Δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε το πιο
καινούριο άλμπουμ τού Δημήτρη Βεριώνη, εν αντιθέσει με το προηγούμενό του, το
«καλοκαίρι του άχυρου» [Μετρονόμος, 2016], που ήταν καλό ή και πολύ καλό (ανά
περιπτώσεις). Εν αντιθέσει δηλαδή μ’ εκείνο, το «Φωτογραφίες από τη Νάξο» [Μετρονόμος,
2018] είναι κάπως πλαδαρό έως και πολύ πλαδαρό (ανά περιπτώσεις) και αυτό
οφείλεται σε διαφόρους λόγους. Αρχικώς στο ότι έχει τεράστια διάρκεια… πάνω από
75 λεπτά! Σχεδόν τριπλό βινύλιο δηλαδή! Δεν βοηθάει η διάρκεια (και η ποσότητα)
στην κατάδειξη μιας στιβαρής νοηματικής πυκνότητας. Δεν γίνεται να βοηθήσουν τραγούδια
(αυτού του τύπου), που έχουν διάρκειες πέντε, έξι και εφτά λεπτά. Δεν
αιτιολογείται θέλω να πω το πλάτιασμα, ούτε από το concept, που ως τελείως προσωπικό (και ας είναι
«πεισματικά μονοθεματικό», όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος ο τραγουδοποιός – δεν
είναι αυτό το πρόβλημα), αδυνατεί να διατηρήσει το (υψηλό) ενδιαφέρον του ακροατή,
για τόση πολλήν ώρα. Επαναλαμβάνονται νοήματα. Καθώς κυλάει το άλμπουμ νοιώθεις
να μην προχωράει σε κάτι επόμενο, αλλά να… στέκεται με βήμα σημειωτόν.
Ο Βεριώνης έπρεπε να συμπτύξει τις ιδέες του σε 35 λεπτά το πολύ – δεν αντέχει το «θέμα» του για παραπάνω. Τι λέει το «θέμα»; Αντιγράφω: «πρόκειται για τη μουσική καταγραφή μιας έντονης, βραχύβιας ερωτικής ιστορίας, με φόντο το νησί της Νάξου». Η καταγραφή δυστυχώς πάσχει (και αυτή) από πολυλογία. Είναι αδύνατον ακόμη και να διαβάσεις τους στίχους στο ένθετο, καθώς δεν έχουν το αντίκρισμα μίας σφιχτά οριοθετημένης και επικεντρωμένης δουλειάς.
Ο Βεριώνης έπρεπε να συμπτύξει τις ιδέες του σε 35 λεπτά το πολύ – δεν αντέχει το «θέμα» του για παραπάνω. Τι λέει το «θέμα»; Αντιγράφω: «πρόκειται για τη μουσική καταγραφή μιας έντονης, βραχύβιας ερωτικής ιστορίας, με φόντο το νησί της Νάξου». Η καταγραφή δυστυχώς πάσχει (και αυτή) από πολυλογία. Είναι αδύνατον ακόμη και να διαβάσεις τους στίχους στο ένθετο, καθώς δεν έχουν το αντίκρισμα μίας σφιχτά οριοθετημένης και επικεντρωμένης δουλειάς.
Ο Βεριώνης ξέρει να γράφει τραγούδια (ωραία
τραγούδια εννοώ). Το έχει αποδείξει και στα παλαιότερα άλμπουμ του. Το
αποδεικνύει κι εδώ σε ορισμένες περιπτώσεις (πολύ καλό το φερώνυμο «Φωτογραφίες
από τη Νάξο», όπως και το «Κανείς δεν περιμένει»). Νομίζω όμως πως
υπερεκτίμησε, εν προκειμένω, τις δυνατότητές του… και είναι κρίμα. Κρίμα, γιατί
μια απλοποίηση όλων των καταστάσεων (ακόμη και των ενορχηστρωτικών) είμαι σίγουρος
πως θα βοηθούσε το άλμπουμ να φύγει άνετα προς τη θετική κατεύθυνση.
Επαφή:
www.metronomos.gr
Σας ευχαριστώ για την κριτική σας- παρά τις επι μέρους διαφωνίες μου και την (αναπόφευκτα) διαφορετική οπτική μου. Λαμβάνω ορισμένα στοιχεία της ως χρήσιμα για ανατροφοδότηση σκέψης και -σε κάθε περίπτωση- ευχαριστώ που ασχοληθήκατε. Φιλικα, Δημήτρης Βεριώνης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια εύχομαι.
Σας ευχαριστώ, αντεύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή