MIGUEL ZENÓN featuring SPEKTRAL QUARTET μια ιδιαίτερη περίπτωση jazzman (με ευρεία αντίληψη για την jazz) από το Πουέρτο Ρίκο

Ιδιαίτερη και ξεχωριστή περίπτωση αυτός ο σαξοφωνίστας (άλτο), που ακούει στο όνομα Miguel Zenón. Τα δύο προηγούμενα άλμπουμ του, για τα οποία υπάρχουν κείμενα στο δισκορυχείον, το “Típico” [miel MUSIC, 2017] και το “Identities are Changeable” [miel MUSIC, 2014] ήταν/είναι βεβαίως αρκετά, όχι για να δώσουν στίγμα, αλλά για να διατρανώσουν την αξία αυτού του συνθέτη, οργανοπαίκτη και αληθινού μουσικού οραματιστή, που έχει θέσει ως στόχο του, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, την ανάδειξη, μέσω μιας αναδίπλωσης-επανεμφάνισης, τής μουσικής τής ιδιαίτερης πατρίδας του, του Πουέρτο Ρίκο (ο ίδιος είναι γεννημένος στο San Juan το 1976), κάτι το οποίο επιτυγχάνει μέσα από τους πιο πρόσφατους άριστα οργανωμένους δίσκους του.

Στο πιο καινούριο άλμπουμ του, που έχει τίτλο “Yo Soy La Tradición” [miel MUSIC, 2018], o Zenón συνεργάζεται μ’ ένα από τα πιο φημισμένα (αμερικανικά) κουαρτέτα εγχόρδων του καιρού μας, τους Spektral Quartet (Clara Lyon βιολί, Maeve Feinberg βιολί, Doyle Armbrust βιόλα, Russell Rolen τσέλο), γράφοντας μουσική με παραδοσιακές και άλλες άκρες (ακόμη και κοινωνικο-θρησκευτικές) ειδικώς για την περίπτωση (για ένα κουαρτέτο εγχόρδων και για ένα άλτο σαξόφωνο εννοούμε).

Όλα τα tracks έχουν τέτοιου τύπου αναφορές, τις οποίες δεν είναι δυνατόν να τις διακρίνει ο καθένας από εμάς – αλλά, ευτυχώς, γι’ αυτό, υπάρχουν οι σημειώσεις στο digipak, γραμμένες από τον ίδιο τον Zenón, που βάζουν τα πράγματα στη θέση τους.

Έτσι, στο “Yo Soy La Tradición”, υπάρχουν συνθέσεις (“Rosario”) που έλκουν την καταγωγή τους από το El Rosario Cantado, μια παράδοση που συνδέεται συν τοις άλλοις και με το καθολικό κομποσκοίνι (ακμαία προφανώς ακόμη στο Πουέρτο Ρίκο), άλλες (“Cadenas”), που αφορούν σε συγκεκριμένες μουσικές-τραγουδιστικές δράσεις (Las Cadenas), άλλες (“Milagrosa”), που συνδέονται με τη θρησκευτική τελετουργία τής Promesa (ένας τύπος ευχετηρίου για καλή υγεία και οικονομική ευμάρεια), άλλες (“Viejo”), που δένονται με την αγροτική παράδοση (Jíbaro) κ.λπ.

Τώρα, τα ερωτήματα που μπορεί να προκύψουν, πέραν των προαναφερομένων, είναι διάφορα. Να δύο… Οι μουσικές στο “Yo Soy La Tradición”, μακριά από τις αιτίες που τις γέννησαν, όποιες και αν είναι αυτές, στέκονται; Και ως τι, τέλος πάντων, στέκονται; Κι εδώ οι απαντήσεις δεν μπορεί παρά να είναι οι αναμενόμενες. Το τελευταίο άλμπουμ του Miguel Zenón είναι ένα άλμπουμ που ισορροπεί ανάμεσα στην πρωτοπορία, ας το πούμε έτσι, και την παράδοση. Το άκουσμα είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερο – όχι «δύσκολο», αλλά ούτε και «εύκολο». Το κουαρτέτο εγχόρδων προσθέτει, ασυζητητί, έναν αέρα μουσικής δωματίου, καθορίζοντας χοντρικώς το αποτέλεσμα, όμως η παράλληλη δράση του άλτο σαξοφώνου βοηθάει προς μια μετατόπιση των δράσεων προς πιο λαϊκές κατευθύνσεις. Η συνύπαρξη δεν είναι βεβαίως εύκολη, όμως αυτή ακριβώς η ιδιομορφία είναι που προσδίδει στο τελικό άκουσμα κι άλλους πόντους πρωτοτυπίας.

Επαφή: www.miguelzenon.com