Ήταν λογικό το κείμενο για τον
Παύλο Σιδηρόπουλο να δημιουργήσει αντιδράσεις. Παραβήκαμε τα ιερά και τα όσια… Μπήκαμε
στο μάτι των... χριστεμπόρων. Όσων κάνουν σπέκουλα χρόνια τώρα, προσπαθώντας να
χτίσουν καριέρες (της πλάκας). Αλλά δεν πειράζει. Γιατί οι αντιδράσεις είναι
από κακεντρεχείς ή από άσχετους (γιατί οι καλοπροαίρετοι και οι σχετικοί ξέρουν πολύ καλά τι λέω), και από τύπους που είναι αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι
συκοφαντούν, ανελλιπώς και εξακολουθητικώς, τον μακαρίτη, βγάζοντας στη φόρα κάθε λίγο και λιγάκι
εντελώς προσωπικές και γιατί όχι και ιερές στιγμές της ζωής του (εκείνες που σχετίζονται με το τέλος του). Δημοσιογραφία
αισχίστου είδους, κατακίτρινη, από μαρκουτσοφόρους και γραφιάδες της πλάκας.
Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτος όλων ο παπατζής, κουτσομπόλης… προϊστορικός της
ελληνικής νεολέρας, που έκανε… εβδομαδιαίο ρομάντζο προσωπική σχέση τού θανόντα.
Ο οποίος θανών σε ανύποπτο χρόνο δήλωνε: «Συμβαίνει το εξής παράξενο: ενώ από τη μια μεριά
με ηδονίζει και με θέλγει η δημοσιότητα, από την άλλη με τρομοκρατεί, ιδιαίτερα
όταν αφορά την προσωπική μου ζωή, που αλλοίμονο έπαψα να έχω άμεση εποπτεία της».
Έγινε σεισμός. Έπεσαν
να με φάνε οι αναλφάβητοι. Οι συγγραφείς της δεκάρας, που δεν ξέρουν ούτε στίξη
να βάλουν στα κείμενά τους, γράφοντας λες και απευθύνονται σε 15χρονα. Βρήκαν
λέει φωτογραφία του μακαρίτη, που κρατάει κιθάρα πριν το ’73. Σιγά τα λάχανα. Η
φωτογραφία είναι γνωστή από αιώνες. Παίζει λέει… Αν έπαιζε κι αν έφτιαχνε
τραγούδια, θα τα υπέγραφε κιόλας. Αλλά δυστυχώς για ’κείνους δεν υπάρχει ούτε
ένα τραγούδι του μακαρίτη πριν το ’73, που να το υπογράφει ως συνθέτης. Ούτε
ένα, για δείγμα. Ενώ δεν υπάρχει και ηχογράφηση που να γρατζουνάει κιθάρα. Στο
«Ζωντανοί στο Κύτταρο» π.χ. διαβάζουμε… «Παύλος Σιδηρόπουλος τραγούδι,
κρουστά». Όπως κρουστά έπαιζε και με τα Μπουρμπούλια. Και όπως εξήγησα… κρουστά
σε μιαν ηχογράφηση μπορεί να παίζει και κάποιος, που δεν έχει ιδέα από μουσική.
Αυτοί που τόσο τιμούν, υποτίθεται, τον μακαρίτη, παραβλέπουν τι είχε πει ο ίδιος
(βγάζοντας τον... οτιδήποτε), επιδιώκοντας να περάσουν για αλήθεια τις δικές τους μπούρδες!! Η ανοησία τους έχει
χτυπήσει κόκκινο και η αθλιότητα του χαρακτήρα τους επίσης.
Το γεγονός ότι ο Σιδηρόπουλος δεν είχε ασχοληθεί από τα μικράτα του με τη μουσική, από το σχολείο εννοώ (να μάθει κάποιο όργανο), για μένα είναι ένα θέμα. Και αυτό το θέμα τον πήγε πίσω, καλλιτεχνικώς. Αυτή είναι η γνώμη μου. Θα ήταν αλλιώς δηλαδή για ’κείνον αν ήξερε κιθάρα, έγραφε τραγούδια κι έπαιζε σε συγκροτήματα από το 1965, όπως τόσοι και τόσοι μουσικοί τής γενιάς του. Αυτό αποδεικνύεται από τα άλμπουμ «Φλου» και «Εν Λευκώ» πρώτα-πρώτα, που, ηχητικώς, δεν έχουν καμμία σχέση με την εποχή τους (είναι οπισθοδρομικά, από ηχητικής πλευράς), ενώ αφήνω κατά μέρος το “Zorba the Freak”, το οποίο σαν ήχος είναι δουλειά του Πουλικάκου, και που εν πάση περιπτώσει παρουσιάζει ελάχιστο μόνο μέρος καινούριας προσωπικής δουλειάς του Σιδηρόπουλου. Αναφέρομαι στα τρία τραγούδια «R&R στο κρεβάτι», «Μίκυ-Μάου(ς)» και “Clown” (στα οποία έχει γράψει μουσική και στίχους). Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Σιδηρόπουλος δεν πολυγούσταρε επί της ουσίας το “Zorba the Freak”. Όπως είχε πει και στη Μουσική: «Αυτός ο δίσκος είναι καλύτερος όχι από πλευράς σύνθεσης, γιατί εγώ θεωρώ καλύτερο απ’ όλους το ‘Εν Λευκώ’, αλλά από πλευράς παραγωγής, που είναι πάρα πολύ προσεγμένη και ρυθμού που τώρα έχει γίνει πολύ πιο ζωντανός».
 |
| Ο Παύλος Σιδηρόπουλος στον Ήχο (Μάρτης '81) |
Σκέπτομαι λοιπόν πως αν ζούσε
σήμερα ο μακαρίτης το πιο πιθανό θα ήταν να έκοβε τον κώλο όλων εκείνων που θα
τολμούσαν να κάνουν εμπόριο τις πιο μύχιες πτυχές της ζωής του.
Εγώ τι είπα; Είπα ότι ο
Σιδηρόπουλος ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα και να γράφει ολοκληρωμένα τραγούδια
(και μουσικές δηλαδή, όχι μόνο λόγια) από το 1973 και μετά. Το ονειρεύτηκα αυτό; Όχι
βέβαια. Το είχε πει ο ίδιος στην Ιουλία Ραλλίδη, το 1987.
 |
| Ο Παύλος Σιδηρόπουλος στον Σχολιαστή (Δεκέμβριος '87) |
Το γεγονός ότι ο Σιδηρόπουλος δεν είχε ασχοληθεί από τα μικράτα του με τη μουσική, από το σχολείο εννοώ (να μάθει κάποιο όργανο), για μένα είναι ένα θέμα. Και αυτό το θέμα τον πήγε πίσω, καλλιτεχνικώς. Αυτή είναι η γνώμη μου. Θα ήταν αλλιώς δηλαδή για ’κείνον αν ήξερε κιθάρα, έγραφε τραγούδια κι έπαιζε σε συγκροτήματα από το 1965, όπως τόσοι και τόσοι μουσικοί τής γενιάς του. Αυτό αποδεικνύεται από τα άλμπουμ «Φλου» και «Εν Λευκώ» πρώτα-πρώτα, που, ηχητικώς, δεν έχουν καμμία σχέση με την εποχή τους (είναι οπισθοδρομικά, από ηχητικής πλευράς), ενώ αφήνω κατά μέρος το “Zorba the Freak”, το οποίο σαν ήχος είναι δουλειά του Πουλικάκου, και που εν πάση περιπτώσει παρουσιάζει ελάχιστο μόνο μέρος καινούριας προσωπικής δουλειάς του Σιδηρόπουλου. Αναφέρομαι στα τρία τραγούδια «R&R στο κρεβάτι», «Μίκυ-Μάου(ς)» και “Clown” (στα οποία έχει γράψει μουσική και στίχους). Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Σιδηρόπουλος δεν πολυγούσταρε επί της ουσίας το “Zorba the Freak”. Όπως είχε πει και στη Μουσική: «Αυτός ο δίσκος είναι καλύτερος όχι από πλευράς σύνθεσης, γιατί εγώ θεωρώ καλύτερο απ’ όλους το ‘Εν Λευκώ’, αλλά από πλευράς παραγωγής, που είναι πάρα πολύ προσεγμένη και ρυθμού που τώρα έχει γίνει πολύ πιο ζωντανός».
 |
| Ο Παύλος Σιδηρόπουλος στη Μουσική |
Όταν όμως έναν δίσκο τον ξεχωρίζεις
μόνο από την παραγωγή, και όχι και από τα τραγούδια του… καταλαβαίνεις… Αν και
είναι σίγουρο πως οι βλαμμένοι και οι ηλίθιοι δεν θα καταλάβουν και θα πουν πως… συκοφαντώ το μακαρίτη. Αλλά τόσο ανήθικοι και ξετσίπωτοι είναι.
Όσον αφορά στον Δημήτρη Πουλικάκο,
που μόνο… καλά λόγια λέει για μένα τα τελευταία χρόνια, θα τον προέτρεπα να
διαβάσει πολύ πιο προσεκτικά αυτά που γράφω. Και να μην βιάζεται να με βρίσει από κεκτημένη ταχύτητα (ξέρει τι λέω), γιατί έτσι χάνει το όποιο μικρό
ή... ανύπαρκτο δίκιο του.
Φώντα, χαρακτηρίζεις, και μετράω μόνο σε αυτό εδώ το ποστ: "χριστέμποροι", "σπεκουλαδόροι", "κακεντρεχείς", "άσχετοι", "μπούρδες", "αναλφάβητοι", "βλαμμένοι", "ηλίθιοι" όσους αντέδρασαν, και είναι ο ...Πουλικάκος που "βιάζεται να βρίσει από κεκτημένη ταχύτητα" και χάνει το "όποιο μικρό ή... ανύπαρκτο δίκιο του";
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν λέω για το αν χαρακτηρίζεις έτσι τον Νταλούκα, που μπορεί και να το δικαιολογήσει κάποιος λόγω της παλιότερης κόντρας αλλά και της πρόσφατης αναρτησής του. Για το ότι αυτά τα πετάς γενικά σε όποιον διαφωνεί λέω.
Το ότι μπορεί κάποιοι με γνώση της μουσικής, με γνώση της ιστορίας της ελληνικής ροκ, αντίστοιχη ή μπορεί και καλύτερη από εσένα, να θεωρούν ασήμαντο το κατ' εσένα μέγα "θέμα" ότι ο Σιδηρόπουλος "δεν είχε ασχοληθεί από τα μικράτα του με τη μουσική", και βλακώδη την επιμονή σε αυτό δεν σου περνάει καν από το μυαλό.
Ή να θεωρούν μεθοδολογικό λάθος το ότι για να το στοιχειοθετήσεις καν αυτό (το ότι "δεν είχε ασχοληθεί με τη μουσική πριν το 73") έπρεπε να παραβλέψεις με την μια ή την άλλη δικαιολογία, και 3-4 χρόνια που ασχολούνταν ως στιχουργός και τραγουδιστής.
Λες και η μόνη ενασχόληση που μετράει στο ροκ ή στη μουσική γενικότερα είναι αυτή του οργανοπαίκτη. Σαν να λέμε κακή η Janis Joplin που δεν έπαιζε τίποτα, ή ο Bernie Taupin που ήταν μόνο στιχουργός.
Τέλος πάντων, το όλο θέμα είναι για να πείς ότι αυτός είναι ο λόγος που "έμεινε πίσω μουσικά" ― το οποίο μπορούσες να πείς και σκέτο, ως άποψη, και να επιχειρηματολογήσεις επ' αυτού (έμεινε πίσω για αυτό και για αυτό, π.χ. αυτά που λες για τις επιρροές του), αντί να ψάχνεις να το ερμηνεύσεις με βιογραφικά στοιχεία για το πότε έπιασε κιθάρα και να τραβάς από τα μαλλιά το επιχειρημά σου απαξιώνοντας το ότι ροκ και άκουγε και τραγουδούσε, ούτως ή άλλως. Δεν τα γράφεις όλα τέλεια και σωστά και όλοι οι άλλοι είναι "χαιβάνια".
Άλλωστε ένα σωρό συγκροτήματα των eighties που ξεκίνησαν με όργανα από "το σχολείο" δεν έπαυαν γι' αυτό να έχουν μείνει πίσω μουσικά (οι τρύπες στο 1984 έπαιζαν σαν τους Gang of Four από 6-7 χρόνια πριν, όχι κάτι πολύ διαφορετικό δηλαδή από τον Σιδηρόπουλο να μιμείται τον Brood ή τον Lou Reed όπως έπαιζαν πριν 6-7 χρόνια από τους δικούς του δίσκους). Γενικά, μέχρι το 90 και βάλε, τα περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα ήταν 5 ή και παραπάνω χρόνια πίσω στη μουσική επικαιρότητα (στυλ, παραγωγή, κλπ) από το εξωτερικό, είχαν δεν είχαν μάθει κιθάρα ή πλήκτρα από μικροί.
Είναι και τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, αν είναι καμμιά γκαραζιά ή ψυχεδελειά να μην έχουμε πρόβλημα με το να ακούγεται σαν 65-72 (ακόμα και αν βγήκε σήμερα), αλλά αν είναι generic ροκ σαν του Σιδηρόπουλου να μας ξυνίζει το ότι ακούγεται παλιομοδίτικη το 79.
1/2
Επίσης είπε κανείς ότι ο Σιδηρόπουλος υπήρξε πρωτοπόρος από άποψη μουσικής (ότι δημιούργησε νέο μουσικό είδος ή ότι έκανε πρώτος από όλους ροκ ή πανκ ή νιου γουέηβ ή ότι άλλο) στην Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο έκανε ο Σιδηρόπουλος, και σε αυτό υπήρξε σχετικά πρωτοπόρος: έκανε πρώτος ένα ελληνικό (ελληνόφωνο) ροκ δίσκο ευρείας κατανάλωσης κατάλληλο για τα late 70s και early 80s που ξεκινούσαν.
Γιατί όσο παρωχημένος και να ήταν ο Σιδηρόπουλος το 1979, δεν ήταν ούτε τα ψυχεδελικά/glam του Τουρνά, ούτε τα αφελή για την εποχή πλέον ποπάκια τύπου Poll, Πελόμα Μ. κλπ, ούτε τα ζαπικά του Πουλικάκου κλπ. Όλα αυτά ήταν ή μικρής απεύθυνσης λόγω πειραματισμών ("Μεταφοραί εκδρομαί ο Μήτσος" κλπ), είτε πιο κοντά στα 60s και εκτός κλίματος το 1979. Αν ελληνικό ροκ το 1980 σήμαινε "Άνθρωπε Αγάπα" και "Τα 4 επίπεδα της ύπαρξης" (που επίσης ήταν κοντύτερα στο 1969 με όρους "δυτικούς") θα αφορούσε ακόμα λιγότερους από όσους αφορούσε.
Ο Σαββόπουλος είχε κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, και θα μπορούσε να κάνει κάτι ξανά (και μουσικά στιχουργικά ήταν πολύ ανώτερος), αλλά απευθύνονταν πλέον και σε ένα ευρύτερο ακροατήριο από το αυστηρά ροκ, και με άλλα ιδεολογικά στοιχεία.
Τέλος, όσοι θεωρούν ότι η μυθολογία δεν είναι βασικό κομμάτι του ροκ, ή ότι "μόνο στην Ελλάδα" ασχοληθήκαμε με αυτή, ας διαβάσουν ειδικά εκείνης της εποχής, από Lester Bangs, Grail Marcus, Nick Kent, Christgau κλπ έως Paul Morley, να δουν τι έκταση είχε και τι ρόλο έπαιξε η μυθολογία του ροκ (εδώ έγινε ήρωας και είδωλο ο Sid Vicious χωρίς καν να ξέρει να παίζει, και χωρίς ουσιαστικά να βγάλει τίποτα δικό του). Έλεος, δηλαδή, ακόμα και τα μπλουζ είναι τίγκα στα βιογραφικά στοιχεία και τη μυθολογία τους, με κεντρική φιγούρα έναν που "πούλησε την ψυχή του στο διάολο".
2/2
>>Για το ότι αυτά τα πετάς γενικά σε όποιον διαφωνεί λέω<<
ΔιαγραφήΚάνεις τεράστιο λάθος. ΔΕΝ Μ’ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ. Εξάλλου διαφωνίες εκφράστηκαν και στο δικορυχείον και επιχειρώ να συνομιλήσω με κάθε έναν από αυτούς που τις εκφράζουν. Οι χαρακτηρισμοί έχουν να κάνουν με συγκεκριμένο πρόσωπο (με γνωστή πορεία σε όλους μας), έναν άνθρωπο ο οποίος με απεχθάνεται και με μισεί, χρόνια τώρα, επειδή του χαλάω τη σούπα.
Τώρα, όταν εγώ γράφω κάτι και ο χι, ψι, ωμέγα, αντί να εκφράσει κόσμια τη διαφωνία του, ώστε να γίνει μια κουβέντα, αρχίζει να βρίζει, τότε είναι προφανές πως κάποιοι χαρακτηρισμοί μπορεί να πιάνουν κι εκείνον. Όσοι έχουν μυαλό, όσοι ξέρουν κι έχουν και επιχειρήματα να καταθέσουν συζητούν. Οι υπόλοιποι βρίζουν.
Τώρα, για όλα τα υπόλοιπα που λες έχω εκφράσει ήδη τις απόψεις μου, και γι’ αυτό το λόγο δεν έχω προσθέσω κάτι καινούριο.
@
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αναφέρομαι στα τρία τραγούδια «R&R στο κρεβάτι», «Μίκυ-Μάου(ς)» και “Clown” (στα οποία έχει γράψει μουσική και στίχους)"
Το Μίκυ Μάους είναι σίγουρα δικό του; Γιατί εδώ διαβάζουμε ότι είναι των Πουλικάκου - Τσελεπή
https://el-gr.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1110237845661976&id=581315731887526
>>Το Μίκυ Μάους είναι σίγουρα δικό του; <<
ΔιαγραφήΗ ετικέτα του δίσκου γράφει "Π. Σιδηρόπουλος".
Ναι αλλά μήπως θέλει ψάξιμο; Οι στίχοι παραείναι ευφυείς για να είναι του Σιδηρόπουλου. Επιπλέον είναι και σατυρικοί, πράγμα που αποδεδειγμένα ήταν εντελώς ανίκανος να κάνει.
ΔιαγραφήΜε προβλημάτισε πάντως ο σύνδεσμος που βρήκα, όπου ο Πουλικάκος και η Τσελεπή μιλούν σαν το τραγούδι να είναι δικό τους (που έτσι φαίνεται).
Την ξέρω τη συνέντευξη. Την έχω σχολιάσει και παλιότερα. Διαβάζεις διάφορες χοντράδες μέσα.
ΔιαγραφήΓια το συγκεκριμένο θέμα δεν ξέρω. Εγώ παίρνω ως δεδομένο εκείνο που γράφει η ετικέτα του δίσκου.
Η πλάκα είναι πως ο ΙΔΙΟΣ ο Νταλούκας στο "πόνημά" του για το Ελληνικό Ροκ προσπαθεί να αποδομήσει τον Σιδηρόπουλο και εκφράζει ανοιχτά υπόνοιες πως οι στίχοι του "Φλου" ανήκαν στην Γιόλα Αναγνωστοπούλου, ενώ για το ομώνυμο τραγούδι διατυπώνει την άποψη πως ήταν του Τζονιχάκη. Περισσότερο υποκριτής πεθαίνεις!!! Επίσης ενώ ο ίδιος ο Σιδηρόπουλος (που ήταν έξυπνος άνθρωπος) κάποια στιγμή πήρε πρέφα τον Νταλούκα και τον έκανε πέρα, έφτασε ο εν λόγω κύριος να εμφανίζεται ως ειδικός "Σιδηροπουλολόγος" και να εμπορεύεται ότι έχει σχέση με τον μακαρίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήJason B.
Στη δεύτερη έκδοση αυτές οι σελίδες έχουν αφαιρεθεί χωρίς καμμία εξήγηση. Το πιο πιθανό είναι ότι έφαγε κράξιμο, όπως λέει εδω ο Κώστας Σπυρόπουλος των Σπυριδούλα:
Διαγραφήhttp://freedomgreece.blogspot.gr/2013/07/blog-post_6.html
Όσον αφορά το τι ήταν και το τι δεν ήταν ο Παύλος... Ο Παύλος ήταν ένα παιδί από καλή πάστα και πολύ ευαίσθητο. Ούτε καινοτόμος, ούτε πρίγκηπας, ούτε πατριάρχης, ούτε αυτοκράτορας ήταν. Πολλή μουσική δεν ήξερε, μίλησε όμως με την μεγάλη έμπνευση κάποιες φορές (λιγότερες ίσως από τα δάχτυλα των δύο χεριών) και μας άφησε κάποια εξαιρετικά τραγούδια, τα οποία παίζονται και θα παίζονται από τους πιτσιρικάδες. Κι αυτό από μόνο του τον καθιστά σπουδαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα η εμπλοκή του με την ναρκοκουλτούρα και το ότι έφυγε νέος επέτρεψαν σε διάφορα Νταλουκοειδή (που κάποια, όπως είπαν πριν, ο ίδιος όσο ζούσε είχε προγγίξει), να μεγεθύνουν την εικόνα και να χτίσουν ένα μύθο για ίδιον όφελος και μόνο. Αν ο μακαρίτης από κει που είναι μπορεί να τους δει το πιο πιθανό είναι πως θα ξερνάει.
Jason B.
Ναι ο Παύλος από κει ψηλά, όταν διαβάζει Νταλούκα ξερνάει, ενώ όταν διαβάζει Τρούσα καμαρώνει βεβαίως βεβαίως... Ρε πατε καλά;
ΔιαγραφήΕπίσης στο βιβλίο γράφει τις εξής αρλούμπες… Τα κόμματα τα έχω βάλει εγώ στις σωστές θέσεις για να βγαίνει νόημα, γιατί ο παπατζής δεν ξέρει να βάζει κόμματα. Επίσης τα κεφαλαία είναι δικά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο Σιδηρόπουλος μέχρι το 1978 δεν έχει παρουσιάσει κανένα τραγούδι, που να μπορεί να θεωρηθεί πρωτόλειο του εκπληκτικού αυτού έργου (σ.σ. το… έργο είναι το «Φλου»). Αν δούμε τους στίχους των τραγουδιών στην περίοδο των Μπουρμπουλιών ή στην προηγούμενη φάση του σχήματος Δάμων και Φιντίας δεν εντοπίζεται τίποτα, που να συγγενεύει με τον τρόπο γραφής των Σοβαρών Κλόουν ή της Ώρας του Stuff. Η προηγούμενη συγκομιδή αποτελείται από στιχάκια, που πραγματεύονται συνήθως έναν ήρωα με παιδικό τρόπο. Βλέπουμε ένα “παλικάρι” ή έναν “Γέρο Μαθιό” ή έναν ατίθασο “Ντάμη-Ληστή”. Πρόκειται για ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ που έχουν τη γνωστή τάση κατήχησης και επίδειξης μιας “ροκ μαγκιάς”, που γίνεται τελικά ΓΡΑΦΙΚΗ».
Για μένα τα καλύτερα τραγούδια του Σιδηρόπουλου είναι ό,τι ηχογράφησε (γράφοντας στίχους, τραγουδώντας και κοπανώντας κανα κρουστό – μην τα ξαναλέμε) με τους Δάμων και Φιντίας και με τα Μπουρμπούλια. Ειδικότερα «Το ξέσπασμα» και «Ο Ντάμης ο σκληρός» είναι από τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ του ελληνικού ροκ (αν και είναι βαριά η λέξη), κι εν πάση περιπτώσει είναι τραγούδια που ποτέ ο Σιδηρόπουλος δεν κατόρθωσε, έκτοτε, να προσεγγίσει. Αυτή είναι οι δική μου γνώμη σήμερα.
Και όσους θεωρούν αυτά τα κομμάτια «κοινοτοπίες» και «γραφικά» τους λυπάμαι. Αυτοί οι τύποι, οι ροκάδες της πλάκας, φχαριστιόνταν μόνο όταν ο μακαρίτης είχε πέσει στο λούκι και μας έγγραφε για τις ντρόγκες, για τις H και άλλα τέτοια, αληθινώς κοινότοπα και αδιάφορα, που ταίριαζαν μόνο με την κάλπικη ροκ μανιέρα – και την καταστροφή του ροκ από την πρέζα. Τόσο βλάκες και κωθώνια είναι.
@
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι αφηγήσεις που γίνονται ύστερα από 35 χρόνια απέχουν πολύ για να θεωρηθούν αξιόπιστες αφού εμπεριέχουν το σφάλμα της αλλαγής της προσωπικότητας: αυτός που τα αφηγείται δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος, έχει αλλάξει και σε αυτά που λέει, βάζει όχι τις παλιές, αλλά τις σημερινές του ιδέες. Πολλοί εξωραΐζουν τα γεγονότα, ή τα ερμηνεύουν ιδεολογικά ανάλογα με την τωρινή τους πολιτική και κοινωνική τοποθέτηση.
Υπάρχει και η απώλεια μνήμης.
Σε μια απόσταση 35 χρόνων, απλώς δεν μπορείς να θυμηθείς, τι έγινε τότε."
(Μανώλης Νταλούκας, "ιστορικός" http://freedomgreece.blogspot.gr/2015/11/blog-post_17.html)
@
"Η Ρένα, υπήρξε η πρώτη επίσημη σχέση του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Η μαρτυρία της, είναι σημαντική, γιατί καλύπτει τα χρόνια 1969 με 1973. Ένα πολύ μικρό απόσπασμα, από τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Μανώλη Νταλούκα, ανεβαίνει σήμερα, στο μπλογκ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.
Σε αυτό, αποκαλύπτεται πως, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε"
(Μανώλης Νταλούκας, "ιστορικός" http://freedomgreece.blogspot.gr/2016/02/blog-post_20.html)
Διαλέγετε και παίρνετε...
Έχουμε και μαρτυρία της Δέσποινας Γλέζου. Δεν θυμόταν τι τραγουδούσε πριν 40 χρόνια άλλα με βεβαιότητα θυμάται ότι έπαιζε κιθάρα ο Σιδηροπουλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Φώντα που έχεις μπλέξει...
Ν.Μ
Αν δεν έχει αποκαταστήσει ΔΗΜΟΣΙΩΣ –αν λέω– την αξιοπιστία της κ. Γλέζου, μετά την απίστευτη γκάφα του να την εκθέσει επίσης δημοσίως με το τραγούδι «Στις 16 Δεκεμβρίου θα γίνη έκλειψις ηλίου» (το ίδιο βεβαίως θα πρέπει να έχει κάνει και με τους υπόλοιπους δημιουργούς του τραγουδιού) τότε είναι εντελώς θρασύς.
ΔιαγραφήΝα υπενθυμίσω πως η κ. Γλέζου ερωτώμενη από τον παπατζή αν τραγούδησε ποτέ τέτοιο στίχο (όπως εγώ υποστήριζα) απάντησε: «όχι ποτέ, όλα όσα γράφονται είναι ψέμα».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να ήμουνα εγώ στη θέση του (ούτε μία στο τρισεκατομμύριο) δεν θα είχα τα μούτρα να την ξαναενοχλήσω.
Και κάτι ακόμη. Έκανε γνωστή στην κ. Γλέζου τη συνέντευξη του Σιδηρόπουλου στον Σχολιαστή; Να της πει δηλαδή πως ο ίδιος ο Σιδηρόπουλος έχει πει σε συνέντευξή του το 1987 πως… «κατά το ’73 αρχίζω να γράφω μουσική και να μαθαίνω κιθάρα»; Ή το απέκρυψε, όπως είχε αποκρύψει τα δύο διαφορετικά labels του τραγουδιού με την «Έκλειψη», ή τη σελίδα από το βιβλίο του Κακουλίδη; Γιατί αν δεν τα απέκρυβε αυτά –κι εκεί έγκειται η δολιότητά του– είναι σίγουρο πως η κ. Γλέζου θα ήταν πιο επιφυλακτική στην απάντησή της και σε κάθε περίπτωση πολύ δύσκολα θα δήλωνε πως… «όλα όσα γράφονται είναι ψέμα».
Ας τ’ αφήσουμε όμως, γιατί μου γυρίζουν τ’ άντερα…
τελικα το προλβημα του νταλουκα ποιο είναι δεν εχω καταλαβει
ΑπάντησηΔιαγραφήτον ενοχλει επειδη ο τρουσσας ειπε κατι στηριγμενος σε συνεντευξη του σιδηροπουλου και δεν τον ενοχλον εκεινα που λεει ο ιδιος και μαλιστα με πεθαμενο το σιδηροπουλο πως είναι κοινοτοπος ροκ μαγκας (σα βρισια) και γραφικος? θα τρελαθουμε αποψε!
A.K.
Εντάξει μπλόγκερ, το έκανες το κομμάτι σου συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=dnxAi6B7x00
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά ακούγαμε τότε που ο Παύλος έβγαλε το Εν λευκώ. Δεν ξέρω αν ήξερε κιθάρα (και δεν έχει και καμία σημασία...) Αυτό που ξέρω είναι πως για τους εικοσάρηδες της εποχής (πενηντάρηδες τώρα) ο Παύλος ήταν out of time. Νομίζω ότι το ήξερε κι ο ίδιος. Και το θέμα δεν ήταν η ηλικία - γιατί συνομίληκοί του, "ζωγράφιζαν" σε Post punk συγκροτήματα της αλλοδαπής. Είναι δυστυχώς ότι δεν είχε μουσικές βάσεις, sad but true που λένε... Κι ένα τελευταίο που είναι σίγουρο: Απ' όλους τους υποκριτές που το ανακήρυξαν σε "πρίγκηπα" μετά, δεν βρέθηκε κανείς να τον πλησιάσει όταν είχε γίνει ράκος.
Συμφωνώ ρε φιλάρα
Διαγραφή