NICK GRINDER ένα τζαζ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα νησιά Farallon

Τρομπονίστας είναι ο Nick Grinder, με το “Farallon” [Outside in Music, 2019] να αποτελεί το δεύτερο προσωπικό CD του. Ο τίτλος σχετίζεται βεβαίως με τα νησιά Farallon, κάτι βράχια, που κείτονται καμμιά 30αριά μίλια δυτικά του San Francisco, απέναντι σχεδόν από τη γέφυρα Golden Gate. Τα νησιά είναι ακατοίκητα – καθώς τα επισκέπτονται μόνον οι βιολόγοι, που ασχολούνται με την πανίδα της περιοχής. Μεγαλωμένος στην Bay Area ο Grinder είχε τα νησιά, από την παιδική ηλικία του, διαρκώς απέναντί του, οπότε, τώρα που μεγάλωσε, είπε να τους αφιερώσει ένα άλμπουμ. Ένα τζαζ άλμπουμ, στο οποίο τον σιγοντάρουν οι Ethan Helm σαξόφωνα, Juanma Trujillo κιθάρες, Walter Stinson μπάσο και Matt Honor ντραμς. Οι μουσικοί μπορεί να μην είναι γνωστοί στην Ελλάδα, όμως όλοι έχουν την προϊστορία τους. Ο Ethan Helm, ας πούμε, είναι μέλος των Cowboys and Frenchmen (άλμπουμ τους έχουμε παρουσιάσει στο δισκορυχείον), ενώ οι Stinson και Honor παίζουν, επίσης, με το trio του Kevin Sun (για άλμπουμ του οποίου επίσης έχουμε γράψει εδώ). Τέλος, ο Βενεζουελανός Trujillo, μαζί με τον Grinder είναι μέλη του κουιντέτου Long Range (που έχουν γράψει, και αυτοί, ένα άλμπουμ το 2014). Το “Farallon”, τώρα, περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις του Grinder, όπως και μία version στο “Reflections” του Thelonious Monk.

Ξεκινώντας απ’ αυτό το κομμάτι, το “Reflections”, που είναι και το τελευταίο του CD, θα λέγαμε πως ο Grinder, αν και δεν είναι ένας Monk-ικός συνθέτης, εντούτοις ξέρει να αποδίδει τα πρέποντα στον τρανό master, καθώς εδώ φαίνεται να ελέγχει πλήρως την εξέλιξη της μελωδίας (που δεν είναι και από τις πλέον απλές του Monk) στο τρομπόνι του. Όλοι οι υπόλοιποι μουσικοί τον συνοδεύουν χαλαρά και σεβαστικά, αφήνοντάς του όλο το χώρο, στα 3/4 τουλάχιστον της σύνθεσης (γιατί προς το τέλος θα μπει και ο Trujillo με την κιθάρα του, πριν κλείσει, οριστικώς, ο Grinder). Άλλο δυνατό κομμάτι του “Farallon” είναι το 10λεπτο “Potential”, το οποίο ξεκινάει με τις διπλές παράλληλες διαδρομές του τρομπονιού (Grinder) και του σαξοφώνου (Helm), πριν «ανοίξει» στην πορεία, ενσωματώνοντας όλες τις πρωτοβουλίες των παικτών, που υποστηρίζουν με δύναμη και τέχνη την ωραία μελωδία. Άλλο ιδιαίτερο track είναι το λυπητερό “Inaction”, που, όπως διαβάζω, είναι γραμμένο για τον αφροαμερικανό νεαρό Trayvon Martin, που πυροβολήθηκε κάπου στην Florida, το 2012, χάνοντας τη ζωή του. Εντυπωσιακός, εδώ, ο Grinder (και σ’ ένα δεύτερο επίπεδο ο Trujillo) δημιουργεί με τη μουσική και το παίξιμό του, όλο εκείνο το βαρύ και περίκλειστο περιβάλλον, μέσα στο οποίο μόνον ο θρήνος μπορεί να υπάρξει.

Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα πολύ ιδιαίτερο τζαζ άλμπουμ, που επιβάλλεται στον ακροατή μόνο με την πάροδο του χρόνου και έπειτα από συνεχείς ακροάσεις. Δείγμα, τούτο, της δουλειάς που έχει γίνει από τον Nick Grinder και τους συνεργάτες του σε όλα τα επίπεδα.

Επαφή: www.nickgrinder.com