FELIPE SALLES / INTERCONNECTIONS ENSEMBLE the Lullaby Project

Ο βραζιλιάνος συνθέτης, σαξοφωνίστας, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας Felipe Salles δεν είναι τυχαία περίπτωση. Στο δισκορυχείον έχουμε ήδη γράψει για την παρουσία του σε εγγραφές των Reunion Project (brazilian jazz) και των New World Jazz Composers Octet, ενώ έχουμε αναφερθεί και στο προσωπικό άλμπουμ του “Ugandan Suite” [Tapestry, 2014], την απόπειρά του να εξερευνήσει τις αφρικάνικες ρίζες τής βραζιλιάνικης μουσικής (της μουσικής της πατρίδας του δηλαδή). Ο Salles, που είναι επίσης καθηγητής της Τζαζ και των Αφροαμερικανικών Μουσικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Amherst της Μασαχουσέτης, έχει τώρα ένα νέο σχήμα, ηγείται εννοούμε ενός νέου σχήματος, του 20μελούς Interconnections Ensemble, μέσω του οποίου καταθέτει ακόμη μια (δισκογραφική) πρόταση, που σχετίζεται με τη γενέτειρά του (τη Βραζιλία), αλλά όχι μόνο μ’ αυτήν (το λέμε, επειδή, ταυτοχρόνως, σχετίζεται και με την Αργεντινή). Περί τίνος πρόκειται;

Στο “The Lullaby Project” [Tapestry, 2018], που αποτελεί το ένα τμήμα τού πιο πρόσφατου CD του, ο Salles, επηρεασμένος από κάποιες μελωδίες παραδοσιακών βραζιλιάνικων νανουρισμάτων, συνθέτει ένα έργο, να το πούμε έτσι, αποτελούμενο από πέντε μέρη (λέμε για τα πέντε δεκάλεπτα, χοντρικώς, tracks “Lullaby #1” έως και #5), τζαζ προσανατολισμού οπωσδήποτε, ικανό να διεκπεραιωθεί από το Interconnections Ensemble. 

Η αλήθεια είναι πως ο Salles έχει επέμβει αρκετά πάνω στο traditional υλικό – και αυτό δεν θέλεις πολύ για να το αντιληφθείς. Οι μουσικές του, και κυρίως κάποιες συγκεκριμένες μελωδικές φάσεις των συνθέσεών του, παραπέμπουν οπωσδήποτε σε μουσικές για… μωρά, ή για λίγο μεγαλύτερα, εν πάση περιπτώσει, παιδιά, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο τρόπος του Salles αφορά κυρίως… μεγάλους. Υπάρχουν, λοιπόν, και εντυπωσιακοί αυτοσχεδιασμοί, εδώ, που αναπτύσσονται πάνω στις βασικές μελωδικές γραμμές κάθε μέρους, αυτονόητα και προσεγμένα soli, παιγνίδι με τις αρμονίες, και με τα διάφορα ηχοχρώματα (jazz, κλασικά, folk βραζιλιάνικα, αφρικάνικα κ.λπ.), ενώ δίδεται ιδιαίτερη προσοχή και στο ρυθμικό στοιχείο, που, ουκ ολίγες φορές, διολισθαίνει προς το groovy (προς το groovy ενός… μπιγκμπαντικού hard bop). Οι παρεμβάσεις και βεβαίως το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνουν τον Felipe Salles 100%, καθώς το “Lullaby Project” του είναι εξαιρετικό! Αλλά το άλμπουμ δεν τελειώνει εδώ, αφού διαθέτει και… δεύτερη πλευρά.

Λέμε για τα tracks 6, 7 και 8 (“Odd tango”, “Astor square”, “Carla’s tango”), τα οποία είναι επηρεασμένα από το αργεντίνικο tango και βασικά τον Astor Piazzolla. Και αυτές οι συνθέσεις εντάσσονται στον διαρκή και… διακαή πόθο τού Salles να βρει το μονοπάτια, τις κρυφές ή λιγότερο κρυφές διαδρομές, μέσω των οποίων θα επικοινωνήσουν οι παραδοσιακές μουσικές με την jazz. Και τις βρίσκει! Και τα τρία... μπιγκμπαντικά tangos του είναι και αυτά εντυπωσιακά, με δυναμικές αναπτύξεις, έξοχες μελωδίες και υπερχειλίζον αίσθημα.

Ο Felipe Salles είναι ένας πρώτης τάξης/κλάσης συνθέτης της σύγχρονης jazz και αυτά τα επαινετικά που διαβάζω για την περίπτωσή του στο DownBeat, στο JazzTimes κ.λπ. είναι πέρα για πέρα αιτιολογημένα.

Επαφή: www.sallesjazz.com