Κανονικά θα έπρεπε να γράψω με ενθουσιασμό
για το άλμπουμ «Η Άλλη Όχθη» [Μετρονόμος, 2018], το πρώτο προσωπικό του Σωτήρη
Μπαλλά, αλλά δεν θα το κάνω. Θα είμαι… σκληρός και αδέκαστος περισσότερο από
κάθε άλλη φορά.
Δεν ξέρω αν ο Σωτήρης Μπαλλάς θα είναι το νέο
μεγάλο όνομα του «έντεχνου», τόσο μεγάλο, ώστε να μπαίνει μπροστά, ήδη μ’ αυτό
το πρώτο CD του,
από πολλά γνωστά και καταξιωμένα ονόματα (θα πω απλώς το εξής: o Μάλαμας π.χ. δεν έχει βγάλει ποτέ καλύτερο
άλμπουμ από το «Η Άλλη Όχθη», το λέω και το εννοώ), θα πω μόνο το προφανές. «Η
Άλλη Όχθη» είναι ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της ελληνικής δισκογραφίας
για το 2018. Θα το τοποθετούσα δε πολύ ψηλά και συμβολικά (επειδή είναι ένα
άλμπουμ με απλά, αλλά σπουδαία ελληνικά τραγούδια για όλους, απ’ αυτά που
είχαμε χρόνια ν’ ακούσουμε) και επειδή το αξίζει. Μπράβο στον Μπαλλά λοιπόν…
και η ευχή θα είναι μόνο μία. Να διατηρήσει σ’ αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο, τούτος
ο τραγουδοποιός, και τις επόμενες δουλειές του.
Λίγα λόγια από ’δω και κάτω.
Ο Μπαλλάς είναι επηρεασμένος, σαν συνθέτης,
από όλο το φάσμα του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού και κυρίως το παλαιότερο. Θεοδωράκης,
Χατζιδάκις, Λοΐζος, Μαρκόπουλος, Μικρούτσικος και… και… και… Όμως δεν είναι όλα
δικά του τα τραγούδια εδώ (από τα δεκαπέντε, τα πέντε είναι γραμμένα από τον
ίδιο, ενώ τα υπόλοιπα ανήκουν στους Βαλάντη Σωτηρίου, Δήμο Λιπώνη, Χρυσάνθη
Παπαηλιού και Γιώργου Καραμφίλλη). Στίχους επίσης δεν γράφει ο Μπαλλάς, αλλά
επειδή έχει υψηλό αισθητήριο μελοποιεί πολύ καλά λόγια (Μάνος Ελευθερίου,
Διονύσης Φαραός, Μαρία Κρέτση, Δημήτρης Μηλάκας, Γιάννης Π. Γιαννακόπουλος), τα
οποία θα μπορούσε να μοιάζουν με δικά του (αν έγραφε). Τρίτον… φωνή.
Εξαιρετικός τραγουδιστής, που σφραγίζει ό,τι λέει, όπως ο ώριμος Νταλάρας για
παράδειγμα. Τέταρτο και τελευταίο, δυνατές και σωστές ενορχηστρώσεις από τον
Μπαλλά και άλλους, που χωρίς να καινοτομούν (δεν χρειάζεται), δείχνουν μεράκι
και γνώση. Και τα τελευταία…
Ο Μπαλλάς δεν είναι νέος στο τραγούδι, παρότι
αυτός είναι ο πρώτος δίσκος του, αφού βρίσκεται στη σκηνή 23 χρόνια (όπως
γράφει ο ίδιος). Δεν ξέρω αν ο δίσκος του θα κάνει εντύπωση και αν θ’ ακουστεί
στα ραδιόφωνα κ.λπ. Δεν παρακολουθώ εξάλλου ούτε ραδιόφωνο, ούτε τηλεόραση,
ούτε πηγαίνω πια σε μουσικές σκηνές, ούτε ο στενός περίγυρός μου έχει σχέση με
το «έντεχνο». Εύχομαι λοιπόν το καλύτερο για το άλμπουμ… να πάει όσο πιο μακριά
επιτρέπει η σημερινή κατάσταση της δισκογραφίας. Και αυτό…
Δεν θέλω να διαβάσω για τον Μπαλλά πως
στάθηκε δίπλα σε άλλα «μεγάλα» ονόματα. Θέλω να διαβάζω πως πορεύεται μόνος του
στα στούντιο και στις σκηνές, δίχως «υψηλά» στηρίγματα και πατερίτσες. Δεν έχει
κανέναν ανάγκη ο ίδιος. Άλλοι μπορεί να τον έχουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου