Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 143

15/2/2019
Ο κόσμος δεν πεθαίνει από γρίπη –και ας έχουν φθάσει οι νεκροί, σε ολόκληρη τη χώρα, τους 56–, απλώς πεθαίνει. Από πάσα αιτία. Μόνο στην Αττική και μόνο το Γενάρη, σκοτώθηκαν 19 άνθρωποι σε τροχαία δυστυχήματα, ενώ τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά άλλοι 16– αλλά αυτά τα νούμερα δε μετράνε. Είναι αυτά που είναι – δεν θα αυξηθούν άλλο, πάει και τελείωσε. Θα ξαναμετρήσουμε βεβαίως το Μάρτη, για τους σκοτωμένους του Φλεβάρη, αλλά το νούμερο θα περάσει και πάλι στα ψιλά, αφού δεν πρόκειται ούτε αυτό ν’ αυξηθεί.
Αντιθέτως, ο αριθμός των νεκρών που αυξάνεται, απ’ οποιαδήποτε αιτία, σ’ ένα μη καθορισμένο διάστημα… ηδονίζει. Λες και κάποιοι λάγνοι τού μακάβριου έχουν βάλει ένα νοητό όριο νεκρών, το οποίο όσο προσεγγίζεται τόσο εκείνοι εκστασιάζονται. Το είδαμε και με τις φωτιές στο Μάτι, το προηγούμενο καλοκαίρι.
Υπάρχει λοιπόν αυτή η στρεβλή ηδονοθηρία, τής στάγδην καταγραφής των νεκρών, που υποκρύπτει συχνά έναν αδικαιολόγητο πανικό, όπως υπάρχει και η σπέκουλα για ταπεινούς και γελοίους λόγους, που είναι το χυδαιότερο όλων – καθώς οι ανθρώπινες απώλειες μετασχηματίζονται σε κάτι ωφελιμιστικά μετρήσιμο και αναλώσιμο.
Είναι αλήθεια πως μια καταστροφή, με θύματα ανθρώπους, πάντα μπορεί να μεγεθυνθεί από… τεχνικές αβλεψίες και παραλείψεις, όμως ούτε κι αυτό, κατά βάθος, λέει κάτι. Το ότι υπάρχουμε ως «λάθος» και εξακολουθούμε να ζούμε από σύμπτωση είναι η μόνη και η πιο σίγουρη… υποσημείωση. 

14/2/2019
 Όταν, ως εταιρεία, ρίχνεις χρήμα και μαζεύεις καμιά 20αριά μέγιστους μουσικούς για να παίξουν σ’ ένα άλμπουμ (Βράσκο και Δεσποτίδη στα βιολιά, Τίτο Καλλίρη και Μπάμπη Μαλλίδη στις κιθάρες, Άρη Καραντάνη και Γιάννη Θεοδωρίδη στα πνευστά, Χρήστο Ζερμπίνο στα πλήκτρα, Παλαιολόγο-Χιονά στα μπουζούκια και λοιπά, και λοιπά) τότε το μόνο που σου μένει να κάνεις, σαν γραφιάς να πούμε, είναι να υπογραμμίσεις, απλώς, ένα ηχογραφικό αριστούργημα. Μία ντίσκο-φανκ λαϊκή παραγωγή για όλο τον κόσμο.
Όχι άλλα σπουδαία και σπουδαιοφανή τραγούδια για τον Έρωτα και την Αγάπη. Κάτι πιο απλό, που να μας πιάνει…

14/2/2019
Διαβάζω σε line-ups ελληνικών συγκροτημάτων πως στις κιθάρες, στο μπάσο, στα πλήκτρα (δεν έχει σημασία πού) είναι ο Vangelis-τάδε ή ακόμη χειρότερα σκέτο o... Vangelis.
Μάγκες μου, Vangelis είναι μόνο ένας. Όλοι οι άλλοι είστε… Vagelides (χωρίς “n”, ανάμεσα στο “a” και στο “g”). 

13/2/2019
Είδα τις προάλλες στο YouTube την ταινία του Κώστα Ζυρίνη Το Τελευταίο Στοίχημα, ένα πολιτικο-κοινωνικό θρίλερ από το 1989, με τον ηθοποιό-σύμβολο (ας τον πω έτσι) του Αντρέι Βάιντα, τον Ντάνιελ Ολμπρίτσκι.
Δεν ξέρω γιατί ο Ζυρίνης παράτησε το σινεμά προς χάριν των «ταξιδιωτικών εντυπώσεων» –κάποιος λόγος θα υπήρχε– και το λέω τούτο, επειδή νομίζω πως απ’ αυτή την απόφασή του μάλλον έχασε το σινεμά (χωρίς να ξέρω αν κέρδισαν οι «εντυπώσεις»).
Τέλος πάντων… η ταινία είναι πολύ καλή (σαν ταινία), ενώ βλέπεται και ως μνημείο μιας εποχής, όταν η λεγόμενη «τρομοκρατία» υπήρχε ακόμη, αλλά έφθινε ως μηχανισμός παρέμβασης στην κοινωνία.
Άτομα με αποθέματα επαναστατικής αγωνιστικότητας, που διαμορφώθηκαν (ως άτομα) ιδεολογικοπολιτικά στα χρόνια της δικτατορίας, που δεν διαβρώθηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες, σ’ αυτή την εξιδανικευμένη κινηματογραφική μορφή τους, διατηρώντας τα αδρά ιδεαλιστικά κίνητρά τους και που μπορεί ναι μεν να μετεξελίχθηκαν σε δημοσιογράφους «φίρμες», στη μεταπολίτευση πια, αλλά που δεν έγλειψαν ποτέ το «σύστημα», μένοντας συναισθηματικά και ιδεολογικά προσκολλημένα στην άκρα αριστερά, θυσιάζοντας στο τέλος τη ζωή και την καριέρα τους.
Σαν μάρτυρας ενός ιδεολογικοπολιτικού φαινομένου, που βρέθηκε στo peak του (το φαινόμενο) στα σέβεντις, ο Ολμπρίτσκι έχει τη σωστή κατατομή, εμφάνιση κ.λπ. ενός δημοσιογράφου τής πέραν του ΚΚΕ επαναστατικής αριστεράς, αλλά το γεγονός πως ντουμπλάρεται φωνητικά, δημιουργεί ένα σοβαρό πρόβλημα στην ταινία. Μια ταινία που βρίθει από έξοχους δεύτερους ρόλους, όπως είναι εκείνοι του αστυνομικού Χρήστου Τσάγκα (μεγάλος ηθοποιός, για μιαν ακόμη φορά!), του εκτελεστή Νίκου Λυκομήτρου (κινηματογραφική έκπληξη από τον Έλληνα… Λίνο Βεντούρα) και του γκουρού της εξαρχειώτικης αναρχοαυτονομίας Νίκου Παπακωνσταντίνου (επίσης εξαιρετικός). 
Εντάξει, λειτουργεί με «σχήματα» η ταινία, αλλά… ταινία βλέπουμε, όχι ντοκιμαντέρ.
Στη φωτογραφία, που ψάρεψα από το fb, είναι ο Ντάνιελ Ολμπρίτσκι
13/2/2019
Διάβασα πως πέθανε η ηθοποιός του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου (και του θεάτρου) Φλωρέττα Ζάννα (σύζυγος του αείμνηστου σκηνοθέτη Ντίνου Δημόπουλου).
Είχα την αίσθηση πως η Ζάννα είχε παίξει σε πολλές ταινίες του ’50 και του ’60, αλλά όταν πήγα να δω τα σχετικά στo IMDb διαπίστωσα πως είχε εμφανισθεί μόλις σε εννέα! Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Φαίνεται πως το παίξιμό της σ’ αυτές τις εννέα ταινίες είχε «κάτι», με αποτέλεσμα, μέσα, στα χρόνια, η μνήμη μου να το πολλαπλασιάσει.
Η Ζάννα είχε ωραίο παρουσιαστικό και το γεγονός πως, τις περισσότερες φορές, έπαιζε ρόλους «αδικημένης» (κάπως κλαψιάρικους, με την ίδια σχεδόν πάντα συνοφρυωμένη) μάλλον δεν της ταίριαζε.  
Δεν θα έγραφα αυτά τα λίγα λόγια (στη μνήμη της), αν δεν εύρισκα τούτη τη φωτογραφία από τα "κοσμικά" της εποχής (Οκτώβριος 1972). Είναι από τη βάπτιση τής κόρης του Ντίνου Ηλιόπουλου…
Άλλες πληροφορίες δεν έχει, δεν είναι της ώρας… RIP. 

12/2/2019
Και το 1982, όταν έσκαγαν οι Psycho (δες προηγούμενο ποστ), στην Ελλάδα τυπωνόταν με 16 χρόνια καθυστέρηση κι αυτό. Έδινες εφτά κατοστάρικα και τ' αγόραζες και τα δύο. Το ένα το τρώει ακόμη η σκόνη κάπου ξεχασμένο, ενώ το άλλο παίζει ανεκτά, έστω και διαλυμένο, στο θλιβερό βινύλιο της Music-Box...
Τι άλμπουμ! Με το τίποτα σχεδόν, με τις πιο λίγες νότες, να φτιάχνεις τέτοια τραγούδια!  

12/2/2019
Δεν το είχα προσέξει ή δεν το θυμόμουν πως στο "Prisoner" των Ελλήνων Psycho (από το LP τους "Montage Fatal" του 1982) είχε συμμετάσχει και ο Gary Wright των Spooky Tooth στα keyboards!
Εμένα μου την έσπαγαν πάντα οι Psycho, τους βαριόμουν και θεωρούσα την τραγούδιστριά τους Ντόρα Αντωνιάδη, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή, ως κακέκτυπο της Kate Bush. Και ο Στέφανος Κοτατής τραγουδούσε χάλια δηλαδή. Τέλος πάντων... τους θυμήθηκα απόψε.

11/2/2019
To Τριώδιο ανοίγει την Κυριακή. Μέγας Καετάνο, και από κάτω ο κόσμος σε απόλυτη ταύτιση με ό,τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή...
 

11 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb περί Psycho...

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Ναι, το κόνσεπτ ήθελε τις φωνές σε πρώτο πλάνο, αλλά δεν ήταν όσο καλές έπρεπε Αυτό πάντως ήταν καλό κομμάτι (με χάλια ενορχήστρωση. με ένα άλλο παίξιμο στα τύμπανα θα πέταγε)
    https://www.youtube.com/watch?v=6hnn7becGGc

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πω πω, τα φωνητικά είναι απαράδεκτα!
    Θυμάμαι το Μαλαθρώνα στο Ποπ και Ροκ να τους εκθειάζει στην αρχή (ως κάτι πρωτότυπο), αλλά στο τέλος να τους θάβει. Δεν είχε ακούσει Sharp Ties ο άνθρωπος...��

    Ntinos Dimatatis
    To αναφέρω στο βιβλίο Φώντα και τους συνοδεύει επίσης στο δίσκο ο Σταμάτης Σπανουδάκης

    Spyros Diastimikos
    Μου ήταν συμπαθείς, αλλά πολύ λίγοι για το art rock που επιχείρησαν να υπηρετήσουν. Το δίσκο δεν τον αγόρασα ποτέ.

    Mparpa Mimis
    Εμένα μου άρεσε ο δίσκος.Και η διασκευή στο phycho killer επίσης :)

    Antonis Livieratos
    Και προσοχή! Στην ούγια να γράφει "Σπανουδάκης"...

    Διονύσης Μπουκουβάλας
    πολύ πετυχημένη η περιγραφή της τραγουδίστριας ως "κακέκτυπο της Kate Bush"

    Nikos Kontofakas
    μια χαρά ο δίσκος,χάνει πόντους λόγω παραγωγής και ενορχήστρωσης.

    Zak Famellos
    Καλή προσπαθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb για τη Φλωρέττα Ζάννα...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=YtRL_KBFrbU

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Το "Αμόκ" το είδα πιτσιρικάς - παρά το "ακατάλληλο" της ταινίας! Έκτοτε, δεν έχει τύχει να το ξαναδώ...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Παλαιότερα το έδειχνε πού και πού η τηλεόραση. Τώρα δεν ξέρω. Έχω κι εγώ να το δω πολλά χρόνια...

    Stratis Armenakis
    Του Ντινου Δημοπουλου εννοεις η του Ηλιοπουλου?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ό,τι έχω γράψει, όπως τα έχω γράψει.

    Stratis Armenakis
    ΟΚ Φωντα....

    Eleni Founti
    Η Φλωρέττα Ζάννα μαζί με τον Ντίνο Δημόπουλο ήταν οι ιδιοκτήτες του πρώτου σπιτιού που νοίκιασα στην Αθήνα όταν μετακόμισα εδώ. Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία και την έβλεπα πολύ. Είχε μια φυσκή ευγένεια, γλυκύτητα και σοβαρότητα μαζί. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ :(

    Ferris Costas
    Η "Αμαρυλλίς" υπήρξε το μεγαλύτερο οικονομικό φιάσκο της ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου. Η Εταιρία (Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης) γιά ν' ανταγωνιστεί τον Φίνο και τη Βουγιουκλάκη, ξόδεψε πέντε φορές όσα μία ακριβή Ελληνική ταινία, κι άλλα τόσα γιά τη διαφήμισή της! Δεν έφταιγε φυσικά η Φλωρέτα, που υπήρξε μία ευπρεπής σοβαρή κυρία, ολίγον εσωστρεφής.

    Eleni Kokkinomagoulou
    Εμένα μου άρεσε πολύ και η άρθρωσή της,η γλύκα στη φωνή της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb για την ταινία του Ζυρίνη...

    Giorgis Christodoulou
    Με την πολύ ωραία μουσική του Σταύρου Παπασταύρου.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, και αυτό. Όντως ωραία και η μουσική.

    Nikos Kontofakas
    Οντως το ντουμπλάρισμα αδικεί την ταινία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ferris Costas
      Ο Κώστας Ζηρίνης είναι ένα από τα ωραία εκείνα πρόσωπα που πέρασαν μέσα από όλη τη φωτιά, και βγήκαν κάτι παραπάνω από αλώβητοι: Άνθρωποι. Ο ίδιος μάλιστα πέρασε φυλακή γιά λίγο, ως ύποπτος... συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση. Η "μαγκιά" θάλεγα εγώ αυτής της ταινίας, είναι το συχνά αδιόρατο ειρωνικό χιούμορ που την διατρέχει, αντί μιάς ψυχρής αυτοκριτικής. Και φυσικά, το θέμα του το κατέχει άριστα. Γιά μένα, "Το Τελευταίο Στοίχημα" είναι ο καθρέφτης του "Κιέριον" του Δήμου Θέου. Χάρηκα πολύ που έκανες αναφορά στον πολυαγαπημένο μου φίλο και ηθοποιό, Νίκο Λυκομήτρο. Αν σου μείνει χρόνος, δες και κάτι από τα επεισόδια της "Οικογένειας Ζαρντή", υπάρχουν στα torrents, όπου (1) έγραψε τη μουσική ο Σταύρος Λογαρίδης και (2) εμφανίζεται και παίζει μεταξύ άλλων ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Α, την Οικογένεια Ζαρντή την έβλεπα σε πρώτο χρόνο, όταν παιζόταν στην τιβί. Και φυσικά το σάουντρακ το είχα αγοράσει αμέσως, πρώτα σε κασέτα και μετά σε βινύλιο. Ωραία σειρά!

      Διαγραφή
  4. Σχόλια για το άλμπουμ του Γιάννη Φλωρινιώτη "Γιορτή Αγάπης"...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πάρε να δεις πού έχει παίξει ο Βράσκος βιολί, που παίζει εδώ με τον Φλωρινιώτη... https://www.discogs.com/artist/1158616-Dimitris-Vraskos

    Fanis Papadopoulos
    διασκευη στα ελλνηνικα της επιτυχιας των la bionda sandstrom
    https://youtu.be/tuzhq9Y9Scw

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Έχω το δίσκο Φάνη (του Φλωρινιώτη) και το γράφει μέσα κανονικά. Αλλά το τραγούδι είναι σε τρομερή διασκευή από τον Χρήστο Εμμανουήλ (για μένα καλύτερο από των La Bionda, που είναι πιο αργό, μακρύ στο χρόνο και βαρετό), με ελληνικούς στίχους του Κώστα Ψυχογιού.
    Πρόσεξε μόνο το funky παίξιμο του Καλλίρη στη ρυθμική κιθάρα.

    Fanis Papadopoulos
    φιλε σαφως ειναι πιο αργο και εχει μεγαλυτερη διαρκεια γιατι ηταν φτιαγμενο ετσι για να παιζετε στις disco μιας και ηταν η ρχη τοτε των maxi single αυτο δεν βγηκε ποτε maxi εαν θυμαμαι καλα

    Michalis Matthaiou
    Τουρκομπαρόκ οριεντάλ ντίσκο.Κάτσε να τ'ανακαλύψει η Fortuna να γινει χιψτερ επανεκδοση.

    Christos Sotiropoulos
    ήδη εδώ:
    https://www.discogs.com/Various-Saz-Beat-III/release/9685247
    discogs.com
    Various - Saz Beat III

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Έτσι!

    Michalis Matthaiou
    μάλιστα.. :D

    Jacques Vache
    δισκάρα. είχε παίξει το συγκεκριμένο σ'ένα πάρτυ στην καλών τεχνών το 98.το κοινό ήταν πανκ, indie, rock και άσχετοι. με τις πρώτες νότες της κιθάρας έγινε της ....όλοι ξετρελάθηκαν!

    Andreas Tsourinakis
    Panivar, παρακαλώ! Δισκογραφική (Πειραιώς, σε πολυκατοικία γραφείων, δύο-τρία τετράγωνα πριν την Ομόνοια), δισκοπωλεία (ομώνυμα σε Πειραιά και Ηράκλειο Κρήτης, αλλα και στην Αθήνα /Δισκάδικο της Αθηνάς από τη Λέτα - κόρη του ιδρυτή) και βέβαια, η κορυφαία διαφημιστική ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή στο 2ο, τα μεσημέρια 2.30 ή 3.00-low budget ζώνη. Ήταν όνειρό μου και χτύπησα κάποτε την πόρτα για δουλειά, αλλά οι καιροί είχαν ήδη έρθει τούμπα και οι οικονομικοί όροι ήταν απαράδεκτοι. No hard feelings though!

    Costas Rizos
    Βρώμικο μπουζουκοfunk disco έπος !!!

    Jacques Vache
    το είχα αγοράσει το 2000 στο γιουσουρουμ 100 δραχμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραία απόδοση από Caetano και συγκρότημα.Όσο για το κοινό,μιλάμε για Βραζιλιάνους.Ξέρουν να χαρούν και να χορέψουν,είτε είναι σε συναυλία σε στάδιο είτε στο μπαρ της γειτονιάς.Μπορεί να έχουν επηρεαστεί κι αυτοί από τις συνήθειες της σημερινής εποχής,αλλά ακόμη την έχουν τη φλόγα.Κι είναι κρίμα που ελάχιστοι έρχονται στην Ελλάδα,αν και το ελληνικό κοινό δεν μπορεί να ταυτιστεί εύκολα.Αυτά τα ακούσματα είναι ξένα εδώ,από τη samba έως το forro,το frevo ή το axe.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι, είναι Σπύρο.
      Ο Veloso έχει έρθει πάντως 2 φορές στην Ελλάδα και τον έχω δει τη μία (στο BADMINTON, τον Οκτώβριο του 2007 - εκπληκτική συναυλία!).

      Διαγραφή
  6. Σχόλια από το fb περί... Vangelis και Vagelis...

    Vangelis Orfanidis
    Ωπ, ν' αλλάξω τ' όνομά μου!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Θα σου πω τη γνώμη μου. Αν βρεις άλλον "Vangelis" πριν τον Παπαθανασίου, τότε μην το αλλάξεις.

    Κόππα Ι. Κάππα
    κι όμως στην Αλεξανδρούπολη είχε απο την δεκαετία του 60 μαγαζί με επωνυμία "Vangelis Taylor" ο οποίος ήτο και μονόχειρ.

    Vangelis Orfanidis
    Η αλήθεια είναι ότι από μικρός που ήμουν, στο μάθημα αγγλικών, η δασκάλα με έμαθε να γράφω το όνομα ως VaNgelis γιατί έτσι προφέρεται σωστά από έναν άγγλο. Αλλιώς θα διαβαζόταν ΒαΤΖέλης. Και ίσως και γι αυτό ο Παπαθανασίου το έγραψε με "N", για να προφέρεται σωστά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Και με "n" όμως λάθος προφέρεται. Γιατί το σωστό είναι... Βαγγέλης. Οπότε είτε πουν Βατζέλης είτε Βαντζέλης είναι λάθος ή έστω "λάθος".
    Εγώ πάντως θέλω να δω γραμμένο το Vangelis κάπου, πριν το 1970. Πριν τον Παπαθανασίου εννοώ.
    Επίσης να πω πως πολλοί έλληνες μουσικοί στο discogs υπογράφουν ως Vagelis ή και Vaggelis. Υπάρχουν και κάποιοι... Vangelis βέβαια (πέραν του Παπαθανασίου).

    Spyros Hytiris
    Το λάθος βρίσκεται στην αθηναϊκή προφορά της λέξης "βαγγέλης", του οποίου η φωνολογική απεικόνιση σύμφωνα με τη σωστή ελληνική προφορά (συγχώνευση του ν αλλά όχι εξαφάνισή του) είναι /vaŋgelis/ και όχι /vagelis/. H άγνοια της γραφής από τους πολλούς και η σωστή γραφή από τον Παπαθανασίου δεν σημαίνει ότι όποιος το γράφει σωστά μιμείται τον Βαγγέλη, απλώς συμβαίνει να το γράφει σωστά. Δυστυχώς, η νεοελληνική γλώσσα έχει υποταχθεί ΄στην άγνοια των πέντε εκατομμυρίων Αθηναίων που ποσώς τους απασχολεί αν στο μετρό τα μεγάφωνα λανθασμένα λένε /sidaγma/ αντί του σωστού /sindaγma/ ή /plakedias/ αντί για /plakendias/. Εννοείται ότι δεν φταίει ο κόσμος, αλλά η έλλειψη προστασίας της γλώσσας εκ μέρους του εκπαιδευτικού συστήματος. [τα παραπάνω τα έχω διδαχθεί στη γλωσσολογία από τον Μπαμπινιώτη, δεν πετάω εξυπνάδες από google].

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Στις λέξεις Πλακεντίας και Σύνταγμα υπάρχει "ν", στο Ευάγγελος και στο Βαγγέλης δεν υπάρχει. Αγγαρεία λέμε, όχι α(ν)γγαρεία.

    Κόππα Ι. Κάππα
    δεν ξέρεις σωστά την προφορά του άγγελος.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καλά, άσε να μιλήσει και κανας ειδικότερος τώρα. Εμείς ό,τι είχαμε να πούμε τα είπαμε.

    Spyros Hytiris
    το τραίνο έχει χαθεί προ πολλού, δεν υπάρχει επιστροφή. Ακούς πλέον το "όντως" να το λένε /odos/ αντί για /ondos/.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Σπύρο μπορείς να μου απαντήσεις γιατί βρίσκεις "ν" στο άγγελος? Το όντως έχει ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κόππα Ι. Κάππα
      βαρεθήκαμε τα Παdελής, πέdε,
      αgαλιά, αgάθι
      κτλ που ακούμε καθημερινά - καί απο την τηλεόραση ,
      να μην αναφέρω το ΓιουγκοΖΛαβία , ΌΖλο, Ζλοβενία
      κι επίσης το ΣεΜπτέμβρης
      ΟΛΑ αυτά τα άκουγα στην Αθήνα.
      Όσον αφορά την Θεσσαλονίκη εδώ έχουν το ΜΕ είπες, σΕ λέω και το αλλλάνι, σαλλλάμι κτλ.
      Αυτά για να ευθυμήσουμε...

      Spyros Hytiris
      Φώντα αν είδες τα phonetics που έγραψα, πριν από το g υπάρχει ένα n με άγγιστρο [ ŋ]. Εκεί είναι που γίνεται η συγχώνευση, καθώς πάμε να πούμε "γκ", ακούγεται ένα "πνιγμένο" "ν" (ακούγονται διαδοχικά πρώτα το "πνιγμένο" "ν" και ύστερα το "γκ"). Το ίδιο γίνεται στην ανάγκη: δεν είναι /anagi/ όπως όλοι λένε, αλλά /anaŋgi/.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τι να σου πω; Εγώ δε βρίσκω κανένα λόγο να λέω Α[ν]γγελος, ούτε ανα[ν]γκη. Θα ρωτήσω και παραπάνω...
      Έχω καταλάβει τι λες, από την αρχή. Αντιλαμβάνομαι γιατί οι Εγγλέζοι λένε angel π.χ., αλλά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί εγώ είμαι λάθος, όταν λέω Βαγγέλης (χωρίς πνιχτά) και όχι Βα[ν]γγέλης. Θα ρωτήσω και παραπάνω... (το ξαναλέω).

      Spyros Hytiris
      "Πνιγμένο", με την έννοια ότι τελικά η γλώσσα δεν αγγίζει τον ουρανίσκο για να ακουστεί το "ν", αλλά μένει μετέωρη καθ' οδόν. Είναι καθαρά θέμα προφορικής εκφοράς, στα γραπτά δεν υπάρχει αυτό το σύμφωνο, απλώς διπλασιάζεται το γ, αλλά στη φωνολογία υπάρχει. Δεν θέλω να γίνω κουραστικός, απλώς για διευκρίνηση. Είναι ακριβώς το ίδιο που γίνεται στα αγγλικά με το going ας πούμε. Το τελικό g δεν είναι καθαρό "γκ" αλλά το ''ŋ" που ανέφερα πριν (στην Ελλάδα βέβαια όλοι λένε "γκόουινγκ", aλλά στη σωστή αγγλική προφορά το "γκ" του τέλους είναι "ŋ", δεν είναι καθαρό όπως το g της αρχής). Αντίθετα, στο "αντίο", είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε /adio/ και όχι /andio/, επειδή δεν υπάρχει συγχώνευση, υπάρχει ένα και μόνο σύμφωνο, το ''d''. Συγγνώμη για την μακροσκελή παρέμβαση.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Όχι εντάξει Σπύρο δεν υπάρχει θέμα εννοείται (γράφεις ό,τι και όσο θέλεις). Η απορία για το συγκεκριμένο παραμένει. Εγώ πάντως γράφω πάρκιν στα ελληνικά, δεν γράφω πάρκινγκ. (Άμα πατήσεις στο search του Δισκορυχείου τη λέξη πάρκιν θα τη δεις κάμποσες φορές, τη λέξη πάρκινγκ καμμία).

      Κόππα Ι. Κάππα
      ακουσε κάτι.
      Απλά το προφέρουμε με ν. Αξιωματικά.
      Στα αγγλικά, άς πούμε, υπάρχει το ν. Angel. Μα και στην ίδια τη λέξη Αγγλία. Λέμε Αν-γγλία στα ελληνικά. Γράφουμε Αγγλία. Οι Άγγλοι γράφουν ΕΝgland.
      για το πάρκιν έχεις δίκιο, αλλά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
      Λέμε για το σύμπλεγμα γκ στο μέσον της λέξης. Όχι στην αρχή ή το τέλος.
      Άλλωστε και οι Άγγλοι πάρκιν ' προφέρουν.

      Διαγραφή
    2. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      >>για το πάρκιν έχεις δίκιο, αλλά είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.<< απάντησα στο Σπύρο, αν παρακολουθείς την κουβέντα...

      Spyros Hytiris
      Φώντα για πρακτικούς λόγους βεβαίως το κάνεις, επειδή δεν υπάρχει το κατάλληλο σύμφωνο, όπως είπαμε, αλλά δεν είναι ούτε πάρκιν, ούτε παρκινγκ. Αλλά (εφόσον μιλάμε για προφορά) είναι ανάμεσα από τα δύο, δηλαδή /parkiŋ/. Στο "πάρκιν", το λάθος είναι ότι το "ν" αναγκαστικά είναι ουρανικό, αγγίζει τον ουρανίσκο και στο "πάρκινγ" ότι το "γκ" ουδέποτε ακούγεται στο τέλος, ενώ ο Άγγλος δεν αγγίζει ΠΟΤΕ τη γλώσσα στον ουρανίσκο στην κατάληξη -ing, παρά μόνο αν υπάρξει απόστροφος (goin')

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ok, από τα δύο ποιο θα προτιμούσες όμως εσύ; Το πάρκιν ή το πάρκινγκ;

      Spyros Hytiris
      Φώντα επειδή εξακολουθείς να έχεις την απορία, μια τελευταία απόπειρα απόδειξης του λάθους (όποιον καθηγητή γλωσσολογίας ρωτήσεις το ίδιο θα σου πει -ο απολύτως αξιόπιστος Pantelis Dimitriadis είμαι σίγουρος ότι θα το επιβεβαιώσει): Το /vagelis/ είναι ξενική αποτύπωση΄, σαν η λέξη να έχει το (ξένο) σύμφωνο g. Η ελληνική προέλευση του "γγ" δεν είναι το g, αλλά αλλαγή του ''ν" σε ''ŋ'' (αλλάζει η αξία του αλλά δεν εξαφανίζεται). Αντίθετα, ας πούμε στην αγγλική λέξη ''ago'', η φωνολογική αποτύπωση είναι /agou/ και όχι /angou/, γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει ''n'' πριν από το ''g''.
      όσον αφορά το ερώτημα περί "πάρκιν ή το πάρκινγκ", κανένα από τα δύο, εφόσον έχουμε την ωραιότατη ελληνική λέξη "στάθμευση".

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Φυσικά και το g δεν είναι το γγ. Αλλά εγώ δεν βρίσκω κανένα λόγο, το ξαναλέω, να κοτσάρω στο Vagelis ένα καθαρό n. Οπτικά με ενοχλεί (πέραν του ότι εγώ δε λέω Βα[ν]γγέλης, αλλά Βαγγέλης). Ο Vangelis Papathanassiou καλά κάνει και το γράφει έτσι (και το σέβομαι). Αλλά δεν θα βγάλω λάθος δεκάδες Βαγγέληδες, που γράφουν Vagelis ή και Vaggelis.
      Προτιμώ το πάρκιν, που μ' αρέσει και οπτικά, και δεν έχω απολύτως κανένα λόγο να χρησιμοποιώ τη στάθμευση σώνει και καλά. Δεν προβληματίζομαι ιδιαιτέρως για τέτοια θέματα. Και τη στάθμευση μπορώ να χρησιμοποιώ εννοείται. Οπτικά και με το πάρκινγκ δεν έχω πρόβλημα, αλλά δεν μου αρέσει να το γράφω.

      Spyros Hytiris
      Περί ορέξεως ουδείς λόγος, αλλά η προφορά με σκέτο g είναι εκλατινισμός μιας ελληνικής λέξης, όχι η σωστή της προφορά. Εξάλλου η κουβέντα που ξεκίνησες ήταν επειδή κατέκρινες το Vangelis ως γραφή, δηλαδή το απολύτως σωστό σύμφωνα με την προέλευση της λέξης.

      Διαγραφή
    3. Pantelis Dimitriadis
      Θεωρώ πως έχετε δίκιο και οι δύο, ο μεν Spyros Hytiris από καθαρά φωνολογικής απόψεως, ο δε Φώντας Τρούσας από πραγματολογικής. Το "Βαγγέλης" καταντά να προφέρεται /vagelis/ λόγω της λαϊκής (αργκό) του διάστασης, το δε βαφτιστικό "Ευάγγελος", συμμορφώνεται με τους φωνολογικούς κανόνες: /evaŋelos/.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Α εδώ υπάρχει λάθος. Δεν κατέκρινα ποτέ το Vangelis. Απλώς το αποδέχομαι μόνο στον Παπαθανασίου (και προσωπικά του το αναγνωρίζω και ως trademark).

      Pantelis Dimitriadis
      Προφανώς, το Vangelis (του ενός), φέρει, ως αποκλειστικότητα (και όχι απαραίτητα ως πρόθεση), ένα "αριστοκρατικό" βάρος, με την έννοια της διάκρισης από τη "λαϊκή"... μάζα των /vageli/-δων.

      Spyros Hytiris
      Panteli και Φώντα, οι συζητήσεις, μέσα από τις αντιπαραθέσεις, είναι χρήσιμες πάντα αν οδηγούν κάπου. Ασφαλώς δεν είναι κατακριτέα η λαϊκή γλωσσική έκφραση, εξάλλου, σε βάθος χρόνου, αυτή καθορίζει την εξέλιξη της γλώσσας. Γι' αυτό, ουδέποτε θα έλεγα σε κάποιον "λες το όνομά σου λανθασμένα", δικό του είναι ότι θέλει το κάνει. Αλλά επισήμως, η πολιτεία έχει υποχρέωση να διαφυλάττει την αυτονομία της γλώσσας με βάση τις ρίζες της. OK το /vagos/ και το /vagelis/ στην καθομιλουμένη, αλλά στις ειδήσεις της δημόσιας τηλεόρασης, ας πούμε, οφείλει να είναι /vaŋgelis/

      Pantelis Dimitriadis
      Επαγωγικά, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το Vagelis (/vagelis/) είναι ο κανόνας και το Vangelis (/vaŋelis/) η (εξέχουσα) παρέκκλιση.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Nα υπενθυμίσω πως η πρώτη ξενική γραφή του ονόματος του Παπαθανασίου ήταν (πολύ σωστά!��) Vagos.

      Pantelis Dimitriadis
      Σπύρο μου, εφ' όσον συνεννοούμαστε, όλα σωστά και θεμιτά είναι...

      Spyros Hytiris
      στη φωνολογική μεταγραφή πάντως είναι απαραίτητο και το g μετά το ŋ, γιατί /vaŋelis/ είναι "βανιέλης", απλώς το "ν" είναι "πατρινό".�� (αν και το "πατρινό είναι" ñ κυριολεκτικώς)
      ορθότατα Vagos, διότι εδώ μιλάμε για απολύτως λαϊκή εκφορά.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είμαστε με το λαό και όχι με το Κολωνάκι. ��

      Pantelis Dimitriadis
      Όχι Σπύρο μου, το /ŋ/ εμπεριέχει το /g/. Το πατρινό ουρανωμένο "νι" αν θυμάμαι καλά είναι /n'/. Πρέπει να το κοιτάξω αυτό, δεν είμαι σίγουρος, θα επανέλθω.

      Pantelis Dimitriadis
      https://upload.wikimedia.org/.../Ipa-chart-gr_%28rev.1993...
      upload.wikimedia.org

      Spyros Hytiris
      Δε νομίζω ότι εμπεριέχεται Panteli, για δες το singular πώς το γράφει το Cambridge, /ˈsɪŋɡjʊlə(r)/, όχι /ˈsɪŋjʊlə(r)/

      Διαγραφή