Ψάχνοντας λίγο στο δίκτυο σχετικώς με την singer-songwriter Lau Nau διαπίστωσα
πως είχε υπάρξει μέλος μερικών εκ των σημαντικοτέρων γκρουπ της σύγχρονης φινλανδικής
weird σκηνής,
όπως των Kiila, των Anaksimandros, των Avarus, και των Maailma. (Αν και διαθέτω
ηχογραφήσεις των Anaksimandros και των Avarus,
το όνομά της δεν το θυμόμουν). Έτσι, ξεκίνησα ν’ ακούω με τη σχετική προσμονή
το νέο (τρίτο στη σειρά) 37λεπτο άλμπουμ της στην Fonal, που έχει τίτλο “Valohiukkanen” (2012) – ενδεικτικό, κι
αυτό, ενός κλίματος που έχει
καταστήσει την φινλανδική εταιρεία ως την νούμερο
1 (ok, υπάρχουν κι
άλλες…) που δίνει διέξοδο στο τραγουδιστικό παράξενο
και το απρόβλεπτο.
Βεβαίως, ακούγοντας κανείς το LP/CD της Lau Nau,
κι έχοντας παραλλήλως υπ’ όψιν του και τον κατάλογο του label, δεν θα παραξενευτεί και τόσο.
Εννοώ πως τα τραγούδια της Lau Nau
(σχεδόν όλα δικά της) δεν έχουν να κάνουν πάντα, ή σχεδόν πάντα, με απόλυτες
αντισυμβατικές κατασκευές. Είναι μπαλάντες χαμηλών τόνων, με τις συμβολές των
απλών μελωδικών γραμμών να δημιουργούν ασυνήθιστα αρμονικά πρότυπα. Τo ύφος αυτών των τραγουδιών
(της Fonal βασικά, αλλά
και παραπλήσιων, αισθητικώς, ετικετών) το ακούμε πια και στην ελληνική σκηνή
στα τραγούδια της Nalyssa Green φερ’ ειπείν ή της Etten. Έτσι, με αναφορές στο loner folk, την ψυχεδέλεια, το πείραμα
και την πρωτοπορία η Lau Nau δημιουργεί ένα δικό της
κράμα, μέσα από το οποίο αναδύονται μοναδικά τραγούδια· όπως το παγανιστικό “Juokse
sinä humma” ή το ελεγειακό “Paperthin”. H οργανική συνοδεία (Pekko Käppi φινλανδική λύρα, Jaakko Tolvi ντραμς,
Antti Tolvi μπάσο,
άλτο κλαρινέτο, Kristian Holmgren κιθάρες, σύνθια, κρουστά, Matti Bye πιάνο, celesta), η ηχογράφηση που έλαβε χώρα σε
διάφορα μέρη (Kemiö Island, Τούρκου, Τάμπερε,
Στοκχόλμη…) και βεβαίως η λιτή αλλά «βαθειά» παραγωγή (από την ίδια την Lau Nau) συμβάλλουν σ’ ένα πλήρες
άκουσμα, εντελώς χαρακτηριστικό ενός… σκανδιναυικού τρόπου αφήγησης, που έχει
πλέον φίλους ακόμη και στα πλέον απομακρυσμένα (από την Σκανδιναυία) μέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου