RAN BLAKE, CLAIRE RITTER το τελευταίο άλμπουμ του Blake έχει να κάνει με τον Thelonious Monk, κάτι απολύτως φυσιολογικό

Το 2017, τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς, την 10η εκείνου του μήνα, συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τη γέννηση του Thelonious Monk. Στην Αμερική κυρίως, στο κύκλωμα της jazz, συνέβησαν γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο διάφορα εορταστικά events, που στόχο είχαν και να τιμήσουν την εκατονταετία από τη γέννηση αυτής της μεγάλης μορφής, αλλά και να δώσουν στίγμα – πως η μουσική του Monk, δηλαδή, δεν παρέμενε απλώς αξεπέραστη, αλλά και διαχρονικό «ανοικτό βιβλίο», για κάθε πιανίστα, συνθέτη ή και απλό ακροατή της jazz, που θα ήθελε να προχωρήσει παρακάτω. Κάπως έτσι δύο λάτρεις της μουσικής του Monk, ο σημαντικότατος πιανίστας, συνθέτης, αυτοσχεδιαστής και δάσκαλος Ran Blake, μαζί με την μαθήτριά του, επίσης διακεκριμένη πιανίστρια Claire Ritter (η Ritter συνάντησε, για πρώτη φορά, τον Blake το 1981, όταν πήγε να σπουδάσει στο New England Conservatory της Βοστώνης), θα βρεθούν την 7η Οκτωβρίου 2017, στο Queens University of Charlotte, στην Charlotte της North Carolina (Βορειο-καρολινέζος ήταν και ο Monk ως γνωστόν), δίνοντας ένα live, αφιερωμένο στα 100χρονα του Monk, διασκευάζοντας, ανάμεσα, και μερικές δικές του συνθέσεις.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως, ούτως ή άλλως, από τις παραστάσεις του Blake σπανίως απουσιάζει ο Monk – οπότε το ν’ ακούς σ’ ένα κονσέρτο τού 84χρονου πλέον θρύλου δάσκαλου-πιανίστα (και) κομμάτια του Monk δεν μπορεί επ’ ουδενί ν’ αποτελεί μιαν έκπληξη.

Έτσι λοιπόν και στο παρόν “Eclipse Orange” [Zoning Recordings, 2018] ακούγονται τα “Blue Monk” (από τα δύο πιάνα, των Blake και Ritter) και “I mean you” (από το πιάνο της Ritter και το σαξόφωνο του Kent O’Doherty – είναι ο τρίτος μουσικός που συμμετέχει στη συνάντηση), καταγράφεται μια παλαιά σύνθεση του Ran Blake, η “Short life of Barbara Monk” (αποδίδουν οι δύο πιανίστες), που είχε πρωτακουστεί στο φερώνυμο άλμπουμ του στη Soul Note (1986), σύνθεση γραμμένη για τη θυγατέρα του Monk, που είχε φύγει νεότατη από τη ζωή, το 1984 (στα 31 χρόνια της), ενώ υπάρχουν και πρωτότυπες συνθέσεις που δεν κρύβουν τον «μονκικό» προσανατολισμό τους (όπως ή έσχατη “Integrity” της Ritter).

Πέραν αυτών στο “Eclipse Orange” υπάρχουν και versions σε συνθέσεις των George Gershwin, Hubert Powell, Jobim / Barroso, Harold Arlen και φυσικά συνθέσεις των Blake και Ritter (πότε για σόλο πιάνο, πότε για δύο πιάνα και πότε για πιάνο και σαξόφωνο).

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα άλμπουμ-κόσμημα, με βαθιά ιμπρεσιονιστική αντίληψη, όσον αφορά στα πιανιστικά ηχοχρώματα και τους αρμονικούς συνδυασμούς, που δεν αφορά μόνον στους φίλους της μουσικής του Monk (και τους jazz fans γενικότερα), αλλά σε κάθε καλόπιστο ακροατή.

Επαφή: www.claireritter.com