Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε ένα αληθινά αξιόλογο βιβλίο,
αφιερωμένο στον συνθέτη και τραγουδοποιό Θάνο Μικρούτσικο (1947-2019), από τις
εκδόσεις Μετρονόμος. Ο τίτλος του: «Κυνηγώντας
την ουτοπία / 16 αναγνώσεις του έργου του» (2023).
Οι 16 αναγνώσεις αφορούν σε δέκα έξι διαφορετικά κείμενα, περατωμένα από δέκα έξι μουσικογράφους, με την γενική επιμέλεια της έκδοσης να ανήκει στον Ηρακλή Οικονόμου.
Τα δέκα έξι αυτά κείμενα είναι χωρισμένα σε τρία μέρη. Το πρώτο αποκαλείται «Κοινωνία» (τέσσερα κείμενα), το δεύτερο «Ποίηση» (έξι κείμενα) και το τρίτο «Μουσική» (έξι κείμενα), με το βιβλίο να διαθέτει επίσης «Πρόλογο», γραμμένο από την Μαρία Παπαγιάννη (σύζυγος του Θάνου Μικρούτσικου), όπως και «Εισαγωγή» γραμμένη από τον επιμελητή Ηρακλή Οικονόμου.
Αρχή με το κείμενο του Γιάννη
Μηλιού «Ο κορυφαίος έλληνας συνθέτης των τελευταίων 50 χρόνων». Βαρύς ο
τίτλος, αλλά όχι εκτός πραγματικότητας. Ο Γ. Μηλιός είναι παλαιός γνώριμος του
Θάνου Μικρούτσικου (Θ.Μ.), τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του ’80
(μαζί είχαν υπογράψει, ας πούμε, ένα ενδιαφέρον βιβλίο, το 1984, στην Εταιρία
Νέας Μουσικής, που είχε τίτλο «Στην Υπηρεσία του Έθνους / Ζητήματα ιδεολογίας και
αισθητικής στην ελληνική μουσική»). Εδώ ο συγγραφέας περιγράφει όψεις της
συνθετικής διαδρομής του Θ. Μικρούτσικου, έχοντας ως βασική αρχή του πως «το μουσικό έργο του Μικρούτσικου δεν
αποτελεί απλώς μια τομή και μια νέα παράδοση, αλλά και μια πολιτική παρέμβαση
στον χώρο της ελληνικής έντεχνης μουσικής».
Ακολουθεί το κείμενο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα «Για τον Θάνο Μικρούτσικο». Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή κάποια συναυλία του συνθέτη, το 2018 κι έχει οπωσδήποτε κοινωνικές αναφορές. Ο Δ. Κουτσούμπας είναι γνωστός (πλέον) θιασώτης του «έντεχνου» και εδώ, και σ’ αυτό το κείμενο, δείχνει, για μιαν ακόμη φορά, πως «κατέχει» τα τεκταινόμενα του χώρου. Πάντως, και για να πούμε την πάσα αλήθεια, θα είχε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, αν, με την αφορμή, ο Γραμματέας καταπιανόταν με την σχέση του Θάνου Μικρούτσικου με το ΚΚΕ. Πώς ακριβώς ενεπλάκη με το κόμμα προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 ο πατρινός συνθέτης (που, πολιτικώς, προερχόταν από το ΕΚΚΕ), κάτω από ποιες ακριβώς συνθήκες διεγράφη στις αρχές του 1984 και πώς επανέκαμψε (στο ΚΚΕ) τα πιο πρόσφατα χρόνια.
Το επόμενο κείμενο ανήκει στον Μανώλη Δαφέρμο κι έχει τίτλο «Ο Θάνος Μικρούτσικος και η αισθητική της αντίστασης». Πρόκειται για ένα αρκετό ενδιαφέρον ανάγνωσμα με πολλές αισθητικές και κοινωνικές αναφορές (σε κείμενα των Αλτουσέρ, Βαζιούλιν κ.ά.) και βασικά γεμάτο με προσωπικές σκέψεις και παρατηρήσεις του συγγραφέα. Ο Μ. Δαφέρμος σκέφτεται πάνω στο έργο του Θ.Μ., το αναλύει και βεβαίως το τοποθετεί μέσα στο ανάλογο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Πολλές παρατηρήσεις του είναι καίριες, εν τω μεταξύ, όπως εκεί όπου γράφει πως ο Θ.Μ. «μεγαλούργησε όχι μόνο στη βάση της μπρεχτικής αισθητικής παράδοσης, αλλά επίσης της στανισλαφσκικής αισθητικής, η οποία δίνει έμφαση στο βίωμα και στη συναισθηματική μνήμη», περιγράφοντας με αυτόν τον τρόπο (ο συγγραφέας) τους δύο πόλους, στους οποίους κινήθηκε ο τραγουδοποιός.
Η ενότητα «Κοινωνία» κλείνει με το κείμενο του Ανδρέα Μαράτου «Τραγουδώντας το μέλλον που δεν γίναμε ακόμα», στο οποίο εξετάζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του συνθέτη, με μια μεγέθυνση στους πιο πολιτικούς δίσκους του («Εμπάργκο», «Πολιτικά Τραγούδια» κ.λπ.).
Η συνέχεια εδώ..
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/thanos-mikroytsikos-ena-neo-biblio-gia-polydiastato-ergo-toy-simantikoy
Οι 16 αναγνώσεις αφορούν σε δέκα έξι διαφορετικά κείμενα, περατωμένα από δέκα έξι μουσικογράφους, με την γενική επιμέλεια της έκδοσης να ανήκει στον Ηρακλή Οικονόμου.
Τα δέκα έξι αυτά κείμενα είναι χωρισμένα σε τρία μέρη. Το πρώτο αποκαλείται «Κοινωνία» (τέσσερα κείμενα), το δεύτερο «Ποίηση» (έξι κείμενα) και το τρίτο «Μουσική» (έξι κείμενα), με το βιβλίο να διαθέτει επίσης «Πρόλογο», γραμμένο από την Μαρία Παπαγιάννη (σύζυγος του Θάνου Μικρούτσικου), όπως και «Εισαγωγή» γραμμένη από τον επιμελητή Ηρακλή Οικονόμου.
Ακολουθεί το κείμενο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα «Για τον Θάνο Μικρούτσικο». Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή κάποια συναυλία του συνθέτη, το 2018 κι έχει οπωσδήποτε κοινωνικές αναφορές. Ο Δ. Κουτσούμπας είναι γνωστός (πλέον) θιασώτης του «έντεχνου» και εδώ, και σ’ αυτό το κείμενο, δείχνει, για μιαν ακόμη φορά, πως «κατέχει» τα τεκταινόμενα του χώρου. Πάντως, και για να πούμε την πάσα αλήθεια, θα είχε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον, αν, με την αφορμή, ο Γραμματέας καταπιανόταν με την σχέση του Θάνου Μικρούτσικου με το ΚΚΕ. Πώς ακριβώς ενεπλάκη με το κόμμα προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 ο πατρινός συνθέτης (που, πολιτικώς, προερχόταν από το ΕΚΚΕ), κάτω από ποιες ακριβώς συνθήκες διεγράφη στις αρχές του 1984 και πώς επανέκαμψε (στο ΚΚΕ) τα πιο πρόσφατα χρόνια.
Το επόμενο κείμενο ανήκει στον Μανώλη Δαφέρμο κι έχει τίτλο «Ο Θάνος Μικρούτσικος και η αισθητική της αντίστασης». Πρόκειται για ένα αρκετό ενδιαφέρον ανάγνωσμα με πολλές αισθητικές και κοινωνικές αναφορές (σε κείμενα των Αλτουσέρ, Βαζιούλιν κ.ά.) και βασικά γεμάτο με προσωπικές σκέψεις και παρατηρήσεις του συγγραφέα. Ο Μ. Δαφέρμος σκέφτεται πάνω στο έργο του Θ.Μ., το αναλύει και βεβαίως το τοποθετεί μέσα στο ανάλογο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Πολλές παρατηρήσεις του είναι καίριες, εν τω μεταξύ, όπως εκεί όπου γράφει πως ο Θ.Μ. «μεγαλούργησε όχι μόνο στη βάση της μπρεχτικής αισθητικής παράδοσης, αλλά επίσης της στανισλαφσκικής αισθητικής, η οποία δίνει έμφαση στο βίωμα και στη συναισθηματική μνήμη», περιγράφοντας με αυτόν τον τρόπο (ο συγγραφέας) τους δύο πόλους, στους οποίους κινήθηκε ο τραγουδοποιός.
Η ενότητα «Κοινωνία» κλείνει με το κείμενο του Ανδρέα Μαράτου «Τραγουδώντας το μέλλον που δεν γίναμε ακόμα», στο οποίο εξετάζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του συνθέτη, με μια μεγέθυνση στους πιο πολιτικούς δίσκους του («Εμπάργκο», «Πολιτικά Τραγούδια» κ.λπ.).
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/thanos-mikroytsikos-ena-neo-biblio-gia-polydiastato-ergo-toy-simantikoy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου