ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ μια σπάνια συνέντευξή του από το 1929 και άλλα τεκμήρια, με αφορμή την επέτειο θανάτου του μέγιστου ηθοποιού

Όλοι γνωρίζουμε τον Βασίλη Λογοθετίδη (1898 – 20 Φεβρουαρίου 1960) μέσα από τις λιγοστές ταινίες του. Λέμε, βασικά, για εννέα ταινίες, που γυρίστηκαν και προβλήθηκαν όλες μέσα σε μια δεκαετία, από το 1948 έως το 1958. Οι ταινίες αυτές είναι:

Οι Γερμανοί Ξανάρχονται… (σκην. Αλέκος Σακελλάριος, 1948), Ένα Βότσαλο στη Λίμνη… (Αλέκος Σακελλάριος, 1952), Σάντα Τσικίτα (Αλέκος Σακελλάριος, 1953), Δεσποινίς Ετών “39” (Αλέκος Σακελλάριος, 1954), Ούτε Γάτα Ούτε Ζημιά (Αλέκος Σακελλάριος, 1955), Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας ή Κάλπικη Λίρα όπως έγινε γνωστή (σκην. Γιώργος Τζαβέλλας, 1955), Ο Ζηλιαρόγατος (Γιώργος Τζαβέλλας, 1956), Δελησταύρου και Υιός (σκην. Αλέκος Σακελλάριος, 1957) και Ένας Ήρως με Παντούφλες (Αλέκος Σακελλάριος, 1958).

Εννέα ταινίες, που έγραψαν, γράφουν και θα γράφουν το διαχρονικό μύθο του Βασίλη Λογοθετίδη, ενός άφθαστου ηθοποιού με άπλετη υποκριτική γκάμα, που μπορούσε να συνδυάζει στο παίξιμό του, με τρόπο φυσικό και ανεπανάληπτο, κωμικά με δραματικά στοιχεία. Αυτό το τελείως αθόρυβο σήμα-κατατεθέν παίξιμο τού Λογοθετίδη δεν ήταν κάτι που το ανακάλυψε και το καλλιέργησε ο ίδιος μέσα στα χρόνια, αφού φαίνεται πως ήταν έμφυτό του – μιας και γινόταν λόγος για τις συγκεκριμένες υποκριτικές ικανότητές του από τα πρώτα χρόνια της θεατρικής καριέρας του.

Μέχρι πριν κάποιο καιρό δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου κάποια συνέντευξη του Βασίλη Λογοθετίδη. Κάτι, έστω λίγο, που να δείχνει ποιος ήταν έξω από τα φώτα και πώς σκεφτόταν μακριά από το σανίδι ή το κινηματογραφικό πλατώ. Σαν άνθρωπος, πάντως, φαίνεται πως ήταν μοναχικός και μελαγχολικός –αυτό αφήνουν οι μαρτυρίες όσων τον γνώρισαν– και πως η δουλειά του, το θέατρο βασικά, ήταν το αληθινό σπίτι του.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως υπάρχει ένα μπέρδεμα σε σχέση με το πότε γεννήθηκε ο Βασίλης Λογοθετίδης. Η Βικιπαίδεια γράφει 1898, αλλά και αυτό δεν είναι 100% σίγουρο. Υπάρχουν πληροφορίες που λένε ότι μπορεί να γεννήθηκε ακόμη και το 1893, ενώ άλλες τον εμφανίζουν γεννημένο το 1900. Ο ίδιος ο Λογοθετίδης, όπως θα δούμε στη συνέχεια, εμφανίζεται να λέει πως στις αρχές του 1929 ήταν 33 ετών – άρα είχε γεννηθεί το 1896 ή και το 1895. Υπάρχει λοιπόν αυτή η αβεβαιότητα, αλλά από ’κει πέρα πολλά από τα δεδομένα της καλλιτεχνικής διαδρομής του είναι πάνω-κάτω γνωστά.

Πως γεννήθηκε, δηλαδή, στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης, πως βρέθηκε πολύ νωρίς στην Κωνσταντινούπολη, πως ξεκίνησε τη θεατρική πορεία του στην Πόλη και πως όταν αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα, στην Αθήνα, μετά το 1918, δεν άργησε να αναδειχθεί μέσα από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη (η οποία τον είχε δει για πρώτη φορά, να παίζει, ερασιτεχνικά, στην Κωνσταντινούπολη).

Το 1929, όταν ο Βασίλης ή και Βασιλάκης Λογοθετίδης (όπως τον αποκαλούσαν τότε, ίσως γιατί ήταν ακόμη νέος και μικροκαμωμένος) δίνει μια συνέντευξη στο περιοδικό Εβδομάς, που διηύθυνε ο Φώτος Γιοφύλλης, είχε ήδη 10 χρόνια επαγγελματικής καριέρας. Οι μεγάλες επιτυχίες του στο θέατρο είχαν προλάβει να δημιουργήσουν αίσθηση, με αποτέλεσμα ο κόσμος να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τον ίδιον, το έργο του και τις απόψεις του.

Έτσι, στο τεύχος 68 της Εβδομάδος, που θα κυκλοφορούσε την 26η Ιανουαρίου 1929, υπήρχε μια σελίδα αφιερωμένη στον Βασίλη Λογοθετίδη. Το κείμενο το υπέγραφε Ο ΠΙΜΠΡΙΝΕΤ (μάλλον επρόκειτο για τον γνωστό στους πιο παλαιούς δημοσιογράφο και συγγραφέα Σώτο Πετρά), ο οποίος παρουσιάζει τον Λογοθετίδη ως τον «πρύτανη των νέων κωμικών»! Την εποχή που μεσουρανούσε το αστέρι του Βασίλη Αργυρόπουλου (1894-1953) ένας τέτοιος τίτλος θα μπορούσε να ακουγόταν ακόμη και προκλητικός – αλλά δεν ήταν.

Μεταφέρουμε, λοιπόν, το κείμενο του ΠΙΜΠΡΙΝΕΤ (χωρίς να το προσαρμόσουμε στη σημερινή καθομιλουμένη), που είναι ένας συνδυασμός τοποθετήσεων (του δημοσιογράφου), χαλαρής κουβέντας και συνέντευξης για-τον και-με-τον Βασίλη Λογοθετίδη…

Η συνέχεια εδώ…

https://www.lifo.gr/articles/san_simera/227171/afieroma-ston-vasili-logothetidi-me-mia-spania-synenteyksi-toy-apo-to-1929-kai-alla-tekmiria