Αυτό το φιλμάκι που θα δείτε στο τέλος προέρχεται από τον θησαυρό
του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου (ΕΟΑ). Εγώ δεν εκπλήσσομαι, γιατί αυτά τα
ξέρω, όμως διάφορα «ζώα» μπορεί και να συνετιστούν… αν έχουν
λίγη τσίπα πάνω τους.
Πρόκειται για μια μουσική εκδήλωση της ΕΦΕΕ, που είχε λάβει χώρα
στο κινηματοθέατρο Παλλάς την 5/11/1972. (Όταν μιλάμε για ΕΦΕΕ το 1972 ξέρετε
τι εννοούμε, το αντίθετο τής… Αντι-ΕΦΕΕ, και όλοι καταλαβαίνουν…).
 |
| Ο Ιωάννης Λαδάς, αυτός με τα μαύρα γυαλιά στο κέντρο, στο Παλλάς την 5/11/1972 καθώς παρακολουθεί συγκροτήματα του ελληνικού ροκ (πηγή: EOA) |
Η εκδήλωση αφορούσε στο πλαίσιο των εορτασμών της επετείου
της 28ης Οκτωβρίου 1940, ενώ παρευρίσκονταν σ’ αυτήν, όπως μαθαίνουμε από το ΕΟΑ,
ο υφυπουργός Παρά τω Πρωθυπουργώ Σπυρίδων Κατσώτας, ο υπουργός Κοινωνικών
Υπηρεσιών Ιωάννης Λαδάς (που κυνηγούσε την ψυχεδέλεια…) και ο υφυπουργός
Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Κωνσταντίνος Ασλανίδης (ο τέως σφαγέας του
αθλητισμού).
 |
| Οι Νοστράδαμος σε εκδήλωση της διορισμένης ΕΦΕΕ, την 5/11/1972, με ακροατήριο χουντικούς και... αντιστασιακούς (εδώ γελάμε) φοιτητές (πηγή: EOA) |
Στη σκηνή του Παλλάς δεν βλέπουμε βεβαίως ορχήστρα να παίζει τραγούδια τού Μίκη Θεοδωράκη, ούτε τον Ξυλούρη να τραγουδάει «Πότε θα κάνη ξαστεριά»… Τι
βλέπουμε; Γιεγιέδικα συγκροτήματα… του ελληνικού ροκ, τα οποία η χούντα τα είχε
στα όπα-όπα. Στην πλατεία το... φοιτητικό κίνημα να παρακολουθεί με θέρμη. Ξέρετε
τώρα… Οι παράνομες οργανώσεις της αριστεράς, μέλη του Ρήγα, της ΚΝΕ
κ.λπ. …
Πιάνει το μάτι μου τους Νοστράδαμος (που τους… κυνηγούσαν οι
συνταγματάρχες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης… μπούχαχα…) ή μου φαίνεται;
Μπας και είναι και οι… τέλος πάντων… πιο κάτω, και κάποιοι
άλλοι πριν απ’ αυτούς; Για να μας διαφωτίσουν οι διάφοροι ουφολόγοι-παπαρολόγοι-ροκολόγοι,
που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου…
Ου να μου χαθείτε μαλαπέρδες…
Πατήστε το link για να ’φχαριστηθείτε… ελληνική ψυχεδέλεια. Στο 3:45...
Πατήστε το link για να ’φχαριστηθείτε… ελληνική ψυχεδέλεια. Στο 3:45...
Στα τελευταία 2 δευτερόλεπτα του βίντεο ειναι οι Charms (διακρινονται ο Πολλατος με το φλάουτο και ο Νικολοπουλος με την μαυρη κιθαρα). Απόρω πάντως ρε Φώντα, που ακόμα ασχολείσαι να αποδείξεις πράγματα δεδομένα και ιστορικά τεκμηριωμένα... Επειδη μερικοί τότε είχαν "μανία καταδιώξεως", δεν σημαίνει οτι η χούντα κυνηγούσε τα συγκροτήματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Νικολόπουλο τον είδα κι εγώ, αλλά το άφησα για τους αναγνώστες. Οι μεσαίοι ποιοι να είναι;
ΔιαγραφήΚαι βεβαίως η χούντα δεν κυνηγούσε τα συγκροτήματα (άλλους κυνηγούσε). Σε πολλές, μάλιστα, περιπτώσεις έκανε ό,τι μπορούσε και για να τα βοηθήσει.
Μακεδονία, Φύλλο: 1/11/1972, σελ.: 7
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ "ΕΦΕΕ" καταδικάζει την "απρεπή αποχώρηση μιας μειοψηφίας από τις συνελεύσεις", "τις πράξεις βιαιότητας" και "διαδηλώνει την θερμή της συμπαραστασή προς το αναγεννητικό έργο της εθνικής επαναστατικής κυβερνήσεως".
ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ αριθμός φύλλου 2 (Οκτώβρης 1972)
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η “Αντιδικτατορική Ε.Φ.Ε.Ε.” χαιρετίζει τις γενικές συνελεύσεις των μελών 19 φοιτητικών συλλόγων που έγιναν στην Αθήνα και τον Πειραιά στις 25 του Οκτώβρη. Στις γενικές συνελεύσεις έγινε για μια ακόμα φορά φανερή η αδυναμία, των διορισμένων απ’ τη χούντα διοικήσεων, να εξαπατήσουν το φοιτητικό κόσμο. Στις συνελεύσεις αυτές το προοδευτικό φοιτητικό κίνημα σημείωσε μια ακόμη μεγάλη νίκη ενάντια στο σκοταδισμό και στο αντιφοιτητικό μένος των διορισμένων και της δικτατορίας. Απόδειξε ότι είναι ανυπόταχτο ενάντια και στη δημαγωγία, αλλά και στη τρομοκρατία της χούντας. Οι περισσότερες συνελεύσεις προχώρησαν παρά την άρνηση των τοποτηρητών της δικτατορίας στην εκλογή εφορευτικών επιτροπών και άλλων αντιπροσωπευτικών οργάνων-επιτροπών. Απαίτησαν μίνιμουμ εγγυήσεις για τη διενέργεια αδιάβλητων εκλογών. 1. Τροποποίηση του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των γενικών συνελεύσεων, 2. Εκλογή απ’ τη συνέλευση του προέδρου της, 3. Η εκλογή από τη συνέλευση των εφορευτικών επιτροπών.
Η “Αντιδικτατορική Ε.Φ.Ε.Ε.” αντιτίθεται στη προκήρυξη διενέργειας των εκλογών όπως έγινε, γιατί αιφνιδίασε τους φοιτητές και σημαίνει τον διορισμό των υπευθύνων απ’ τα πάνω. Η “Αντιδικτατορική Ε.Φ.Ε.Ε.” απαιτεί τη διενέργεια των εκλογών των διοικήσεων με μίνιμουμ εγγυήσεις. Η “Αντιδικτατορική Ε.Φ.Ε.Ε.” προειδοποιεί τους φοιτητές απ’ τις πιθανές αυταπάτες όσον αφορά τις εγγυήσεις που μπορεί να παρέχει η δικτατορία. Οι φοιτητές θα πρέπει ν’ αγωνιστούν μόνοι τους γι’ αυτές τις εγγυήσεις και να τις υπερασπίσουν.(…)».
Όταν η Αντι-ΕΦΕΕ αγωνιζόταν για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές, οι της διορισμένης ΕΦΕΕ γιόρταζαν και γλεντούσαν μαζί με τον Λαδά και τους Νοστράδαμους.
Και μετά σου λένε οι αγράμματοι και οι εντεταλμένοι (φιλελέδες, αναρχοφασίστες κ.λπ.) πως το Πολυτεχνείο το έκαναν οι γιεγιέδες και οι… ψυχεδελικοί νεολαίοι και όχι οι οργανώσεις της Αριστεράς!
Οι άνθρωποι είναι για πολλές φάπες… Θέλουν χοντρό κράξιμο…
ΜΑΣ ΠΡΗΞΑΤΕ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΡΕ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΟΚΟΜΜΟΥΝΟΓΙΕΓΙΕΔΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλάρωσε και –αν γουστάρεις– προσπάθησε να καταλάβεις τι παιζόταν εκείνη την εποχή.
ΔιαγραφήΔώσε βάση στα ντοκουμέντα που παρουσιάζει το «δισκορυχείον» και σκέψου μόνο σου πάνω σ’ αυτά.
Ίσως, τότε, να μπορέσεις να ρίξεις κι ένα τσιρλιό στις κοτσανολογίες των απίθανων, που έμαθαν το ροκ (και το ελληνικό ροκ) από το 2010 και μετά όταν ανακάλυψαν το YouTube…
Να το πω αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λάθος να θέλει να μειώσει κάποιος ή πολύ περισσότερο να εκμηδενίσει τους Νοστράδαμος επειδή έπαιξαν με ακροατήριο τον Λαδά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο…
Τους είπαν οι… πρωτοπόροι φοιτητές της χουντοΕΦΕΕ να πάνε να παίξουν για πάρτη τους κι εκείνοι πήγαν. Λες και ξέρανε τι σήμαινε ΕΦΕΕ, Αντι-ΕΦΕΕ και όλα τούτα; Ανάθεμα κι αν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα… Θα μπορούσε να είχαν πάρει χαμπάρι; Πιθανώς, αλλά δεν πήραν… Σκάει τέλος πάντων κι ο Λαδάς… και το γλυκό έδεσε…
Οι Νοστράδαμος ήταν καλό συγκρότημα και άφησαν μερικά πολύ καλά τραγούδια. Καλύτερα και από πολλά των Socrates π.χ. Για να ξέρουμε και τι λέμε…
Εξάλλου όλα τα γκρουπ (που ήταν επί της ουσίας ακίνδυνα), άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο, ξερογλείφονταν για να βγουν στη χουντοτηλεόραση, ν’ ακούσουν τα τραγούδια τους στο χουντοραδιόφωνο, να γίνουν εξώφυλλο στο Φαντάζιο, ή να δώσουν καμμιά συνέντευξη στα Επίκαιρα.
Άλλοι ήταν εκείνοι που δεν είχαν πρόσβαση πουθενά και κινούνταν παράνομα, δηλαδή underground, παίζοντας κορώνα-γράμματα τη σωματική και ψυχική ακεραιότητά τους.
Πάλι την τρίχα τριχεια κανεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντα, εκείνο το τεύχος του φαντάζιο, με εξώφυλλο τους socrates, έχει μέσα μια συνέντευξή τους, απ' την οποία - απ' όσο μπορώ να θυμηθώ- βγαίνουν πολλά συμπεράσματα για την νοοτροπία των ροκάδων απέναντι σε θέματα όπως η νεανικές εξεγέρσεις, η "επανάσταση" κλπ (μαζί με κάποια ενδιαφέροντα σχόλια για την ελληνική έντεχνη μουσική της εποχής). Πρέπει να είναι πριν την κυκλοφορία του on the wings.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛένε και για τον Χατζιδάκι ανάμεσα και γι’ άλλα διάφορα. Κάπου την έχω, αλλά την ψάχνω εδώ και καιρό και δεν μπορώ να την βρω. Κάπου την έχω καταχωνιάσει και δεν ξέρω πού...
ΔιαγραφήΣΕ ΛΥΠΑΜΑΙ ρε φιλε που εισαι αναγκασμενος να μιλας συνεχεια για την εφταετια 1967-74 γιατι τοτε βγηκανε ΟΛΑ τα αριστουργηματα της μουσικης...πραγματικα ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ η προσπαθεια σου να αποδομησεις εκεινη την εποχη και ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ σου να βρεις στοιχεια για τοτε......δες τωρα τα χαλια της Πανσπουδαστικης σου που πρεσβευει το ινδαλμα σου τον Σταλιν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ...δυστυχως ενα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ μπλογκ απο μουσικης αποψης οπως το δικο σου χαλαει απο τις τριτοκοσμικες αριστερες σου κοσμοθεωριες που κανεναν δεν ενδιαφερουν......ειναι ΚΡΙΜΑ....ΠΟΛΥ ΚΡΙΜΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννάκη να λυπάσαι τον εαυτό σου και όχι εμένα, γιατί δεν καταλαβαίνεις.
ΔιαγραφήΠροσπαθώ εγώ να «αποδομήσω» την επταετία 1967-74; Τ’ ακούς αυτά που γράφεις;
Δυστυχώς για την Ελλάδα η εποχή αυτή, που έδωσε όλα τα αριστουργήματα του ροκ (στην Αμερική και την Αγγλία πρώτα-πρώτα), συνέπεσε στην Ελλάδα με τη χούντα. Άρα λοιπόν το να ασχολείται –όποιος ασχολείται με το ροκ στην Ελλάδα– μ’ εκείνη την πολιτικώς μαύρη εποχή, επιβάλλεται. Είναι καθήκον. Εγώ έτσι το βλέπω δηλαδή.
Αν υπάρχει κάτι, πάντως, που προσπαθώ να «αποδομήσω» αυτή είναι η ηλιθιότητα που λέει πως το ροκ είναι a priori επικίνδυνο. Είναι η καραμέλα την οποία δεκαετίες τώρα γλείφουν οι Έλληνες ΑΣΧΕΤΟΙ ΤΟΥ ΡΟΚ. Αλλά γι’ αυτό θα τα ξαναπούμε…
Κατά τα λοιπά τα περί… Στάλιν είναι λόγια του κώλου, το δε περιοδικό «Πανσπουδαστική» το ανέφερα –αν το κατάλαβες– για ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο.
Είναι ίνδαλμά μου ο Στάλιν; Γιαννάκη τα έχεις χαμένα αγόρι μου; Εγώ δεν έγραψα ποτέ για τον Στάλιν στο δισκορυχείον (αν και θα μπορούσα, γιατί υπάρχουν τραγούδια για τον Stalin, που σχετίζονται με το ροκ).
Για το ροκ μιλάμε εδώ, αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Δεν θ’ ανακατέψω, σε μια κουβέντα για το ροκ, τον Μωυσή, τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο, τον Βασίλειο το Βουλγαροκτόνο, τον Ελ Γκρέκο, τον Ρήγα Φερραίο, ή τον… Καστοριάδη. Αυτά τα κάνουνε μόνον οι μαλαπέρδες.
> Για το ροκ μιλάμε εδώ, αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Δεν θ’ ανακατέψω, σε μια κουβέντα για το ροκ, τον Μωυσή, τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο, τον Βασίλειο το Βουλγαροκτόνο, τον Ελ Γκρέκο, τον Ρήγα Φερραίο, ή τον… Καστοριάδη. Αυτά τα κάνουνε μόνον οι μαλαπέρδες.
ΔιαγραφήΌχι, μόνο τον Καφάση και άλλους απερίγραπτους.
Και μαλαπέρδες θα πεί πούτσες, η χρήση που κάνεις της λέξης είναι αδόκιμη, ή μάλλον δήθεν, πως λέμε δήθεν λαϊκός.
Να μην έλεγες βλακείες και τι στον κόσμο.
ΔιαγραφήΌταν λέω για το «ροκ μιλάμε εδώ» εννοώ στις συγκεκριμένες αναρτήσεις (σ’ εκείνες δηλαδή στις οποίες μιλάμε για το ροκ), γιατί το blog, γενικώς, ασχολείται με πολλά και διάφορα.
Και βεβαίως οι φίλοι του «δισκορυχείου» γνωρίζουν την ετικέτα «καύμα» στην οποία καταχωρίζονται οι αναρτήσεις για το λαϊκό τραγούδι. Εκεί και ο Καφάσης και δεκάδες άλλοι.
Τώρα βεβαίως σε μιαν ανάρτηση για το λαϊκό ορισμένοι μπορεί να ανακατέψουν και τον… Γκιντεμπόρ (μην μου πεις πως δεν τον έγραψα σωστά…). Αυτοί είναι οι δήθεν και οι μαλαπέρδες.
ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ λοιπόν…
«Όρος συνώνυμος του γνωστού μαλάκα. Χρησιμοποιείται όταν θέλει κανείς να τονίσει τη μαλθακότητα ή και πολλές φορές την σκέτη ηλιθιότητα ενός ατόμου. Απαντάται στο αρσενικό γένος». [Slang.gr]
Γιορτάζαν την 28η Οκτωβρίου στις 5 Νοεμβρίου; Η ΕΦΕΕ; Και φώναξαν τους Charms και τους Νοστράδαμος να κάνουν τί; Να πουν τραγούδια της Βέμπο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο προχώ η χούντα;
Κάτι δεν μου πάει καλά...
Εμένα μου πάνε όλα μια χαρά.
ΔιαγραφήΤώρα αν εσύ θέλεις να κάνεις τον… ντέντεκτιβ κάνε τον.
Δε νομίζω ότι η ελληνική ποπ της εποχής, που αντλούσε μάλλον απευθείας από τους χίπυς του καλοκαιριού της αγάπης του 1967, θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει κίνδυνο για την δικτατορία των συνταγματαρχών. Ούτε οι ίδιοι δηλαδή οι αυθεντικοί χίπυς της μαμάς Αμερικής δεν πιστεύω να αποτέλεσαν κάποια ιδιαίτερη απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα. Για να μην πω πως οι χουνταίοι θα θεωρούσαν ως προνόμιο την απευθείας εισαγωγή της αμερικανικής νεανικής κουλτούρας στα καθ'ημάς. (Πολλές φορές αν και άνθρωπος που μεγάλωσα με ροκ αγγλικό και αμερικάνικο, αναρωτήθηκα κατά πόσο και γω ο ίδιος υπήρξα "θύμα" του αμερικάνικου κυρίως πολιτισμικού ιμπεριαλισμού, συμπαθάτε με, εγώ ΕΙΜΑΙ σταλινικός). Νομίζω πως και οι εδώ αλλά και οι εκεί εξουσίες αντιλήφθηκαν πολύ νωρίς ότι τα λουλούδια στο Σαν Φραντσίσκο δύσκολα θα γινόντουσαν κανόνια. Η εν λόγω μουσική γενιά της ελληνικής ποπ του πρώτου μισού της δεκαετίας του '70, κουβάλησε στις πλάτες της το βάρος της ψυχικής της αγνότητάς της και νομίζω πως αυτήν την αγνότητα την διατήρησαν οι βασικοί της θιασώτες σε ολήν την μετέπειτα πορεία τους(αντίθετα με κάποιους επιτήδειους τροβαδούρους και τραγουστές του πολιτικού τραγουδιού της δεκαετίες του '70 που αποδείχθηκαν εξαιρετικοί επιχειρηματίες). Αν κάτι θα τους καταλόγιζα δηλαδή εν τέλει δεν θα ήταν ιδοτέλεια αλλά μάλλον αφέλεια. Ενοχλητική μεν, αφέλεια δε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι είναι «ιδιοτέλεια», σε μιαν ανώμαλη πολιτικώς περίοδο, δεν είναι και τόσο δύσκολο να το προσδιορίσουμε. Το να μην ενοχλείς, και άρα να έχεις πρόσβαση σε κρατική τηλεόραση, κρατικό ραδιόφωνο, κινηματογράφο, να γίνεσαι εξώφυλλο σε μέινστριμ περιοδικά, να δίνεις συνεντεύξεις από ’δω κι από ’κει οι δίσκοι σου να τυπώνονται και να κυκλοφορούν στα καταστήματα κ.ο.κ…. όλα τούτα δεν απέχουν και πολύ από μιαν άλλοτε μεγαλύτερη και άλλοτε μικρότερη ιδιοτέλεια.
ΔιαγραφήΣκέψου και το εξής – τροφή για σκέψη όπως λέμε. Πόσοι από τους μουσικούς της εποχής και βεβαίως των ποπ/ροκ συγκροτημάτων ήταν από δεξιοί έως και βασιλικοί ή ακόμη και χουντόφρονες. Ορισμένοι δε είναι ακόμη! Ψάξτε βρείτε τους εσείς με τα facebook…
Όπως βασιλικοί και χουντόφρονες είναι και πολλοί νέοι θιασώτες του ελληνικού ροκ – αν δεν το ξέρεις! Άνθρωποι δηλαδή που δεν είχαν γεννηθεί όταν έπεσε η δικτατορία και που πήραν παραμάσχαλα όλο το πακέτο (χούντα ή βασιλιάς, συγκροτήματα κ.λπ.).
Επιμένω να μην είμαι και τόσο αυστηρός, αν αυτό βέβαια έχει κάποια σημασία. Η πρόσβαση στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο κτλ ήταν περισσότερο νομίζω αποτέλεσμα μιας εκ του πονηρού προσπάθειας των παραγωγών να προσεγγίσουν και καλά τη νεανική κουλτούρα της εποχής. Κάπως έτσι δηλαδή ο Παπαγιανόπουλος έμπαινε στο πολύχρωμο νάιτ κλαμπ και χόρευε με την κοπελίτσα ελληνική αγγλόφωνη ψυχεδέλεια. Θέλω να πω, πιο πολύ σαν ούφο θα τους αντιμετώπιζαν οι γύρω, παρά σαν οτιδήποτε άλλο πιο σοβαρό. Ως εκ τούτου και αυτή η σκηνή δεν είχε ούτε την τρομερή δημοσιότητα να αδράξει, ούτε τα χοντρά φράγκα να πάρει. Συγκινούμαι όταν στην ανατύπωση του δίσκου των 4 επίπεδων της ύπαρξης, διαβάζω πως οι ηχολήπτες όταν είδαν τους μαλλιάδες να μπαίνουν μέσα με τα όργανα τους είπαν "που είναι τα μπουζούκια ρε παιδιά;". Με συγκινεί ότι οι άνθρωποι αυτοί έπαιξαν μάλλον εξαρχής για να χάσουν, σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που μάλλον ως περίεργα εξωτικά πτηνά θα τους έβλεπε, αν με καταλαβαίνεις. Από την άλλη βέβαια υπήρχαν και άτομα όπως ο Μαστοράκης, βασικός παράγοντας της εγχώριας ποπ / ροκ ή ο Καρατζαφέρης που επίσης διαδραμάτισε έναν αντίστοιχο ρόλο μανατζαραίου σε γκρουπ που έβγαζαν τα δισκάκια τους στη music box ή την Zodiac ή δεν ξέρω και γω που. Τι γυρεύαν αυτοί μέσα στις τάξεις της αγγλόφωνης ελληνικής ποπ/ ροκ σκηνής; Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου επ' αυτού. Προσωπικά υποψιάζομαι ότι η παρουσία τους πρέπει να εξηγηθεί μες στο πλαίσιο αυτού του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού στον οποίον αναφέρθηκα προηγουμένως. Κάτι σαν να είσαι δηλ. εικοσάρης στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του '80 και να ζεις με το όνειρο της Madonna ή των Duran Duran, οπότε και κάποιος πρέπει να πληρώνεται για να σου υποδαυλίζει το όνειρο αυτό. Πρόκειται δηλαδή για μία πολιτισμική αλλοίωση, όπως έχει συμβεί σε όλα τα επίπεδα (μουσική, κινηματογράφος κτλ), παγκόσμιας διαμόρφωσης μιας κοινής αμερικάνικής συνείδησης και ελπίζω να μην ακούγεται σαν παράνοια αυτό που λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα όσον αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις διαφόρων της γενιάς αυτής, βεβαίως και ισχύει αλλά και κει νομίζω τελικά πως μικρό το κακό που κάναν. Ο ύμνος της γαλάζιας γενιάς ας πούμε, μάλλον γέλια προκαλούσε από τότε παρά άσκησε καμιά σημαντική επίδραση στην πολιτική και ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα της εποχής. Ο Τουρνάς απο την άλλη, που είναι επίσης ανάλογων πολιτικών απόψεων, πρέπει να σου πω ότι ουδόλως με ενδιαφέρει, νομίζω και σένα. Σε ότι έκανε και τότε και μετέπειτα, ακόμα και τις πατάτες του, τον βρίσκω θαυμάσιο. Για τους σημερινούς δε που μου λες, οφείλω να ομολογήσω πως δεν ξέρω. Ελπίζω ολόψυχα να ξεμπροστιαστούν κάποια στιγμή γιατί face book δεν έχω, αλλά ντομάτες για πέταμα έχω σωρό.
Επιτέλους, αποδείχτηκε με αναμφισβήτητα, επίσημα κρατικά στοιχεία, ότι όχι μόνο ο Παπαδόπουλος, αλλά και ο σκληροπυρηνικός Λαδάς, γούσταρε την "ψυχεδελική νεολαία". Αλ Μπάνο, κάτσε 'δω πάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφή>>αποδείχτηκε με αναμφισβήτητα, επίσημα κρατικά στοιχεία,<<
ΔιαγραφήΑκριβώς αυτό.
Γιατί τα «επίκαιρα», που μεταδίδονταν σε όλους τους κινηματογράφους της χώρας, περνούσαν από αυστηρό έλεγχο επειδή σχετίζονταν με την προπαγάνδα του καθεστώτος.
Φαντάζεσαι π.χ. να έβλεπε ο Λαδάς ή να του σφύριζε κάποιος πως τον συνέδεσαν στα «επίκαιρα» με τους «ψυχεδελικούς», δίχως να είχε πατήσει το πόδι του στο Παλλάς; Θα είχε βρυκολακιάσει και ακόμη θα κούρευε γιεγιέδες…
Το αρχείο δεν ανοίγει. Υπάρχει από άλλη πηγή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά ανοίγει τώρα.
ΔιαγραφήΧούντα είναι διαχρονική εντέλει.τι ντομάτα τρώγαμε Τότε τι τρώμε τώρα κ.τ.λ.
ΑπάντησηΔιαγραφή