ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 141

31/1/2019

Ακούω ξανά και ξανά την τελευταία επανέκδοση της Anazitisi Records, Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης, και γουστάρω πολύ από τη δουλειά που έχει γίνει εκεί. Εννοώ στον ήχο. «Φταίει» και το 180άρι βινύλιο, αλλά και η γενικότερη επεξεργασία που έχει συμβεί στη φτηνοπαραγωγή εκείνου του δίσκου από το 1976 (στη νταλκαδιάρικη Venus), με αποτέλεσμα ν’ ακούς «πράγματα», που δεν τ’ ακούς, όπως πρέπει, στις προηγούμενες εκδόσεις. Ακόμη και σ’ αυτή την πειρατική γιαπωνέζικη CD-έκδοση, με το all paper cover και το front laminated, εννοώ, που την είχα βρει έξω κάπου στις αρχές των 00s, με τις φωτογραφίες της οποίας να είναι λάθος στο discogs. 

Αυτή είναι οι σωστή φωτό που δείχνω τώρα (και με τον αγγλικό τίτλο The 4 Levels of Existence), ενώ για την επανέκδοση της Anazitisi Records θα τα πούμε αναλυτικά σε λίγες μέρες… 

31/1/2019

Τον Χρήστο Ζυγομαλά που πέθανε χθες (έμαθα το κακό νέο από το facebook του Νεκτάριου Παπαδημητρίου) τον ήξερα από τα eighties, από κάτι κασέτες που κυκλοφορούσε τότε με… country-blues. Την «Πολιτεία» του ας πούμε.
Τα πιο πρόσφατα χρόνια τον είχα γνωρίσει και από κοντά. Μου είχε μιλήσει, μάλιστα, για ένα βιβλίο που ετοίμαζε σε σχέση με τα Εξάρχεια και πάνω στην κουβέντα τού είχα πει αν θα γράψει κάτι εκεί και για τον Τζωρτζ Ροντίλβα. Τον θυμόταν, αλλά δεν είχε κάτι δικό του εκείνη τη στιγμή ζητώντας μου να τον βοηθήσω. Και όντως, καθώς είχα σκανάρει μερικά ποιήματα του Ροντίλβα, τα οποία του τα είχα στείλει με e-mail. Δεν ξέρω αν έβαλε κάτι στο βιβλίο που τύπωσε τελικά το 2017 με τον τίτλο Η Μπαλάντα της Πλατείας (γιατί δεν το έχω αγοράσει ακόμη).
RIP λοιπόν και για τον Χρήστο Ζυγομαλά. Και δεν προλαβαίνουμε να μετράμε δυσάρεστα...

29/1/2019

Θα έχετε ήδη μάθει πως η νέα ταινία του Ταραντίνο θα λέγεται Once Upon a Time in Hollywood και πως θα περιστρέφεται γύρω από τα φρικτά γεγονότα των δολοφονιών του Αυγούστου 1969 (Σάρον Τέιτ…), που είχε διαπράξει η Charles Manson’s Family. Συμπληρώνονται 50 χρόνια από τότε και ο Ταραντίνο βρήκε… ωραίο θέμα. 

Πριν λίγες μέρες διάβασα (και άλλοι θα το διάβασαν) μιαν απίστευτη δήλωση της Ρίκας Διαλυνά (έγινε σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή), πως η ίδια… είχε γλιτώσει παρά τρίχα εκείνη τη νύχτα, γιατί ενώ η... στενή φίλη της Σάρον Τέιτ την είχε προσκαλέσει στη βίλα της την προηγούμενη μέρα, εκείνη (η Διαλυνά) τελικά δεν πήγε (και γι’ αυτό σώθηκε), επειδή είχε ξενοικιάσει το σπίτι της στο LA, για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Προσωπικώς, πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο (δεν ξέρω αν η κ. Διαλυνά το έχει αναφέρει και παλιότερα ή το έχει γράψει σε κάποιο από τα βιβλία της) και όσο να ’ναι είμαι επιφυλακτικός. Δεν λέω πως λέει ψέματα η Ρίκα Διαλυνά, απλώς θα πω πως γι’ αυτό το απίστευτο που είπε δεν υπάρχει κάποια σχετική έστω απόδειξη (πέραν των λεγομένων της). Κάποια φωτογραφία έστω με την... κολλητή της Σάρον Τέιτ.
Πάντως στο βιβλιαράκι που βλέπετε και που είχε βγει στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, δεν αναφέρεται κάτι… (γέλιο) 

29/1/2019

Μία από τις μορφές του ροκ του Ειρηνικού αποχαιρέτησε. Ο φιλιππινέζος ντράμερ και κιθαρίστας Joey "Pepe" Smith, μέλος των Downbeats στα σίξτις (είχαν παίξει support για τους Beatles, όταν οι τελευταίοι είχαν εμφανισθεί στη Μανίλα τον Ιούλιο του 1966!) και των Juan de la Cruz (της κορυφαίας μπάντας των Φιλιππίνων στα seventies), όπως και των "χαμένων" Ιαπώνων Speed, Glue & Shinki (βρέθηκε κι εκεί).
Θρυλικά ονόματα, που, κάποιοι, τα γνωρίζουν και στην Ελλάδα…