BLUES REVIVAL: ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Έφθασε στο τέλος της αυτή η σειρά των (διαδικτυακών) άρθρων, που μπήκαν σε μια σειρά κάτω από την ταμπέλα Blues Revival και που είχαν δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο περιοδικό Jazz & Τζαζ από τον Οκτώβριο του 2001 (τεύχος 103), έως και τον Φεβρουάριο του 2004 (τεύχος 131). Άρθρα που τα επιμελήθηκα ξανά, τα ανανέωσα, τα διόρθωσα και φυσικά τα «ξαναχτύπησα», αφού δεν τα είχα σε word, και τα οποία αποτελούν κατά βάση μια σειρά… στοχευμένων βιογραφιών μουσικών του blues (που επανεμφανίστηκαν στα sixties), μαζί με τη… revival δισκογραφία τους (σε LP και σε CD). Όπως είχα γράψει τότε (το 2004) και σ’ εκείνο το τελευταίο άρθρο στο Jazz & Τζαζ…

Ξεκινώντας τη συγκεκριμένη σειρά κειμένων είχα εμπρός μου μόνο μιαν απλή λίστα ονομάτων –μάλλον πολλές λίστες, από διάφορες έντυπες ή ηλεκτρονικές πηγές, από τις οποίες προέκυψε η μία τελική– που περιλάμβανε πενήντα εννέα (59) ονόματα. Βεβαίως, κάποιοι blues fans ίσως να αναρωτήθηκαν ή να αναρωτιούνται γιατί να απουσιάζουν, τελικά, από τη συγκεκριμένη σειρά, καλλιτέχνες σαν τους Jesse Fuller, Big Joe Williams και Josh White (ενδεχομένως και άλλοι) – αν και θα πρέπει να σημειώσω, εδώ, πως για κάθε όνομα υπήρξε ξεχωριστή σκέψη σε σχέση με το αν έπρεπε ή όχι να «συμμετάσχει». 

Οι προαναφερόμενοι bluesmen, για παράδειγμα, αν και έδρασαν στη δεκαετία του ’60, στην πράξη είχαν μιαν απρόσκοπτη δισκογραφία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή ο Big Joe Williams και ο Josh White δεν σταμάτησαν να ηχογραφούν και στα χρόνια του ’40 και σ’ εκείνα του ’50, ο δε Jesse Fuller βρισκόταν στις επάλξεις από τις αρχές του ’50, δίχως κανένας να τον ανακαλύψει. Εν πάση περιπτώσει υπήρχε ένα σκεπτικό (πίσω από κάθε όνομα), που θα μπορούσε ίσως να ήταν και διαφορετικό…

Και κάτι για τη βιβλιογραφία και τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν.
Τα παλαιά βιβλία αποδείχτηκαν, εννοείται, θησαυρός. Αναφέρομαι, βασικά, στις ιστορικές εκδόσεις της βρετανικής Studio Vista / November Books Blues Revival του Bob Groom, Crying for the Carolines του Bruce Bastin, Deep South Piano του Karl Gert zur Heide και Blacks, Whites and Blues του Tony Russell. Από πιο πρόσφατα βιβλία σημαντική πηγή βοήθειας αποτέλεσε το καταπληκτικό Chasin’ That Devil Music [Miller Freeman, San Francisco 1998] του Gayle Dean Wardlow, φυσικά το All Music Guide to Blues [Miller Freeman, 2nd edition 1999], η Ιστορία του Blues [Απόπειρα, 1995] του Paul Oliver, αλλά και πολλές άλλες πηγές, που δεν είναι εύκολο να καταγραφούν, όπως εξώφυλλα δίσκων, κατάλογοι εμπόρων ή εταιρειών, περιοδικά, έντυπες δισκογραφίες (δες φωτό… Blue Horizon), sites στο ίντερνετ, όπως το discogs, το eBay κ.ά., βιβλία ειδικότερου ενδιαφέροντος, για συγκεκριμένες αναζητήσεις κ.λπ.

Το ψάξιμο δεν σταματά και οριστικό τέλος δεν υπάρχει, καθώς νέα στοιχεία και κυρίως νέες ανέκδοτες εγγραφές πάντα θα έρχονται και θα προστίθενται στην ήδη καταγραμμένη ιστορία…