το FRED HERSCH TRIO ’97 στο Village Vanguard

Έχουμε γράψει πολλές φορές για τον πιανίστα Fred Hersch στο δισκορυχείον – μία από τις πιο μεγάλες, σύγχρονες μορφές τού τζαζ-πιάνου. Επίσης, έχουμε γράψει ειδικώς για την παρουσία τού Hersch στο ναό της jazz, στο κλαμπ Village Vanguard (στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης), καθώς έχουμε αναφερθεί στα άλμπουμ του “Sunday Night at the Vanguard” [Palmetto, 2016], “Alive at The Vanguard” [Palmetto, 2012] και “Alone At The Vanguard” [Palmetto, 2011]. Φυσικά, ο Hersch έχει παίξει άπειρες φορές στο «ναό», ενώ σίγουρα υπάρχουν κι άλλες εγγραφές του από ’κει. Σε όλες αυτές τις εγγραφές έρχεται, τώρα, να προστεθεί ακόμη μία, που έχει, μάλιστα, και πολύ ειδική σημασία. Ποια είναι αυτή (η σημασία); Πως το “@ The Village Vanguard” [Private Pressing, 2018] προέρχεται από τις πρώτες εμφανίσεις, που έκανε στο κλαμπ, ως leader πια, ο Fred Hersch, τον Ιούλιο του 1997. Μπορεί ο σημαίνων αυτός πιανίστας να εμφανιζόταν στο Village Vanguard από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, όμως έπρεπε να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια, για να βρεθεί εκεί μ’ ένα δικό του σχήμα (οι Drew Gress μπάσο και Tom Rainey ντραμς συμπλήρωναν το τρίο).

Το 1997 είναι τόσο μακριά και τόσο κοντά συνάμα. Πολύς καιρός για κάτι που συνέβη, χωρίς ν’ αφήσει ίχνη, αλλά μόλις «χθες» για κάτι, που για κάποιο λόγο ή για κάποια πρόνοια καταγράφηκε στην ώρα του και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι, η σκέψη γυρίζει πίσω και με τη βοήθεια του ντοκουμέντο πια ο καθείς μπορεί ν’ ανακαλέσει ακόμη και λεπτομέρειες. Όπως εκείνες που ανακαλεί φερ’ ειπείν ο ίδιος ο Fred Hersch, σ’ ένα κείμενό του στο μέσα μέρος του digipak. Διαβάζουμε: «Δεν μ’ άρεσε πολύ το πιάνο που υπήρχε στο κλαμπ κι έτσι, θυμάμαι, πως είχα ζητήσει να μας φέρουν ένα από την Steinway, γιατί ήθελα όλα να κυλήσουν τέλεια εκείνη τη βραδιά, αφού, σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Ήταν, λοιπόν, ένα μικρό (baby) πιάνο Steinway – μικρό, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να “κατεβεί” από τις περιβόητες σκάλες του κλαμπ».

Δεν ξέρω αν πρέπει να πω το… ευκόλως εννοούμενο. Πως το άλμπουμ αυτό είναι ένα εκπληκτικό live, μια μεγάλη στιγμή και για τον Fred Hersch (που άκουσε μετά από χρόνια τις εγγραφές αναφοράς, σε κάποια CD-recordable προφανώς, και ενθουσιάστηκε), αλλά και για την ίδια την ιστορία της jazz στο Village Vanguard, που τόσο έχει αποθεωθεί σαν venue και από τη δισκογραφία.

Το σχήμα βρίσκεται σε μεγάλη μέρα (δηλαδή… νύχτα). Το ρεπερτόριο είναι άριστα επιλεγμένο, καθώς αποτελείται από δύο συνθέσεις του Hersch και έξι στάνταρντ, τα οποία και διασκευάζονται-ανασκευάζονται με απολύτως εντυπωσιακό τρόπο. Αρκεί κάποιος ν’ ακούσει το φοβερό (δεκάλεπτο) “My funny Valentine” (Richard Rodgers), για να αντιληφθεί τι παίχτηκε εκείνο το βράδυ στο Village Vanguard, πόσο εντυπωσιακά ουσιαστικές ήταν οι παρουσίες και των τριών στη σκηνή του κλαμπ, πόσο… επιστημονικώς μετέβαιναν, και οι τρεις, σε κάθε φάση σολιστική ή ομαδική, πώς «χαμήλωναν» σε volume τα δύο όργανα, ώστε να βγει «πάνω» το τρίτο και πώς αυτό επαναλαμβανόταν κυκλικώς, εξωθώντας τους θεατές να «συμμετέχουν» στην εγγραφή με τις επευφημίες τους.

Απίστευτης πληρότητας ηχογράφηση, που έμενε τόσα χρόνια στο σκοτάδι και που τώρα μπορεί ν’ αποτελέσει κτήμα όλων.

Επαφή: www.fredhersch.com