VAGINA LIPS νέο άλμπουμ με σφοδρές αναφορές στα eighties

Vagina Lips είναι, βασικά, ένα άτομο, όπως διαβάζω στo bandcamp, ο Τζίμης Πολιούδης. Προφανώς πρόκειται για τον Zimmy Lips, που, μαζί με τον ντράμερ Lostinthe, ήταν υπεύθυνοι και για το προηγούμενο άλμπουμ των Vagina Lips στην Inner Ear, το “Athanasia”. Εδώ, στο νεότερο “Generation Y”, επίσης στην Inner Ear, o Lostinthe (Κωνσταντίνος Ιωσηφίδης) έχει βάλει το χέρι του στη μίξη και στο digital mastering – έτσι, θα λέγαμε πως η συνεργασία των δύο μουσικών συνεχίζεται, δίνοντας νέο νόημα σ’ αυτό το ιδιαίτερο project.

Όπως είχαμε γράψει και στο προηγούμενο κείμενο για τους Vagina Lips… το σχήμα κινείται σε pop/punk κατευθύνσεις, συνθέτοντας και ηχογραφώντας, τηρώντας με συνέπεια τουλάχιστον τα βασικά προσχήματα. Υπάρχει, θέλω να πω, μια diy και οπωσδήποτε lo-fi προσέγγιση τόσο των ενοργανώσεων, όσο και της τραγουδοποιίας αυτής καθαυτής, που ορισμένες φορές δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Ναι, τα αποτελέσματα στο “Generation Y” είναι ακόμη πιο ενδιαφέροντα από ’κείνα στην “Athanasia”, αφού το άλμπουμ ρέει με μεγάλη άνεση και στο πι και φι (η διάρκειά του είναι περί τη μισήν ώρα), στριμώχνοντάς σε από την αρχή στο κάγκελο. Είναι η δύναμη των τραγουδιών των Vagina Lips, εννοώ, όπως και οι ωραίοι/ενδιαφέροντες στίχοι τους – οι οποίοι, και αυτή τη φορά, αποτελούν ένα από τα βασικά ατού τους, με τα απλά μα ουσιαστικά θέματά τους, τα γεμάτα με τις προσήκουσες νεανικές ευαισθησίες, είτε αυτά αφορούν σε πιο προσωπικά βιώματα είτε στα ευρύτερα κοινωνικά.

Δύσκολα να διαλέξεις κομμάτι ή κομμάτια εδώ, που να ξεχωρίζουν από άλλα. Η δημιουργικά εννοούμενη «εϊτίλα» ή εν πάση περιπτώσει ο απόηχος των british eighties τύπου Cure για παράδειγμα και Killing Joke (που, λογικώς, αποτελούν μεγάλες επιρροές για τους Vagina Lips) είναι, εδώ, τόσο ωραία αφομοιωμένος, τόσο σωστά κατανεμημένος ανάμεσα σε άλλες λιγότερο προφανείς αναφορές, ώστε να αναγκάζεσαι στο τέλος να το… παραδεχθείς.

Το “Generation Y” αν κυκλοφορούσε στη δεκαετία του ’80 (εδώ ή όπου αλλού) θα γνώριζε (και δικαίως) πολύ πιο μεγάλη επιτυχία (για χίλιους-δυο λόγους και όχι μόνον επειδή τα βινύλια «κόβονταν», τότε, σε χιλιάδες αντίτυπα), απ’ αυτή που θα γνωρίσει τώρα.

Θα άντεχε, δε, σε κάθε σύγκριση και με τον «αφρό» της εποχής. Τόσο καλό είναι!

Επαφή: www.inner-ear.gr