ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 133

22/12/2018
Πριν λίγο, ενώ πήγαινα για ψωμί, είδα στο δρόμο μια γειτόνισσα, η οποία ήταν χτενισμένη εκπληκτικά. Όντως!
Πω-πω, της λέω, θα σκίσεις απόψε με τέτοιο μαλλί! Ποια σε χτενίζει; Σ’ ευχαριστώ μου λέει, χαμογελώντας, να… εκείνη, εκεί, λίγο πιο πάνω από τη στάση τού λεωφορείου. Ναι, της λέω, την ξέρω. Λαϊκό προσκύνημα κάθε Σάββατο, ενώ άλλες βαράνε μύγες. Μακάρι να κούρευε και… κεφάλες, της λέω, άντρες εννοώ. Ναι, μου λέει, δεν κουρεύει άντρες…

Πριν μερικά χρόνια είχα περάσει από τη συγκεκριμένη κομμώτρια και της είχα αφήσει μια αγκαλιά περιοδικά, που τα είχα για πέταμα. Για τα σταντ της, να τα διαβάζουν τα κορίτσια κάτω από τα σεσουάρ. Και γυναικεία, και αντρικά… κι είχα χώσει ανάμεσα και κανα-δυο Jazz & Τζαζ…
Πρέπει να ρίχνουμε παντού το σπόρο. Δεν ξέρεις ποτέ πού θα πιάσει… 

22/12/2018 

Θα γκρινιάξω Σάββατο πρωί, παραμονές Χριστουγέννων.
Θέλω να γράψω, κατά καιρούς, για διάφορα περίεργα θέματα και βλέπω, κοιτάζοντας στο δίκτυο, πως έχουν επιχειρήσει να γράψουν γι’ αυτά διάφοροι άσχετοι… καίγοντάς τα. Το είχα αντιμετωπίσει παλιά αυτό.
Ήθελα να γράψω για κάποια ταινία και μου είχαν πει από ’κει όπου θα έδινα το κείμενο… ναι, ωραία, αλλά ξέρεις είχε γράψει πριν από ένα μήνα ο τάδε. Ναι, είχα πει, γι’ αυτό θέλω να γράψω κι εγώ, επειδή ο άλλος είχε γράψει μαλακίες (ανακρίβειες, έλλειψη στοιχείων, πρόχειρα συμπεράσματα, αντιγραφές από ξένα σάιτ κ.λπ.).
Μη μου καίτε τα θέματα (γράψτε για το Greece Next Top Model…), σας παρακαλώ πολύ! 

21/12/2018 

Απόψεις… απόψεις… απόψεις…
Δεν είναι μόνον όσοι επαγγελματίες γράφουν «απόψεις» είναι και οι σχολιαστές, κάτι… βεβαρημένες περιπτώσεις, που στα «σχόλια» γράφουνε «σεντόνια» – την «άποψή» τους δηλαδή, που είναι μεγαλύτερης έκτασης από εκείνη του κανονικού αρθρογράφου! Μαζί μ’ αυτούς (επαγγελματίες και σχολιαστές) και οι λογοτεχνίζοντες κουλτουριάρηδες, με τις δήθεν απόψεις περιωπής, που πλέουν σε πελάγη αυταρέσκειας, χαμένοι στους προσωπικούς τους… παραδείσους. Τα έχει πει, όμως, ο Mario Maffi, όταν έγραφε τo Underground του, 45 χρόνια πριν.
«Η γραπτή επικοινωνία είναι παθητική και ψυχρή.(…) Εκείνο που είναι σήμερα πιο σημαντικό είναι το πραγματικό δεδομένο, το γεγονός, το ντοκουμέντο, το κείμενο. Όχι πια κρυπτογραφήματα, ελιτίστικες ασκήσεις, διανοητικά παιγνίδια, καλλιτεχνικές μεταφορές, προσωπικές φαντασίες».

(με αφορμή κάτι που διάβασα πριν λίγο σε οικονομική σελίδα) 

20/12/2018 

Κλείνει το δισκάδικο, στα Εξάρχεια, ο Κοντογούρης λέει… Γιατί βγαίνει σε σύνταξη λέει… Άιντε με το καλό και… καλοφάγωτη! 

Την περασμένη βδομάδα ξαναβρήκα και ξαναγόρασα ένα τομίδιο, που είχε τυπώσει στα τέλη της δεκαετίας του ’80 (δεν γράφει χρονιά) με στίχους τραγουδιών από ψυχεδελικά γκρουπ και καλλιτέχνες των σίξτις (Serpent Power, Joe Byrd & The Field Hippies, Arthur Brown, Jimi Hendrix, Earth Opera, Donovan κ.λπ.). Συμπαθητικό (και μάλλον δυσεύρετο πια). Στο εξώφυλλο γράφει μάλιστα Τόμος Α, αλλά Τόμος Β δε βγήκε ποτέ.
Τώρα, μιας και ως συνταξιούχος θα ’χει χρόνο, ας του ρίξει κάποιος την ιδέα να βγάλει και τον Τόμο Β (μαζί με τον Α). Ή και κανα άλλο βιβλίο… 

19/12/2018

Dick Rosmini. Μεγάλη μορφή της ακουστικής κιθάρας στην Αμερική. Το πρώτο LP του από το 1964 επηρέασε πολύ κόσμο και βασικά όλους τους "αρχαϊστές" της παρέας του John Fahey (και γιατί βγήκε στην Elektra, ένα label πασίγνωστο που το σέβονταν όλοι). Ελάχιστη η δισκογραφία του... παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα.

18/12/2018

>>Κάποια στιγμή ο τραγουδιστής αφιερώνει στην παρέα του Πετσίτη το “Βραδιάζει” του Στέλιου Καζαντζίδη παραφράζοντας τους στοίχους[sic], λέγοντας χαρακτηριστικά, “Με τους παράνομους ... στην Καισαριανή και τους αδικημένους”. Στη συνέχεια στέλνει τις ευχές του στον πατέρα του Παντελή Πετσίτη ο οποίος τον ευχαριστεί φωνάζοντας το όνομα του Αντώνη Ρέμου<<

Αίσχη, γελοιότητες. Την ιστορική ανταρτομάνα Καισαριανή (γιατί εκεί πάει το «παράνομους») την κάνανε σαν τα μούτρα τους.
Η συριζαϊκή «νύχτα» είναι το ίδιο άθλια, βρωμιάρα και εμετική με την προηγούμενή της…

17/12/2018

Πέθανε ο καναδός συνθέτης Galt MacDermot στα 90 του. Τρίχες...

Tο post δεν είναι controversial, αλλά αποτίει φόρο τιμής στο Hair, κατά τον ελληνικό τρόπο.

Πάντα ήθελα να γράψω για το Hair και κάποια στιγμή θα το κάνω, γιατί αυτά που θα γράψω εγώ δεν τα έχει γράψει κανείς.

(Ποιος έλληνας τραγουδοποιός κ.ά. είδε την «πολύκροτη παράσταση» στο Λονδίνο, το 1970, γράφοντας γι’ αυτή;).
 

17/12/2018

Το μεσημέρι, ενώ επέστρεφα στο σπίτι, μια μεσόκοπη προς γραία που οδηγούσε αυτοκίνητο, καθώς έπαιρνε μια δεξιά στροφή, έπεσε πάνω σ’ ένα σταθμευμένο και το στραπατσάρισε κάπως στη γωνία. Ήμουν λίγο πιο μπροστά, στο πεζοδρόμιο, άκουσα το θόρυβο και γύρισα να δω. Μέχρι να καταλάβω τι είχε γίνει, η κυρία είχε αναπτύξει ταχύτητα κι είχε χαθεί στην ευθεία…
Στο δρόμο και μέχρι το σπίτι, καμιά 600ριά μέτρα απόσταση δηλαδή, βάλθηκα να κοιτάζω όλα τα σταθμευμένα αυτοκίνητα από τη δεξιά μεριά τους – καθώς βάδιζα σε δεξιό πεζοδρόμιο και με την ίδια φορά μ’ αυτά (εποχούμενα και παρκαρισμένα). Πρέπει να παρατήρησα πάνω από 100 οχήματα, όλων των ειδών, μικρά, μεγάλα, παλιά, καινούρια κ.λπ. και σ’ ένα μεγάλο ποσοστό, θα έλεγα πάνω από… 80% ήταν άλλα στραπατσαρισμένα, άλλα γδαρμένα, άλλα με κρεμασμένους καθρέφτες, άλλα με σπασμένα φανάρια, άλλα έτσι, άλλα αλλιώς…
Φράγκα δεν υπάρχουν από πουθενά. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να μερεμετίσει ή να επισκευάσει βλάβες, για τις οποίες δεν επιλαμβάνεται η ασφάλεια κι έτσι όλα είναι… όσα πάνε κι όσα έρθουν…
Στους δρόμους πάντα γινότανε «μάχη» με τα… παλιοσίδερα, αλλά ποτέ οι «τραυματίες» δεν ήταν τόσο πολύ αφημένοι στην τύχη τους… 

17/12/2018

O αείμνηστος λαϊκοχίπης Κώστας Βολιώτης, το 1970, σε γαμιστερή εμφάνιση (και σε ανάλογο περιβάλλον). Τον είχα δει και live κάποτε. Όχι το 1970 βέβαια, αλλά καμμιά 20αριά χρόνια αργότερα.

14/12/2018

Aυτά τ' αγοράζεις (τζάμπα) μόνο για τις ετικέτες. Ό,τι κι αν είναι...