VESLEMES o exorcismos

Το πρόβλημα στον δίσκο του Γιάννη Βεσλεμέ “O Exorcismos” [Veego Records, 2023] είναι ότι το concept του, το «μαύρο», ο παγανισμός, ο θάνατος, κάτι απ’ όλα αυτά ή και μια σούμα τους, δεν τραβάει – και η πρώτη αιτία είναι οι στίχοι.
Ακούς το άλμπουμ λοιπόν και δεν αντιλαμβάνεσαι αν αυτά που φθάνουν στ’ αυτιά σου (τα λόγια εννοούμε) θα πρέπει να τα πάρεις στα σοβαρά ή στην πλάκα. Και το πρόβλημα είναι πως δεν κάνουν για τίποτα από τα δύο. Είναι τόσο ακαθόριστα, τυχαία, σπασμωδικά, ανερμάτιστα, χωρίς τίποτα μέσα τους ή έξω τους, με αποτέλεσμα η όποια προσπάθεια να πει κάτι ο Βεσλεμές ως στιχουργός –το οτιδήποτε– να υποσκάπτεται από την ανεπάρκεια του λόγου.

Δεν ξέρω πως ο ίδιος ο Γ. Βεσλεμές επιχειρεί να περάσει αυτά που λέει εδώ πέρα, φοβάμαι όμως πως με όποιο τρόπο και να προσπαθήσει να τα περάσει... βρίσκει σε τοίχο.
Το τραγούδι δεν είναι εύκολο πράγμα. Και αν θες να γράψεις και στα ελληνικά, πάνω σε electro μοτίβα, τα... ποιοτικά περιθώρια να ελιχθείς δεν είναι πολλά. Υπό την έννοια πως μετρημένες στα δάκτυλα φορές το electro, με ελληνικούς στίχους, ξέφυγε από το... cult και το παιδαριώδες, προς κάτι περισσότερο απαιτητικό.
Και αν πολλές φορές το... cult και το παιδαριώδες τα αντιμετωπίζεις με συγκατάβαση και με κατανόηση, και εν τέλει κάπου τα αποδέχεσαι, με τα τραγούδια του Βεσλεμέ δύσκολα, πολύ δύσκολα μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, λόγω της ανυπαρξίας ταυτότητας. Εκτός και αν η μη-ταυτότητα είναι κι αυτή μια κάποια ταυτότητα. Εντάξει...
Νομίζω πως χωρίς τα συγκεκριμένα λόγια τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, απλώς και μόνον με την βοήθεια κάποιων φωνητικών και φωνητικών εφφέ, ή και ορισμένων απαγγελιών. Ξέρω ’γω να διαβάζονταν οι... εξορκισμοί του Αγίου Κυπριανού. Τέτοια πράγματα... Ακόμη και σολομωνικές, νεκρονομικά, κείμενα του Τανάγρα και τ’ ανάλογα... Όλα αυτά θα «έδεναν» απείρως καλύτερα το concept, το οποίον μουσικώς –για να το πούμε αυτό– δεν στερείται ενδιαφέροντος.
Οι συνθέσεις του Βεσλεμέ εννοούμε δεν είναι τυχαίες. Έχουν το ψάξιμό τους, έχουν την ροή τους, έχουν τα αναπάντεχά τους στην πορεία – και όσο τις φαντάζεσαι με κάποια άλλη στιχουργική επένδυση τόσο πιο πολύ νοιώθεις πως εδώ ίσως να χάθηκε, τελικώς, και μια κάποια ευκαιρία, για κάτι αληθινά ενδιαφέρον και γιατί όχι και πρωτότυπο (στο μέτρο του δυνατού πάντα).
Τα τραγούδια δεν κρύβουν πολλά πρόσωπα πίσω τους. Είναι ο Γιάννης Βασλεμές σε σύνθια, drum machines, φωνή κ.λπ. και ο Γιώτης Παρασκευαΐδης κιθάρες, κρουστά, μπάσο κ.λπ. Υπάρχει και ο The Boy, που συμμετέχει σε κάποια κομμάτια και ορισμένοι ακόμη.
Συγκριτικά τώρα τα πιο ενδιαφέροντα tracks του δίσκου είναι «Το κουκλί του σατανά» και το «Ζωντανοί χωρίς κύτταρο (Μια βραδιά στο πανόραμα)», αν και μουσικώς “O Exorcismos” (να το ξαναπούμε) είναι κάτι άλλο (πολύ καλύτερο) απ’ αυτό που είναι ως τραγούδια.
Επαφή: www.veegorecords.com