DEWA BUDJANA εξαιρετικό άλμπουμ από έναν σημαντικό ινδονήσιο κιθαρίστα

Πρέπει να επαναλάβουμε και πάλι αυτόν τον πρόλογο, αυτή την εισαγωγή για την Ινδονησία, τη μουσική στην Ινδονησία, καθότι υπάρχει λόγος και αιτία…

«Με πληθυσμό πάνω από 261 εκατομμύρια ανθρώπους η Ινδονησία είναι από μόνη της ένας εντελώς ξεχωριστός κόσμος· και, επί του προκειμένου, ένας εντελώς ξεχωριστός μουσικός κόσμος. Η ισχυρή παράδοση βασικά της μπαλινέζικης μουσικής έχει καταστήσει τους ήχους τής χώρας ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, ελέω Debussy, ως παγκοσμίου ενδιαφέροντος, την ώρα όπου όλες οι “έντεχνες” δυτικές φόρμες –από την jazz και την πρωτοπορία, μέχρι το rock και την pop– ευδοκιμούν παλαιόθεν. Μάλλον περίκλειστη (λόγω εσωτερικής αυτάρκειας) όσον αφορά στη μουσική βιομηχανία, η Ινδονησία παραμένει η μεγάλη άγνωστη της σύγχρονης και παλαιότερης μουσικής παραγωγής / δισκογραφίας. Τι “έπαιζε” στη χώρα στα sixties και τα seventies ή τις πιο πρόσφατες δεκαετίες; Όλοι μας μπορεί να έχουμε στο νου μερικά ονόματα (για κάποιους ινδονησίους καλλιτέχνες και συγκροτήματα έχω γράψει ήδη στο δισκορυχείον), ελάχιστοι όμως γνωρίζουμε κάτι παραπάνω. Ελάχιστοι μπορούμε να κάνουμε τις σχετικές συνδέσεις, τοποθετώντας και αποτιμώντας σκηνές και δημιουργούς. Έχουμε καιρό μπροστά μας. Διάθεση να υπάρχει, για να το ψάχνουμε».

Αυτά με αφορμή το νέο άλμπουμ “Mahandini” [ΜoonJune, 2019] τού μεγάλου ινδονήσιου κιθαρίστα Dewa Budjana, ενός μουσικού που τον παρακολουθούμε από κοντά εδώ στο δισκορυχείον, αφού έχουμε γράψει έως σήμερα για κάμποσα άλμπουμ του, όπως τα “Zentuary” (2016), “Hasta Karma” (2015), “Surya Namaskar” (2014), “Joged Kahyangan” (2013) και “Dawai in Paradise” (2011), ενώ έχουμε αναφερθεί και σε συμμετοχές του σε δίσκους άλλων (Savoldelli / Casarano / Bardoscia, Dwiki Dharmawan, Yagull). Όλα τα άλμπουμ, και πρέπει να το σημειώσουμε αυτό, είναι παραγωγές της νεοϋορκέζικης MoonJune ή συνεργασίες δικές της με ινδονησιανά labels.

Στο “Mahandini” ο Dewa Budjana (που χειρίζεται και ηλεκτρονικά) συνεργάζεται με τρεις ακόμη μουσικούς, τον Jordan Rudess πλήκτρα, τον Marco Minnemann ντραμς και την Mohini Dey μπάσο και φωνητικά konnakol, που στην καρνατική παράδοση είναι κάτι σαν το scat singing. Επίσης σε κάποια tracks φιλοξενούνται και guests όπως ο John Frusciante φωνητικά, κιθάρες, ο πολύς Mike Stern κιθάρες και η Soimah Pancawati φωνή. Στο άλμπουμ καταγράφονται εφτά συνθέσεις (πέντε του Budjana και δύο του Frusciante), ενώ είναι ηχογραφημένο στο Λος Άντζελες, τον Ιανουάριο του 2018, με additional production σε στούντιο της Τζακάρτα.

Το ύφος που κινείται ο Budjana, στο “Mahandini”, είναι εκείνο του progressive fusion, έχοντας όμως να παρουσιάσει (και) πολλά άλλα στοιχεία, κυρίως από την ινδονησιανή μουσική παράδοση. Η λέξη «fusion», δηλαδή, δεν αναφέρεται μόνο στο ανακάτεμα της jazz με το rock, αλλά και στον συνδυασμό του ηλεκτρικού ήχου με τα τοπικά ηχοχρώματα, που μπορεί να αφορούν είτε σε μελωδίες είτε σε ρυθμούς είτε στο τραγούδι και τα φωνητικά. Το όλον άκουσμα, περιττό να το πω, είναι αληθινά ελκυστικό, χωρίς εκπτώσεις σε αισθητικές ευκολίες – ενώ συγχρόνως έχει κάτι το αξιοθαύμαστα μοναδικό. Όλες οι συνθέσεις είναι πρώτης τάξεως – με παιξίματα εντυπωσιακά, που σε συνδυασμό με τα «εξωτικά» φωνητικά, προσφέρουν μοναδικές στιγμές ψυχικής πληρότητας.

Δεν έχεις να πεις πολλά για ένα άλμπουμ τόσα τέλεια μελετημένο, τόσο περφεξιονιστικό, αλλά, ταυτοχρόνως, και τόσο εύκολα προσεγγίσιμο από κάθε ακροατή. Ίδιον, αυτό το τελευταίο, των δουλειών των αληθινά μεγάλων συνθετών-οργανοπαικτών.

Επαφή: www.moonjune.com