MOTO TOSCANA: S/T [Tonzonen, 2018]
Εδώ κι αν έχουμε να κάνουμε με κάτι ξεχωριστό. Μ’ ένα rock trio, που αποτελείται μόνο
από φωνή (Andy Versus),
μπάσο (Chrisch Linke)
και ντραμς (Michi Witt)
– δεν υπάρχει κιθάρα δηλαδή. Βέβαια το μπάσο παίζει με fuzz και
υποκαθιστά μια χαρά την κιθάρα, οπότε εκείνο που λείπει περισσότερο είναι
μάλλον το κανονικό μπάσο (το οποίο βολεύει, όπως μπορεί να το βολέψει μόνος του
ο ντράμερ). Τέλος πάντων μ’ αυτά τα «περίεργα», να το πούμε έτσι, προχωράνε οι Moto Toscana, παρουσιάζοντας ένα
σέτ εννέα τραγουδιών, το master των οποίων έχει κάνει ο Eroc (και ξέρουν οι… παλιοσειρές Eroc τι σημαίνει).
Συνθετικά, και ως εμπνεύσεις, τα τραγούδια των Moto Toscana ακούγονται «μια χαρά»
και συμβατά, τέλος πάντων, με το ύφος του σκληρού (αλλά...έντεχνου) progressive των early seventies (των May Blitz βασικά – γιατί αυτοί
είναι η πηγή του συγκεκριμένου ήχου), ανεξαρτήτως αν υπάρχουν και αναφορές και
σε άλλα ιστορικά γκρουπ (στους Black Sabbath
π.χ.), όπως και σε πιο καινούρια «πράγματα» (και πώς θα μπορούσε, δηλαδή, να μη
συμβαίνει κάτι τέτοιο). Λέμε για stoner βεβαίως, για doom κ.λπ., επιρροές που σε κάθε περίπτωση αποδεικνύονται εντελώς
λειτουργικές στην προσπάθεια των Γερμανών να δώσουν ώθηση σε κάτι σκληρό και
ξεχωριστό, που να είναι μάλιστα γραμμένο «μια κι έξω». Με δίχως cuts, overdubs κ.λπ. Φυσικά, και εδώ, κάποια tracks ξεχωρίζουν από κάποια
άλλα (όπως το “Sweet demise”
ή το “Craving”), αν και
όλο το υλικό είναι ισορροπημένο.
KRAKOW: Minus [Karisma, 2018]
Σκληροί, progressive
στονεράδες από τη Νορβηγία, οι Krakow
(Frode
Kilvik μπάσο, φωνή, Arctander ντραμς,
φωνή, René
Misje κιθάρες, πλήκτρα, Kjartan
Grønhaug κιθάρες, φωνή
– συν τον Phil Campbell των Motörhead κιθάρες
στο εισαγωγικό track!)
έχουν νέο στούντιο άλμπουμ, το τέταρτο (στη σειρά), ικανό και αυτό, οπωσδήποτε,
να τους διατηρήσει ψηλά ή ακόμη και στην ευρωπαϊκή πρώτη γραμμή τούτου του «μεταλλικού»
είδους, που ευδοκιμεί και με το παραπάνω στο… σκοτεινό βορρά.
Βαρύγδουποι, ανελαστικοί, με τελετουργικό
ρυθμικό τμήμα, φωνητικά διαφόρων επιπέδων (μελωδικά, υποχθόνια κ.λπ.) και με κιθάρες
που διαπλέκονται δημιουργικά (η μία να παίζει riffs μπροστά και η άλλη soli πίσω), οι Krakow
ευνοούνται, σ’ αυτό που πράττουν, από την εντυπωσιακή παραγωγή
του Iver Sandøy (παίζει με φωνές και όργανα επίσης), ενός φημισμένου, εκεί
στα βόρεια κλίματα, μουσικού, παραγωγού, μαστερά και άλλα τινά, στη σελίδα του
οποίου στο discogs καταγράφονται περισσότερα από 200 άλμπουμ!
PARDANS: Spit and Image [Tambourhinoceros, 2018]
Πολύ περίεργο συγκρότημα αυτοί οι Δανοί. Pardans το όνομά τους και μέλη τους οι: Rasmus
Hastrup μπάσο, φωνητικά, Oskar Dinesen
ντραμς, Rasmus Skovmose
κιθάρα, Gustav Berntsen
φωνή, σύνθια, Daniel Honoré
σαξόφωνα και Patrick Rathbu
βιόλα, κιθάρα, πιάνο. Τι παίζουν; Είναι ένα θέμα. Από τη μια μεριά υπάρχει η
ορμητικότητα του πιο καθαρού punk,
αλλά το setting
των οργάνων τους δεν είναι καθαρό punky.
Υπάρχει λοιπόν τα συγκεκριμένα ηχοχρώματα, αλλά συγχρόνως υπάρχει και κάτι
(πολύ) από το νεοϋορκέζικο no wave
(Lydia Lunch,
James Chance and the Contortions), μέχρι την punk-jazz και το punk-funk. Όλα αυτά τα αλέθουν με δημιουργικό
τρόπο οι Pardans,
δημιουργώντας ένα long-play (κυκλοφορία σε LP και digital), το “Spit
and Image”,
που συν τοις άλλοις διατηρεί εντός του και την ένταση του live.
(Η μπάντα, μετά την κυκλοφορία του
άλμπουμ, που τοποθετείται για τις αρχές Οκτωβρίου, ξεκινάει περιοδεία, πέρα από
τη Δανία, σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία. Στη
γειτονιά της δηλαδή…).
GENGHIS KHAN: Her Absence is my AntiChrist [Atypeek
Music]
Να κι ένα hip hop
για το τέλος, που, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι… εντελώς κακό. Ο MC και παραγωγός λέγεται Genghis Khan (και καλά) και
προέρχεται από το Greensboro, της Βόρειας Καρολίνας. Ο… Χαν δεν είναι τωρινός,
υπάρχει τουλάχιστον από το 2008, προσπαθώντας να φτιάξει το δικό του
χιπχοπάδικο στυλ, που ορισμένοι, εξ όσων διάβασα, το αποκαλούν… industrial hip hop. Εντάξει… κάπως
υπερβολικό μου ακούγεται αυτό, παρά τις διάφορες… βιομηχανικές πινελιές που
πετάει από ’δω κι από ’κει ο Αμερικάνος. Δεν μπορώ να πω πολλά για το “Her
Absence is my AntiChrist”, παρ’ εκτός πως έχει «σωστά» samples (της κακομοίρας γίνεται, δηλαδή
χαμός από το κόψε-ράψε) και αρκετά καλή προσωδία. Το ξέρει το… άθλημα ο Χαν,
δεν υπάρχει θέμα, και τα αποτελέσματα είναι ανάλογα.
Επαφή: www.creative-eclipse.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου