CHASING BONE ηλεκτρικό improv / experimental progressive από τη Θεσσαλονίκη

Οι Chasing Bone, όπως διαβάζω στο bandcamp τους, προέρχονται από τη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν από το 2014 και αποτελούνται, σήμερα από τους Πάνο Αναστασιάδη κιθάρες και Ιωάννη Ρεματά ντραμς, κρουστά. Το γκρουπ κινείται στο χώρο του ηλεκτρικού improv / experimental progressive χοντρικώς (ας μην επεκταθούμε τώρα σε άλλα υποείδη), έχοντας ηχογραφήσει, έως τώρα, δύο άλμπουμ. Γι’ αυτά τα άλμπουμ γράφουμε στη συνέχεια…

CHASING BONE: Sell Them Pain for Ego [Private Pressing, 2018]

Πρόκειται για το πιο πρόσφατο άλμπουμ (CD) των Chasing Bone, που είναι ηχογραφημένο στο Βερολίνο. Περιέχει πέντε tracks, όλα συνθέσεις του Πάνου Αναστασιάδη.

Το εισαγωγικό “Cookin’ up a storm” είναι ένα αργό κομμάτι με κιθάρα, κρουστά και φωνή, που θα μπορούσες να το πεις ακόμη και… blues. Blues όμως διαστρεβλωμένο και κάπως αποστασιοποιημένο, που κυλάει με αυξανόμενη ένταση, μέσα σ’ έναν κιθαριστικό ορυμαγδό, με φωνητικά… not-unlike Peter Hammill. Το 6λεπτο “You’re disgusting” μοιάζει με jazz-rock – τουλάχιστον στην αρχή του (αν υποθέσουμε πως τα ντραμς προβάρουν μια τζαζ ρυθμολογία, με την κιθάρα να ροκάρει ακαταπαύστως). Εντάξει, παρακινδυνευμένο είναι το πεις jazz-rock αυτό το track, που κυλάει πιο πολύ «ελεύθερα» από ένα σημείο και μετά, αλλά… τέλος πάντων. Κι εδώ τα φωνητικά παίζουν ένα ρόλο, επιτείνοντας την εντατική κατάσταση. Περίεργο άκουσμα, πάντως, με πολλές και… μπερδεμένες αναφορές, παλαιές και λιγότερο παλαιές, αλλά οπωσδήποτε ενδιαφέρον. Στο 5λεπτο “Madness in the cage” πάνω σ’ ένα σταθερό τέμπο, που δημιουργούν κρουστά και κιθάρες (και που ακούγεται σαν λούπα, από… πρωτόγονο blues του R.L. Burnside) «κάθεται» η φωνή, που τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον. Το σχεδόν 13λεπτο “Pain for ego (Part 1)” είναι μάλλον το πιο πειραματικό track του CD. Κιθάρα και κρουστά σε μια δημιουργική συνομιλία ελεύθερου και υποβλητικού ροκ αυτοσχεδιασμού, που, από ένα σημείο και μετά, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως προέρχεται από δύο μόνον άτομα.

Το άλμπουμ θα κλείσει με το δεύτερο μέρος τού “Pain for ego”, που είναι περισσότερο τελετουργικό και από το έκτο λεπτό και μετά (γιατί διαρκεί εννέα συνολικώς) πιο ορμητικό, με συνεχή εντατικοποίηση των κιθαρισμών και πάντα με τα α λα Hammill φωνητικά να διαμορφώνουν την οριστική κατάσταση.

CHASING BONE: State of the Underdog [Private Pressing, 2017]

To “State of the Underdog” είναι το πρώτο άλμπουμ (LP) των Chasing Bone, ηχογραφημένο τον Απρίλιο του 2017, με 100% αναλογικό τρόπο, όπως διαβάζω στο back cover. Είναι κομμένο δε σε 500 αριθμημένα αντίτυπα. Μάλιστα, σ’ αυτό το άλμπουμ το σχήμα εμφανίζεται ως τρίο, καθώς το αποτελούν οι Πάνος Αναστασιάδης κιθάρες, Γιάννης Ρεματάς ντραμς και Félix Masson μπάσο. Περιέχει δε πέντε συνθέσεις – τρεις στην πρώτη πλευρά του δίσκου και δύο στη δεύτερη.

Το “Control the need”, που ανοίγει τη Side A, είναι ένα σκληρό αυτοσχεδιαστικό track, το οποίο χαρακτηρίζεται από τη χρήση θορύβων (noises, όπως είναι η πιο κατανοητή ορολογία), αναδράσεων κ.λπ., έχοντας καταιγιστική εξέλιξη. Το σχήμα, που φλερτάρει στο συγκεκριμένο track ακόμη και με το noisy-punk, ξέρει να διαμορφώνει ένα… ανεκτό ακόμη και από τους λιγότερο μυημένους (έτσι νομίζω) improv περιβάλλον, μέσα στο οποίο χωράνε οι ποικίλες αυξομειώσεις στην ένταση, τα εφφέ και τα… στρεβλά παιξίματα, που φέρνουν στη μνήμη μου, οριακά, Sonic Youth, Boredoms και τα συναφή. Το “Another traditional theme” (που κάτι κρύβει από κάτω…) είναι πιο καθαρό σαν έκφραση, πιο rock να το πούμε, δίχως να χάνει πουθενά το ενδιαφέρον του (με ωραία δουλειά στην κιθάρα και συνεκτικό παίξιμο από το ρυθμικό τμήμα), με το “Chinese statement” να ακολουθεί στην ίδια λογική (και πάλι κάποια μελωδία, κινέζικου αυτή τη φορά ηχοχρώματος, να μετατρέπεται σ’ ένα surf-rock, κάπως σαν 17 Pygmies, που ξεφεύγει όμως και στο χρόνο-διάρκεια και στις επί του… σώματός του παρεμβάσεις).

Η Side B ανοίγει με το μακρύ στο χρόνο “Flying bottles” (σχεδόν 15 λεπτά). Και εδώ οι Chasing Bone δείχνουν πως είναι ένα δημιουργικό τρίο, αντιμετωπίζοντας τη συνθετική διαδικασία μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο – καθώς οι αυτοσχεδιασμοί τους διαθέτουν μιαν απλότητα στη δομή και την αφήγησή τους, που τους κάνει, συνάμα, και λαϊκούς και ουσιαστικούς (δεν υπάρχει, θέλω να πω, η εστέτ προσέγγιση και η αυτοαναφορικότητα). Κάτι που φαίνεται, και με το παραπάνω, στα τρανά σε διάρκεια tracks, όπως το “Flying bottles”, που ξεφεύγει στη διαδρομή ακόμη και προς ψυχεδελικές κατευθύνσεις. Εξαιρετικό. Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “Slangy tête-à-tête of the insane newcomer”, ένα περιπετειώδες rock track που κινείται προς progressive κατευθύνσεις (και αυτό ενδιαφέρον).

Γενικό συμπέρασμα; Ένα πολύ καλό άλμπουμ είναι το “State of the Underdog”, οδηγημένο από ένα αληθινά «ψαγμένο» rock trio.

Επαφή: www.chasingbone.bandcamp.com