CHARLES BRADLEY μεταθανάτιο άλμπουμ, με ανέκδοτα tracks (και άλλα διάφορα), από μια εντυπωσιακή soul φωνή

Το τέταρτο άλμπουμ τού Charles Bradley είναι μεταθανάτιο, κυκλοφορεί από την εταιρεία που τον ανέδειξε, την Dunham / Daptone, είναι κάτι σαν συλλογή (που περιλαμβάνει και ανέκδοτα tracks όμως), ερχόμενο απλώς να (ξανα)επιβεβαιώσει τη φωνητική και συνθετική αξία αυτού του εκπληκτικού soulman. Ενός performer που μπορεί να έκανε μικροκαριέρα για χρόνια, βασικά μέσω διαφόρων παράπλευρων tribute projects στον James Brown, κατορθώνοντας, πάντως, να βρει τα δικά του πατήματα μετά τα 50 του, εκεί κάπου προς τις αρχές του αιώνα. “Black Velvet” (έτσι τιτλοφορείται το άλμπουμ) ήταν μάλιστα το παρωνύμιό του, όταν τον ανακάλυψε ο συνιδρυτής τής Daptone Gabriel Roth (Bosco Mann), φέρνοντάς τον στο στούντιο για να γράψει το πρώτο δισκάκι του με τα κομμάτια “Take it as it come / Take it as it come (Part II)” το 2002. Θα ακολουθούσαν πολλά ακόμη 45άρια, κάποιες συνεργασίες και φυσικά τα τρία LP του, πριν ο Bradley φύγει από τη ζωή στα 69 χρόνια του (το 2017).

Στο “Black Velvet” [Dunham Records, Daptone Recording Co. / Heathen Natives 2018] καταγράφονται δέκα tracks, από τα οποία τα τέσσερα είναι ανέκδοτα. Αυτά είναι τα “Can’t fight the feeling” (από τα sessions του πρώτου άλμπουμ του “No Time for Dreaming” με τη Menahan Street Band), “I feel a change” (από τα sessions του δεύτερου άλμπουμ του “Victim of Love”), “Black velvet” (instrumental της Menahan Street Band – που μάλλον δεν έχει άμεση σχέση με τον Bradley, δεν φαίνεται δηλαδή ο ίδιος να συμμετέχει κάπου) και “Fly little girl” (από τα sessions του τρίτου LP του “Changes”). Για να τα δούμε καλύτερα…

Το “Can’t fight the feeling” είναι το lead track τού “Black Velvet” και είναι ένα κλασικό soul άσμα, με sixties ηχοχρώματα (η Menahan Street Band κάνει άψογη δουλειά) και με τον Bradley να ερμηνεύει με δύναμη και αίσθημα. Το “I feel a change” είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του άλμπουμ, ένας soul-blues δυναμίτης, εντελώς πάνω στην James Brown-ική παράδοση, με τον Bradley να βρίσκεται φυσικά στο στοιχείο του. Άπιαστος! Τρομερό είναι, όμως, και το instrumental “Black velvet”, που είναι γραμμένο από τους Menahan και αφιερωμένο, προφανώς, στον Charles Bradley. Η πνευστή γραμμή σε… κομματιάζει, με τα breaks από κιθάρες (Thomas Brenneck) και όργανο (Leon Michels) να φτιάχνουν συναρπαστικές καταστάσεις. Τέλος, το “Fly little girl” είναι ένα πολύ καλό soul / r&b, με τον Bradley να το σφραγίζει τόσο μ’ αυτή τη γεμάτη γρέζια φωνή, που βγαίνει κατ’ ευθείαν από την τρανή παράδοση της soul music, όσο και με το hammond του (χαμοντίστας εξάλλου, και μάλιστα τρανός, ήταν και το είδωλό του ο James Brown).

Από ’κει και κάτω το “Black Velvet” συμπληρώνεται με γνωστά και λιγότερα γνωστά κομμάτια, που απέδωσε ο Charles Bradley (πάντα από τη δισκογραφία του στην Dunham / Daptone) και που προέρχονται από διάφορα 45άρια ή και από limited edition 12ιντσα EP του. Λέμε για το εξαιρετικό “Luv Jones” (με την LaRose Jackson) από το 2014, τις διασκευές του στα “I’ll slip away” (2012) του Sixto Rodriguez, “Stay away” (2012) των Nirvana και “Heart of gold” (2011) του Neil Young και ακόμη για τα “(I hope you find) The good life” και “Victim of love” του 2014.

Αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει ακόμη τον Charles Bardley, ας σπεύσουν. Κι ας ξεκινήσουν απ’ αυτό εδώ το εξαιρετικό LP/CD του.

Επαφή: www.heathen-natives.gr