Όλοι γνωρίζουμε
τον Μανώλη Ρασούλη (1945-2011) σαν έναν από τους κορυφαίους στιχουργούς του
ελληνικού τραγουδιού διαχρονικά. Και δεν νομίζω πως τον ξεπέρασε ποτέ κανένας
από τότε που εμφανίστηκε ως τέτοιος (ως στιχουργός) με την «Εκδίκηση της
Γυφτιάς» το 1978.
Λίγοι, πάντως,
γνωρίζουν πως ο Μανώλης Ρασούλης πρώτα έγινε γνωστός (όσο έγινε) σαν ποιητής
και συγγραφέας (και τραγουδιστής) και μετά σαν στιχουργός.
Όλοι γνωρίζουμε,
επίσης, πως Ρασούλης είχε και το ταλέντο
της συγγραφής, αφού ουκ ολίγα βιβλία του είχαν δει το φως τα πιο πρόσφατα
χρόνια της ζωής του και κυρίως μετά το 2000, όταν κυκλοφόρησαν τα «Οι Εβραίοι
είναι Έλληνες Κρήτες / Καλύτερα Αλαντίν παρά Μουτζαχεντίν» [Κάκτος, 2002], «Τι
είδε ο Βουκεφάλας / 15 χρόνια Σαλονίκη» (2005), «Εδώ είναι του Ρασούλη» (2007),
«Ο μεγάλος αιρετικός Θεόφιλος Καΐρης» (2008), «Η τελευταία ζωή του σύντροφου
Παντελή Πουλιόπουλου» (2008) και «Οι βερβελίδες της αμάλθειας / Αναφορά στο
χόμο σάπιενς / Αυτοβιογραφία» (2012), όλα στις εκδόσεις IANOS.
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου