JON LUNDBOM & BIG FIVE CHORD νέο άλμπουμ μετά από τέσσερα χρόνια

Αν εξαιρέσεις τα τέσσερα EP, που είχε κυκλοφορήσει ο κιθαρίστας Jon Lundbom το 2016, το “Harder on the Outside” [Hot Cup, 2019] είναι το πρώτο full-length άλμπουμ από την εποχή τού “Jeremiah” (επίσης στη Hot Cup), για το οποίο γράφαμε τα σχετικά στην κριτική μας τής 26 Μαρ. 2015.  Σ’ αυτό το νέο άλμπουμ δίπλα στον Jοn Lundbom συναντάμε γνωστά ονόματα, συνεργάτες του από το παρελθόν (Justin Wood άλτο, σοπράνο, Bryan Murray τενόρο, balto, Moppa Elliott μπάσο, Dan Monaghan ντραμς), πράγμα που σημαίνει πως ο αμερικανός κιθαρίστας εμπιστεύεται και προχωρά, έχοντας κατά νου τον ήχο των συνεργατών του, που τυγχάνει να είναι διακεκριμένοι συνθέτες και οι ίδιοι – κάτι που δεν είναι εντελώς σύνηθες, αλλά ούτε και εντελώς ασύνηθες στην jazz. Εν πάση περιπτώσει, έχοντας στην ομάδα σου τέτοια ονόματα όλα θα εξελιχθούν όπως φαντάζεσαι… ή δεν φαντάζεσαι. Και πράγματι, καθώς οι συνθέσεις τού Lundbom εδώ, που είναι εφτά στον αριθμό –καθώς υπάρχει και μία version ανάμεσα σ’ ένα παμπάλαιο κομμάτι (“Fussing blues”) του Frank Littig, ενός συνθέτη που πέθανε το 1967 και που συνέθετε για τενόρο banjo– βρίσκουν στα πρόσωπα των συμπαικτών του τους τέλειους ερμηνευτές τους. Πόσω μάλλον, όταν τα κομμάτια που ακούγονται στο CD στηρίζονται πολλάκις στο balto σαξόφωνο (άλτο σαξόφωνο, στο οποίο έχει προσαρμοστεί επιστόμιο βαρύτονου) του Murray.

Το άλμπουμ ανοίγει με το 8λεπτο “People be talking”, που διαθέτει κλασική γκρουβιά σ’ ένα hard bop στυλ και με θαυμάσια κιθαριστική φρασεολογία από τον Lundbom. Ακολουθεί το 10λεπτο “Basic bitches”, που είναι στηριγμένο σε μια μπασογραμμή, που εμφανίζεται σαν οστινάτο καθ’ όλη τη διάρκεια της σύνθεσης, πάνω στην οποία «κάθονται» σκληρά πνευστά σόλι, πριν αναλάβει ο Lundbom μ’ ένα επίσης δυναμικό μέρος (κοντά στο ύφος του John Scofield). Το “Prednisone” είναι ένα blues, πολύ… ταξιδιάρικο, αλλά ταυτοχρόνως και με έντονο παιγνίδι στην κιθάρα (καθώς τα πεντάλια αναλαμβάνουν δράση), με το επόμενο “Booberonic” να διακρίνεται για τη σφοδρή κινητικότητά του και βεβαίως για το groovy στοιχείο του. Το 9λεπτο “Cereal” είναι ένα επίσης θαυμάσιο «μέσο» track, με τα πνευστά να κάνουν ωραία δουλειά και με το rhythm section να δημιουργεί ποικίλα στρώματα (και rock ενδιαμέσως). Το “Fussing blues” (η μοναδική διασκευή, εδώ, ξαναλέω), ένα κομμάτι γραμμένο για banjo κάπου μέσα στη δεκαετία του 1920, είναι το πιο extreme τού “Harder on the Outside”. Εντελώς ελεύθερο και… κατολισθητικό, είναι επίσης το track με τη μικρότερη διάρκεια στο άλμπουμ (τρία λεπτά). Τελευταίο κανονικό θέμα τού CD είναι το “Three plus”, που έχει μπροστά τρία σαξόφωνα, με το “plus” να αναφέρεται στην ηλεκτρική κιθάρα φυσικά, που απλώνεται πάνω σ’ ένα πολύ σταθερό και πάντα σουινγκάτο ρυθμικό μοτίβο, που χτίζουν οι Elliott και Monaghan.

Το “Harder on the Outside” θα ολοκληρωθεί με το 9λεπτο bonus track “Basic bitches (alt)”, που ηχεί βεβαίως διαφορετικά από το προηγούμενο, καθώς εδώ ο ρυθμός καθορίζεται (πέραν του μπάσου) από το σαν λούπα trap drum, με τον Murray να γεμίζει στο balto λες και κάνει… σκρατς.

Είπαμε, οι άνθρωποι αυτοί, η παρέα αυτή (από Mostly Other People Do the Killing κ.λπ.) θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά, όσον αφορά στους προσανατολισμούς τής σύγχρονης jazz.

Επαφή: www.jonlundbom.com