Ο Θοδωρής Κότσυφας (Thodoris Kotsifas) είναι κιθαρίστας (ηλεκτρικός-ακουστικός)
και μπασίστας, και σ’ αυτό το άλμπουμ του, το “New War Design” [Puzzlemusik,
2023], που περιέχει μόνον instrumentals,
τον συνοδεύουν μερικοί ακόμη μουσικοί όπως οι Ορέστης Πετράκης πιάνο, πλήκτρα,
Θάνος Χατζηαναγνώστου ντραμς, Δημήτρης Κλωνής ντραμς και Γιάννης Παπαδόπουλος
πλήκτρα, ενώ σαν guests
ακούμε και τους Haig Yazdjian ούτι και Ανδρέα Πολυζωγόπουλο τρομπέτα.
Το άλμπουμ του Θ. Κότσυφα διαθέτει ευφάνταστο εξώφυλλο, έχει χαρτονένιο cover, που ξεδιπλώνει στα τρία –είναι ελκυστικό δηλαδή ως εξωτερική εμφάνιση–, ενώ δεν χάνεται το ενδιαφέρον μας, γι’ αυτό, και κατά την διάρκεια της ακρόασης, όταν αποκαλύπτονται και οι όποιες αρετές του.
Κατ’ αρχάς να πούμε, αν και είναι ήδη φανερό, πως ο δίσκος
αυτός στηρίζεται βασικά στις συνθέσεις του Κότσυφα και βεβαίως στα κιθαριστικά
παιξίματά του. Όχι πως οι άλλοι μουσικοί ακούγονται ως τυπικά «συμπληρώματα»,
αν και, σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος τους είναι πολύ συγκεκριμένος, ου μην αλλά
και περιορισμένος.
Λογικό, από μια πλευρά. Ο Κότσυφας συνθέτει για την κιθάρα του, ενώ δεν είναι λίγη η παρουσία του στον ρυθμικό τομέα της εγγραφής, αφού παίζει και μπάσο, επιμελούμενος και τις ενορχηστρώσεις.
Τα πλήκτρα έχουν βεβαίως μια παρουσία, κυρίως για να «γεμίζουν» τον ήχο, είτε διαρκώς στο background είτε με ξαφνικά breaks, ενώ καθοριστική θα χαρακτηρίζαμε και την παρουσία των ντραμς, που είναι διπλά, και ηχογραφημένα μπροστά και δυνατά.
Το ύφος του Κότσυφα είναι σε γενικές γραμμές το fusion και μαζί μ’ αυτό το εκλεπτυσμένο hard rock. Δηλαδή το άκουσμα είναι συχνότερα rock και λιγότερο συχνά jazz, με ήχους από Jeff Beck, Joe Satriani, Allan Holdsworth και άλλους «ήρωες» του fusion και του hard rock, των eighties και των nineties, να αποτελούν τις δημιουργικές αναφορές.
Λέμε «δημιουργικές», γιατί οι συνθέσεις του Κότσυφα είναι προσεγμένες, με ωραίες κιθαριστικές φρασεολογίες, μελωδικές αρετές και παιξίματα με δοκιμασμένες τεχνικές, υπό τύπου ασκήσεων, που σίγουρα θα τα βρουν πολύ ενδιαφέροντα (τα παιξίματα) όχι μόνον οι ακροατές αυτού του στυλ, μα και οι σπουδαστές της ηλεκτρικής κιθάρας.
Πολύ καλό το κλείσιμο με το 12λεπτο “A daily ray of light”.
Επαφή: www.puzzlemusik.com
Το άλμπουμ του Θ. Κότσυφα διαθέτει ευφάνταστο εξώφυλλο, έχει χαρτονένιο cover, που ξεδιπλώνει στα τρία –είναι ελκυστικό δηλαδή ως εξωτερική εμφάνιση–, ενώ δεν χάνεται το ενδιαφέρον μας, γι’ αυτό, και κατά την διάρκεια της ακρόασης, όταν αποκαλύπτονται και οι όποιες αρετές του.
Λογικό, από μια πλευρά. Ο Κότσυφας συνθέτει για την κιθάρα του, ενώ δεν είναι λίγη η παρουσία του στον ρυθμικό τομέα της εγγραφής, αφού παίζει και μπάσο, επιμελούμενος και τις ενορχηστρώσεις.
Τα πλήκτρα έχουν βεβαίως μια παρουσία, κυρίως για να «γεμίζουν» τον ήχο, είτε διαρκώς στο background είτε με ξαφνικά breaks, ενώ καθοριστική θα χαρακτηρίζαμε και την παρουσία των ντραμς, που είναι διπλά, και ηχογραφημένα μπροστά και δυνατά.
Το ύφος του Κότσυφα είναι σε γενικές γραμμές το fusion και μαζί μ’ αυτό το εκλεπτυσμένο hard rock. Δηλαδή το άκουσμα είναι συχνότερα rock και λιγότερο συχνά jazz, με ήχους από Jeff Beck, Joe Satriani, Allan Holdsworth και άλλους «ήρωες» του fusion και του hard rock, των eighties και των nineties, να αποτελούν τις δημιουργικές αναφορές.
Λέμε «δημιουργικές», γιατί οι συνθέσεις του Κότσυφα είναι προσεγμένες, με ωραίες κιθαριστικές φρασεολογίες, μελωδικές αρετές και παιξίματα με δοκιμασμένες τεχνικές, υπό τύπου ασκήσεων, που σίγουρα θα τα βρουν πολύ ενδιαφέροντα (τα παιξίματα) όχι μόνον οι ακροατές αυτού του στυλ, μα και οι σπουδαστές της ηλεκτρικής κιθάρας.
Πολύ καλό το κλείσιμο με το 12λεπτο “A daily ray of light”.
Επαφή: www.puzzlemusik.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου