NICOLAS MASSON / COLIN VALLON / PATRICE MORET / LIONEL FRIEDLI: ECM-ταξιδευτές

Είναι ένα «κεφάλαιο», μικρό ακόμη αλλά υπαρκτό, ο ελβετός πνευστός (τενόρο, σοπράνο, κλαρινέτο) Nicolas Masson για την ECM. Το λέμε έχοντας κατά νου τα δύο άλμπουμ του με το συγκρότημα Third Reel από το 2013 και 2015 – εκεί όπου ο Masson, σε σχήμα τρίο με τον κιθαρίστα Roberto Pianca και τον ντράμερ Emanuele Maniscalco, ανέπτυξε τους δικούς του αισθητικούς προβληματισμούς, κινούμενος πάντα εντός του πλαισίου τής σύγχρονης jazz. Αυτούς τους προβληματισμούς επεκτείνει και στο παρόν “Travelers” [ECM / AN Music, 2018] ο Masson, άλμπουμ στο οποίο συνεργάζεται με τους Colin Vallon πιάνο, Patrice Moret κοντραμπάσο και Lionel Friedli ντραμς (ένα κουαρτέτο, να το πούμε κι αυτό, καθ’ ολοκληρίαν ελβετικό).

Το βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων του Masson –ό,τι ακούγεται στο “Travelers” είναι δικό του– είναι η μελωδικότητα. Ο Ελβετός έχει φλέβα οπωσδήποτε, παρασύροντας προς αυτή την κατεύθυνση και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, ακόμη και το ρυθμικό τμήμα θα έλεγα (και όχι μόνο τον πιανίστα), χτίζοντας σιγά-σιγά έναν «κόσμο» ήπιων τόνων, στον οποίον η «ομορφιά» έχει πρωτεύοντα ρόλο. Πάντα; Σχεδόν πάντα, καθώς μέσα σ’ αυτό το πολύ «προσεκτικό» περιβάλλον ο Masson, από καιρού εις καιρόν, αλλάζει τροπάρι, ρίχνοντας σφήνες αυτοσχεδιαστικές, που πάνε τα κομμάτια του (προσωρινά έστω) κάπου αλλού. Να, όπως συμβαίνει στο “The deep” για παράδειγμα, που δομείται πάνω στις φαντασίες του ντράμερ Friedli ή στο “Wood” με το minimal piano-playing του Vallon.

Πολλά ανεπαίσθητα πράγματα συμβαίνουν στο “Travelers”, που για να τα ανακαλύψεις και να τα παρακολουθήσεις, επειδή είναι καθοριστικά για την εξέλιξή του, θα πρέπει να τεντώσεις και την προσοχή και το αυτί σου. Κάτι, τέλος πάντων, όχι πρωτόγνωρο για άλμπουμ της ECM.