Όπως μας αυτοσυστήθηκε το ελληνικό συγκρότημα Fürstenplatz στο messenger:
«Είμαστε οι Fürstenplatz από το Düsseldorf (ο Αντώνης, ο Τέο, ο Γιώργος και εγώ που σας γράφω είμαι ο Δημήτρης) και πριν από ενάμιση περίπου χρόνο κυκλοφόρησε το (κάπως ιδιαίτερο, είναι η αλήθεια) ελληνόφωνο άλμπουμ μας. Πρόκειται για μια απλή, καθημερινή, γλυκιά και (ελπίζουμε!!!) χιουμοριστική ιστορία, που αποτελείται από τραγούδια, αφηγήσεις, σκίτσα και κείμενα... κάτι σαν ένα “παζλ” με τέσσερα κομμάτια που αλληλοσυμπληρώνονται και με πάρα πολλές λεπτομέρειες που συνδέονται μεταξύ τους».
Και όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της έκδοσης-βιβλίο, με τα δύο CD, «Τραγούδια για την Paula» [Royal Street Records, 2021]:
«Ο Αντώνης, ο Τέο, ο Δημήτρης. Και ο Γιώργος. Τέσσερις φίλοι. Δηλαδή τρεις κι άλλος ένας. Φίλος. Στην πλατεία. Στο Fürstenplatz. Γύρω απ’ την πλατεία υπάρχουν σπίτια, μαγαζιά, δέντρα και παγκάκια. Μέσα στα σπίτια, στα μαγαζιά, ανάμεσα στα δέντρα και πάνω στα παγκάκια υπάρχουν άνθρωποι. Άλλοι κάθονται, άλλοι στέκονται κι άλλοι περνούν. Οι τέσσερις φίλοι πίνουν –σχεδόν καθημερινά– έναν καφέ στο αγαπημένο τους στέκι. Άλλες φορές φραπέ, άλλες φορές εσπρέσσο κι άλλες φορές γαλλικό. Άλλες φορές μιλάνε κι άλλες φορές σιωπούν. Κατά τ’ άλλα, δε συμβαίνουν και πολλά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν… Όπως και να ’χει, την ημέρα εκείνη κάτι ταρακούνησε την καθημερινότητά τους. Κι έβαλαν έναν στόχο. Ποιος είναι αυτός ο στόχος και ποια είναι αυτή η σερβιτόρα; Ή μήπως είναι αυτή ο στόχος; Δεν έχουν ιδέα. Θα τον πετύχουν όμως; Μια απλή, καθημερινή ιστορία. Για τέσσερις φίλους. Δηλαδή για τους τρεις απ’ τους τέσσερις. Και για τον στόχο τους. Και για τη σερβιτόρα. Στην πλατεία...».
Να πούμε, κατ’ αρχάς, πως Fürstenplatz
μπορεί να είναι οι Αντώνης, Τέο, Δημήτρης και Γιώργος, αλλά στην πράξη, στο
«Τραγούδια για την Paula»,
συμμετέχουν πολύ περισσότερα άτομα, τα οποία παίζουν διάφορα όργανα και τα
ονόματά τους είναι Björn, Max,
Dragan, Νίκος, Torsten, Thomas, Tobias. Henrik, Franjo, Stefan κ.λπ.
Επώνυμα δεν δίδονται.
«Είμαστε οι Fürstenplatz από το Düsseldorf (ο Αντώνης, ο Τέο, ο Γιώργος και εγώ που σας γράφω είμαι ο Δημήτρης) και πριν από ενάμιση περίπου χρόνο κυκλοφόρησε το (κάπως ιδιαίτερο, είναι η αλήθεια) ελληνόφωνο άλμπουμ μας. Πρόκειται για μια απλή, καθημερινή, γλυκιά και (ελπίζουμε!!!) χιουμοριστική ιστορία, που αποτελείται από τραγούδια, αφηγήσεις, σκίτσα και κείμενα... κάτι σαν ένα “παζλ” με τέσσερα κομμάτια που αλληλοσυμπληρώνονται και με πάρα πολλές λεπτομέρειες που συνδέονται μεταξύ τους».
Και όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της έκδοσης-βιβλίο, με τα δύο CD, «Τραγούδια για την Paula» [Royal Street Records, 2021]:
«Ο Αντώνης, ο Τέο, ο Δημήτρης. Και ο Γιώργος. Τέσσερις φίλοι. Δηλαδή τρεις κι άλλος ένας. Φίλος. Στην πλατεία. Στο Fürstenplatz. Γύρω απ’ την πλατεία υπάρχουν σπίτια, μαγαζιά, δέντρα και παγκάκια. Μέσα στα σπίτια, στα μαγαζιά, ανάμεσα στα δέντρα και πάνω στα παγκάκια υπάρχουν άνθρωποι. Άλλοι κάθονται, άλλοι στέκονται κι άλλοι περνούν. Οι τέσσερις φίλοι πίνουν –σχεδόν καθημερινά– έναν καφέ στο αγαπημένο τους στέκι. Άλλες φορές φραπέ, άλλες φορές εσπρέσσο κι άλλες φορές γαλλικό. Άλλες φορές μιλάνε κι άλλες φορές σιωπούν. Κατά τ’ άλλα, δε συμβαίνουν και πολλά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν… Όπως και να ’χει, την ημέρα εκείνη κάτι ταρακούνησε την καθημερινότητά τους. Κι έβαλαν έναν στόχο. Ποιος είναι αυτός ο στόχος και ποια είναι αυτή η σερβιτόρα; Ή μήπως είναι αυτή ο στόχος; Δεν έχουν ιδέα. Θα τον πετύχουν όμως; Μια απλή, καθημερινή ιστορία. Για τέσσερις φίλους. Δηλαδή για τους τρεις απ’ τους τέσσερις. Και για τον στόχο τους. Και για τη σερβιτόρα. Στην πλατεία...».
Επίσης να πούμε το πολύ βασικό πως η έκδοση-βιβλίο έχει
μέγεθος μεγάλο (21 Χ 27 cm), πως είναι πολύ προσεγμένη (η έκδοση), τυπωμένη σε
χοντρό μαύρο χαρτί, γυαλιστερό, με έγχρωμα σχέδια, περιέχουσα κείμενα, στίχους
και άλλες πληροφορίες.
Το περίεργο με τα δύο CD είναι πως περιέχουν πρόζες και μάλιστα εκτεταμένες, καθώς από τα 23 tracks των CDs τα 11 είναι πρόζες, που υποτίθεται πως απαιτούνται, προκειμένου να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η ιστορία των Fürstenplatz. Δεν υποτίθεται... έτσι είναι. Το ζήτημα είναι, όμως, αν οι ηχογραφημένες πρόζες ήταν όντως απαραίτητες, ενώ πλανάται και το ερώτημα αν θα μπορούσαν τα δύο CD να συμπτυχθούν σε ένα, που να περιέχει μόνον τα τραγούδια, δίχως να χάσει κάτι σημαντικό το «Τραγούδια για την Paula».
Η δική μου γνώμη είναι πως, ναι, θα μπορούσε, καθώς οι πρόζες, που δεν είναι αδιάφορες, αδυνατίζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Βασικά... κοντράρουν το τραγουδοποιητικό κομμάτι, που για μένα είναι το σημαντικότερο εδώ... επειδή είναι σημαντικό.
Δηλαδή δεν θα τα έγραφα αυτά, αν δεν διαπίστωνα πως στην περίπτωση των Fürstenplatz υπάρχει ταλέντο – και μουσικό-συνθετικό και κυρίως στιχουργικό. Αυτό, το δεύτερο, είναι ακόμη πιο σπάνιο φυσικά.
Το συγκρότημα χοντρικά παίζει rock, αλλά όχι άμεσα προσδιορισμένο. Υπάρχουν στοιχεία και από jazz ή jazz-funk καλύτερα ή και latin-jazz ακόμη, μα και από άλλα ροκ-παρακλάδια, αλλά το βασικό εδώ δεν είναι η ροκ επένδυση, όσο οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, που είναι αληθινά τραγούδια, και βεβαίως τα λόγια, που είναι διατυπωμένα σε ωραία ελληνικά, με εμπνευσμένες ομοιοκαταληξίες και δυνατά νοήματα («τα βιβλία του Κάφκα / του στολίζουν τα ράφια / και αυτά του Μπωντλαίρ / το καλοριφέρ»... και αλλού... «Τις Κυριακές έχουν γιορτή και ανοίγουν δώρα θεία / το νάυλον τσαλακώνουνε, για τον Ερμή θυσία / που με σανδάλια ακούραστα τους έφερε τα νέα / με ντιβιντί, περιοδικά και δυο σιντί παρέα»).
Μένω εντυπωσιασμένος από τα τραγούδια αυτών των παιδιών και νομίζω πως πρέπει να επικεντρωθούν με όλες τις δυνάμεις τους στην τραγουδοποιία. Έχουν όλα τα προσόντα για να διαπρέψουν. Έχουν έξυπνο λόγο και μουσικές που θ’ αγγίξουν πολύ κόσμο.
Οι Fürstenplatz πρέπει να σηκωθούν και να φύγουν από το Ντίσελντορφ και να έρθουν στην πατρίδα. Τι κάνουν εκεί πέρα, δεν καταλαβαίνω... Τραγουδάνε ελληνικά στους Γερμανούς; Τους χρειαζόμαστε εμείς, εδώ, περισσότερο από ’κείνους.
Επαφή: https://www.facebook.com/paula.fuerstenplatz
Το περίεργο με τα δύο CD είναι πως περιέχουν πρόζες και μάλιστα εκτεταμένες, καθώς από τα 23 tracks των CDs τα 11 είναι πρόζες, που υποτίθεται πως απαιτούνται, προκειμένου να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η ιστορία των Fürstenplatz. Δεν υποτίθεται... έτσι είναι. Το ζήτημα είναι, όμως, αν οι ηχογραφημένες πρόζες ήταν όντως απαραίτητες, ενώ πλανάται και το ερώτημα αν θα μπορούσαν τα δύο CD να συμπτυχθούν σε ένα, που να περιέχει μόνον τα τραγούδια, δίχως να χάσει κάτι σημαντικό το «Τραγούδια για την Paula».
Η δική μου γνώμη είναι πως, ναι, θα μπορούσε, καθώς οι πρόζες, που δεν είναι αδιάφορες, αδυνατίζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Βασικά... κοντράρουν το τραγουδοποιητικό κομμάτι, που για μένα είναι το σημαντικότερο εδώ... επειδή είναι σημαντικό.
Δηλαδή δεν θα τα έγραφα αυτά, αν δεν διαπίστωνα πως στην περίπτωση των Fürstenplatz υπάρχει ταλέντο – και μουσικό-συνθετικό και κυρίως στιχουργικό. Αυτό, το δεύτερο, είναι ακόμη πιο σπάνιο φυσικά.
Το συγκρότημα χοντρικά παίζει rock, αλλά όχι άμεσα προσδιορισμένο. Υπάρχουν στοιχεία και από jazz ή jazz-funk καλύτερα ή και latin-jazz ακόμη, μα και από άλλα ροκ-παρακλάδια, αλλά το βασικό εδώ δεν είναι η ροκ επένδυση, όσο οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, που είναι αληθινά τραγούδια, και βεβαίως τα λόγια, που είναι διατυπωμένα σε ωραία ελληνικά, με εμπνευσμένες ομοιοκαταληξίες και δυνατά νοήματα («τα βιβλία του Κάφκα / του στολίζουν τα ράφια / και αυτά του Μπωντλαίρ / το καλοριφέρ»... και αλλού... «Τις Κυριακές έχουν γιορτή και ανοίγουν δώρα θεία / το νάυλον τσαλακώνουνε, για τον Ερμή θυσία / που με σανδάλια ακούραστα τους έφερε τα νέα / με ντιβιντί, περιοδικά και δυο σιντί παρέα»).
Μένω εντυπωσιασμένος από τα τραγούδια αυτών των παιδιών και νομίζω πως πρέπει να επικεντρωθούν με όλες τις δυνάμεις τους στην τραγουδοποιία. Έχουν όλα τα προσόντα για να διαπρέψουν. Έχουν έξυπνο λόγο και μουσικές που θ’ αγγίξουν πολύ κόσμο.
Οι Fürstenplatz πρέπει να σηκωθούν και να φύγουν από το Ντίσελντορφ και να έρθουν στην πατρίδα. Τι κάνουν εκεί πέρα, δεν καταλαβαίνω... Τραγουδάνε ελληνικά στους Γερμανούς; Τους χρειαζόμαστε εμείς, εδώ, περισσότερο από ’κείνους.
Επαφή: https://www.facebook.com/paula.fuerstenplatz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου