπος αυτός δεν συνθέτει για τον εαυτό του, αλλά για όλα τα μέλη της μπάντας του. Υπάρχουν κομμάτια, στα οποία κυριαρχούν τα παιξίματα από το μπάσο και το πιάνο ας πούμε, με την κιθάρα να έχει σεμνό μερίδιο στην αφήγηση, δίνοντας μικρά και σύντομα σόλι (στο θαυμάσιο “Spring”, μα και σε άλλα tracks).
Εν τω μεταξύ σε λίγα κομμάτια αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να κάνεις μ’ ένα συγκρότημα από την Ανατολή –στο “Hüseyni” φερ’ ειπείν, με το... ταξίμι του κοντραμπάσου (δυνατός ο συμπατριώτης μας) να σε κερδίζει από την αρχή–, ενώ σε άλλα tracks (“African ballad”) απολαμβάνεις μία ποικιλία μελωδιών (μαζί με ωραία γυναικεία φωνητικά από την Ida Aymergen). Καταπληκτικό είναι δε και το “Northern lights”, ένα 10λεπτο track, που περνά από διάφορα στάδια (με την τρομπέτα να ακούγεται κάπως σαν νέι, και με το πιάνο να κυριαρχεί σαν σολιστικό όργανο), με ποικιλία από tempi και με παιξίματα άλλοτε γρήγορα και εκρηκτικά και άλλοτε αργά και περισσότερο λυρικά.
Επαφή: www.losenrecords.no
Εμπειρία και γνώσεις υπάρχουν, λοιπόν, καθότι η μουσική (γενικώς) στην Τουρκία χαίρει τεράστιας εκτίμησης (με τους μουσικούς να σπουδάζουν πρακτικά και θεωρητικά, δίπλα σε τρανούς δασκάλους), και βεβαίως παικτικό και συνθετικό ταλέντο απ’ όλους και ιδίως από τον Onur Aymergen, που εδώ αποδεικνύεται δυνατός «μάστορας».
Κατ’ αρχάς ο άνθρωπος αυτός δεν συνθέτει για τον εαυτό του, αλλά για όλα τα μέλη της μπάντας του. Υπάρχουν κομμάτια, στα οποία κυριαρχούν τα παιξίματα από το μπάσο και το πιάνο ας πούμε, με την κιθάρα να έχει σεμνό μερίδιο στην αφήγηση, δίνοντας μικρά και σύντομα σόλι (στο θαυμάσιο “Spring”, μα και σε άλλα tracks).
Εν τω μεταξύ σε λίγα κομμάτια αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να κάνεις μ’ ένα συγκρότημα από την Ανατολή –στο “Hüseyni” φερ’ ειπείν, με το... ταξίμι του κοντραμπάσου (δυνατός ο συμπατριώτης μας) να σε κερδίζει από την αρχή–, ενώ σε άλλα tracks (“African ballad”) απολαμβάνεις μία ποικιλία μελωδιών (μαζί με ωραία γυναικεία φωνητικά από την Ida Aymergen). Καταπληκτικό είναι δε και το “Northern lights”, ένα 10λεπτο track, που περνά από διάφορα στάδια (με την τρομπέτα να ακούγεται κάπως σαν νέι, και με το πιάνο να κυριαρχεί σαν σολιστικό όργανο), με ποικιλία από tempi και με παιξίματα άλλοτε γρήγορα και εκρηκτικά και άλλοτε αργά και περισσότερο λυρικά.
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου