οι SHA LA DAS είναι ένα φωνητικό soul κουαρτέτο, με backing μπάντα τη Menahan Street Band

Με κάτι δισκάκια στην Dunham / Daptone, οι Sha La Das, και με κάτι συνεργασίες από ’δω κι από ’κει για κάποια μέλη (εμφανίσεις σε εγγραφές των Charles Bradley, Paul & The Tall Trees κ.λπ.) δουλειά δε γίνεται. Χρειάζεται μεγάλο βινύλιο, LP να πούμε, για να δείξεις τι αξίζεις. Ή εν πάση περιπτώσει για να αποδείξεις ότι αξίζεις… πολλά ή αρκετά. Έφθασε λοιπόν η ώρα και για τούτο το φωνητικό κουαρτέτο, που αποτελείται από έναν πατέρα και τρεις γιους (W.C. Schalda lead, Paul Schalda lead, δεύτερος τενόρος, Carmine Schalda άλτο, πρώτος τενόρος, William Schalda Jr. βαρύτονος, μπάσος), να χαρούν ένα δικό τους άλμπουμ στην Daptone (Heathen Natives), που έχει τίτλο “Love in the Wind”, και που κατατάσσεται, οπωσδήποτε, μεταξύ των soul δισκογραφικών εκπλήξεων της χρονιάς.

Σ’ αυτό λοιπόν το άλμπουμ οι Sha La Das δεν είναι μόνοι τους, αφού τους συνοδεύει μπάντα. Και τι μπάντα! Λέμε για τη Menahan Street Band (Thomas Brenneck κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, Homer Steinweiss ντραμς, Nick Movshon μπάσο, Leon Michels πιάνο, όργανο, τενόρο σαξόφωνο, Dave Guy τρομπέτα σ’ ένα track, Victor Axelrod πιάνο σ’ ένα track), που παίρνει κι άλλες βοήθειες από μιαν ομάδα έξτρα μουσικών (σε ακουστικές κιθάρες, φωνητικά, τσέλο, βιολί, κρουστά, συν επιπλέον πλήκτρα και vibes), μεγεθύνοντας το αποτέλεσμα και κάνοντάς το εφάμιλλο των ιστορικών soul βινυλίων από τα sixties και τα seventies (εξάλλου ο πατέρας Schalda δεν είναι… τωρινός, καθώς ηχογραφεί από τα sixties, ως μέλος των Montereys). Γιατί, και να το πούμε αυτό, τόσο τα τραγούδια όσο και τα παιξίματα είναι άριστα στο συγκεκριμένο LP, αφού οι Sha La Das είναι πρώτης τάξεως τραγουδιστές, που ξέρουν να ενώνουν τις φωνές τους, φτιάχνοντας περίτεχνα αρμονικά περιβάλλοντα – με τους παικταράδες, από κάτω, να… ζωγραφίζουν σθεναρά.

Τα περισσότερα από τα τραγούδια τού “Love in the Wind” είναι μέσου τέμπο, ώστε να έχουν και οι φωνές ένα «χώρο» για να δείξουν τι αξίζουν (“Okay my love”, “Sha la da la la, Christmas time”, “Those years are over”…), με πολύ «καρφωμένο» ρυθμικό τμήμα και γενικότερο έξοχο ρυθμικό παίξιμο (και από τις κιθάρες), με ωραίους «πίσω» χρωματισμούς από τα πλήκτρα, δημιουργικά γεμίσματα κ.λπ.

Από τα πιο γρήγορα tracks, που είναι λίγα, το ξαναλέω, θα ξεχώριζα το “Carnival”, ένα τραγούδι άψογο σε όλα (φωνές και παιξίματα), παρότι δεν αντιπροσωπεύει το γενικότερο soul-blues κλίμα του δίσκου.

Επαφή: www.heathen-natives.gr