Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 141

31/1/2019
Ακούω ξανά και ξανά την τελευταία επανέκδοση της Anazitisi Records, Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης, και γουστάρω πολύ από τη δουλειά που έχει γίνει εκεί. Εννοώ στον ήχο. «Φταίει» και το 180άρι βινύλιο, αλλά και η γενικότερη επεξεργασία που έχει συμβεί στη φτηνοπαραγωγή εκείνου του δίσκου από το 1976 (στη νταλκαδιάρικη Venus), με αποτέλεσμα ν’ ακούς «πράγματα», που δεν τ’ ακούς, όπως πρέπει, στις προηγούμενες εκδόσεις. Ακόμη και σ’ αυτή την πειρατική γιαπωνέζικη CD-έκδοση, με το all paper cover και το front laminated, εννοώ, που την είχα βρει έξω κάπου στις αρχές των 00s, με τις φωτογραφίες της οποίας να είναι λάθος στο discogs. 
Αυτή είναι οι σωστή φωτό που δείχνω τώρα (και με τον αγγλικό τίτλο The 4 Levels of Existence), ενώ για την επανέκδοση της Anazitisi Records θα τα πούμε αναλυτικά σε λίγες μέρες… 

31/1/2019
Τον Χρήστο Ζυγομαλά που πέθανε χθες (έμαθα το κακό νέο από το facebook του Νεκτάριου Παπαδημητρίου) τον ήξερα από τα eighties, από κάτι κασέτες που κυκλοφορούσε τότε με… country-blues. Την «Πολιτεία» του ας πούμε.
Τα πιο πρόσφατα χρόνια τον είχα γνωρίσει και από κοντά. Μου είχε μιλήσει, μάλιστα, για ένα βιβλίο που ετοίμαζε σε σχέση με τα Εξάρχεια και πάνω στην κουβέντα τού είχα πει αν θα γράψει κάτι εκεί και για τον Τζωρτζ Ροντίλβα. Τον θυμόταν, αλλά δεν είχε κάτι δικό του εκείνη τη στιγμή ζητώντας μου να τον βοηθήσω. Και όντως, καθώς είχα σκανάρει μερικά ποιήματα του Ροντίλβα, τα οποία του τα είχα στείλει με e-mail. Δεν ξέρω αν έβαλε κάτι στο βιβλίο που τύπωσε τελικά το 2017 με τον τίτλο Η Μπαλάντα της Πλατείας (γιατί δεν το έχω αγοράσει ακόμη).
RIP λοιπόν και για τον Χρήστο Ζυγομαλά. Και δεν προλαβαίνουμε να μετράμε δυσάρεστα...

29/1/2019
Θα έχετε ήδη μάθει πως η νέα ταινία του Ταραντίνο θα λέγεται Once Upon a Time in Hollywood και πως θα περιστρέφεται γύρω από τα φρικτά γεγονότα των δολοφονιών του Αυγούστου 1969 (Σάρον Τέιτ…), που είχε διαπράξει η Charles Manson’s Family. Συμπληρώνονται 50 χρόνια από τότε και ο Ταραντίνο βρήκε… ωραίο θέμα. 
Πριν λίγες μέρες διάβασα (και άλλοι θα το διάβασαν) μιαν απίστευτη δήλωση της Ρίκας Διαλυνά (έγινε σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή), πως η ίδια… είχε γλιτώσει παρά τρίχα εκείνη τη νύχτα, γιατί ενώ η... στενή φίλη της Σάρον Τέιτ την είχε προσκαλέσει στη βίλα της την προηγούμενη μέρα, εκείνη (η Διαλυνά) τελικά δεν πήγε (και γι’ αυτό σώθηκε), επειδή είχε ξενοικιάσει το σπίτι της στο LA, για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Προσωπικώς, πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο (δεν ξέρω αν η κ. Διαλυνά το έχει αναφέρει και παλιότερα ή το έχει γράψει σε κάποιο από τα βιβλία της) και όσο να ’ναι είμαι επιφυλακτικός. Δεν λέω πως λέει ψέματα η Ρίκα Διαλυνά, απλώς θα πω πως γι’ αυτό το απίστευτο που είπε δεν υπάρχει κάποια σχετική έστω απόδειξη (πέραν των λεγομένων της). Κάποια φωτογραφία έστω με την... κολλητή της Σάρον Τέιτ.
Πάντως στο βιβλιαράκι που βλέπετε και που είχε βγει στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, δεν αναφέρεται κάτι… (γέλιο) 

29/1/2019
Μία από τις μορφές του ροκ του Ειρηνικού αποχαιρέτησε. Ο φιλιππινέζος ντράμερ και κιθαρίστας Joey "Pepe" Smith, μέλος των Downbeats στα σίξτις (είχαν παίξει support για τους Beatles, όταν οι τελευταίοι είχαν εμφανισθεί στη Μανίλα τον Ιούλιο του 1966!) και των Juan de la Cruz (της κορυφαίας μπάντας των Φιλιππίνων στα seventies), όπως και των "χαμένων" Ιαπώνων Speed, Glue & Shinki (βρέθηκε κι εκεί).
Θρυλικά ονόματα, που, κάποιοι, τα γνωρίζουν και στην Ελλάδα…

9 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb περί Joey "Pepe" Smith...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Speed, Glue & Shinki - Stoned Out Of My Mind
    https://www.youtube.com/watch?v=dIxLdAwip1c

    Spyros Diastimikos
    Τί είπες τώρα... Πάω να βάλω το "Himig Natin" προς τιμήν του. Με κείνο το εκπληκτικό πρώτο κομμάτι με την ακουστική κιθάρα και το πιάνο, να φέρνει εικόνες ωκεανού στο μυαλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb περί Σάρον Τέιτ, Πολάνσκι κ.λπ.

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Θυμάμαι πολύ καλά το γεγονός! Ήμουν στα 14. Εκείνη την εποχή έβγαινε μια χουντο-εφημερίδα, η "Νέα Πολιτεία" που, απ' όσο θυμάμαι είχε πολύ ωραίο κασέ - με πολλές φωτογραφίες, πολύ προχώ για την εποχή! Θυμάμαι πως είχε ένα πλήρες ρεπορτάζ για το φονικό, επί πολλές μέρες. [Δεν αποκλείεται ο Απόστολος Βραχιολίδης να έγραφε σ' αυτή την εφημερίδα, οπότε το βιβλιαράκι του να είναι απότοκο αυτού του ρεπορτάζ].

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, δεν το έχω ψάξει Γιώργο ειδικότερα (για τον Βραχιολίδη). Θα το ψάξω όταν έρθει η ώρα... Πάντως, όλα τα μεγάλα ελληνικά περιοδικά της εποχής είχαν πολλές σελίδες για τα γεγονότα, με φωτογραφίες κ.λπ. Και είχε κυκλοφορήσει και αυτό το σπάνιο βιβλίο, που είχε ανεβάσει παλιά ο Κώστας ο Αρβανίτης. [Μπαίηλ Μπάνστερ «Τα Εγκλήματα και η Δίκη του Μάνσον» [Εκδόσεις Δημ. Τσάκος]

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Νομίζω ότι ο Βραχιολίδης ανήκε στους "εκλεκτούς" του καθεστώτος (χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο) - γι' αυτό τον "συνδέω" με τη "Νέα Πολιτεία". Έχω την αίσθηση πως ήταν καλός δημοσιογράφος. Συνεντεύξεις που έκανε έχω διαβάσει στην (τότε) "Ραδιοτηλεόραση".

    Jacques Vache
    η τρέλα είναι ότι τότε ένα μέρος της αντικουλτούρας, και δεν μιλάω για τα μέλη της οικογένειας μάνσον, υποστήριζε αυτόν τον ψυχοπαθή.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Είναι η σκοτεινή πλευρά του ροκ αυτή. "Καλές" οι μαύρες μαγείες και όλες αυτές οι μαλακίες, αλλά όταν φτάνεις στο έγκλημα τότε τα πράγματα αλλάζουν εντελώς (καθώς μετατρέπεσαι σε σκέτο δολοφόνο). https://diskoryxeion.blogspot.com/.../charles-manson...
    CHARLES MANSON terror-folk, RITUAL-ALL-7-70 psych-avant, LEVITTS άκου και κατάλαβε...

    Kosmas Vassiliou
    Υπάρχει ένα πολύ καλό podcast για την υπόθεση, είναι στη σειρά You must remember this. Μεταξύ πολλών άλλων αναφέρεται ότι είναι εκατοντάδες οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι ήταν καλεσμένοι της Τέιτ τη μοιραία νύχτα.

    Kwstas Agas
    Δεν αφήνουν καλύτερα την ψυχούλα της Σάρον Τεητ να αναπαυθεί .... "έφυγε" τόσο νέα, τόσο άδικα και με τόσο ειδεχθή τρόπο, ας αφήσουν τη μνήμη της στην ησυχία της

    Δημητρης Σαλτος
    Πολύ πρωτότυπο θέμα βρήκε. Για αυτό αν κι έχουν γραφτεί τόσα πολλά, έχουν γυριστεί ντοκιμαντέρ, κλπ

    Nico Fassbinder
    "Οι βρυκόλακες χτύπησαν τον Πολάνσκυ"!!! Απλά υποκλίνομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb περί Χρήστου Ζυγομαλά...

    Βασίλης Καπετανίδης
    Άσιμος

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, ήταν συνεργάτης του.

    Nektarios Papadimitriou
    Με το Χρηστο γνωριστηκαμε το 2012 στη προετημασια της εκθεσης για το underground. Ειχα 2 σπανιες αφισες του Ασιμου και ρωτησα το Χρηστο αν εχει και αυτος καποια για να εχουμε στην εκθεση ενα πανελ για τον Ασιμο. Μας εφερε αυτο το κολαζ που ειναι στην κατω φωτο. Το κολαζ φτιαχτηκε για να γινει αφισα για καποιο live των Exarchia Square Band και εβαλαν φωτο. τους οταν ηταν παιδια. Εντελει ως αφισσα δεν εγινε ποτε αλλα σωθηκε το κολαζ. Η φωτο του Χρηστου διπλα στο κολαζ ειναι απο την εκθεση το 2012.

    Dionysia Prinou
    Πολλοί τελευταία πέρασαν στην άλλη όχθη ...

    Akis Ladikos
    R.I.P...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb για Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης...

    Kostas Rigas
    Κι άλλη επανέκδοση;;; τέτοια ζήτηση έχει; εγώ το έχω σε cd που βγήκε πριν μερικά χρόνια, νομίζω αρχές δεκαετίας 2010 αλλά δε βλέπω τέτοια έκδοση στο discogs. Ή κάνω λάθος;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Βινύλιο έχει να βγει από το 2002 και αυτή η έκδοση (σαν έκδοση συνολικά - απόδοση, ένθετο) δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. CD είναι αυτό το αμερικάνικο στη Lion από το 2005 (όπως λέει το discogs) και αυτό το πειρατικό, που δείχνω παραπάνω. Δεν ξέρω αν υπάρχει κι άλλο...

    Kostas Rigas
    Δεν είχε βγει μια έκδοση με επιμέλεια του Αλατά; νομίζω αυτή έχω. Θα τσεκάρω και θα σου πω Φώντα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Αυτό στη USA. Lion με το ok του Αλατά ήταν. Για κοίτα Κώστα μην υπάρχει και κανα άλλο...

    Kostas Rigas
    Το κοίταξα Φώντα. Είναι το cd της Lion του 2005 όπως λέει το δισκάκι. Το οπισθόφυλλο όμως γράφει 2009, οπότε φαντάζομαι θα είναι κάποια επανατύπωση.

    Chris Papadakis
    αυτό το Ιαπωνικό που δείχνεις είναι από πρέσα ή CD-r; Από όσο ξέρω υπάρχει η πρώτη έκδοση της Venus (LP), οι επανεκδόσεις της Wipe Out και της ikaros (LP). Η έκδοση της Lion (CD) και η Ιαπωνική (CD) που αναφέρεις σε αυτό το ποστ. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Όλα τα παραπάνω μέχρι να έρθει και η φρέσκια έκδοση της Anazitisi για την οποία αναμένω να διαβάσω λεπτομέρειες Φώντα!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    CD-R είναι, αλλά είναι πολύ καλοφτιαγμένο (έχει κι ένα ενθετάκι). Και με καλή απόδοση (από δίσκο φτιαγμένο βέβαια).

    Patritsopoulos Nikos
    https://www.youtube.com/watch?v=Fi_v7XRZ1sA
    https://www.youtube.com/watch?v=ygC8b7F8lP0
    run this town" Jay Z -Rihanna ... search for sample copy rights This dudes took 2 grammy!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Spyros Diastimikos
      Είναι CDR το "γιαπωνέζικο" στη Poor House, που έχει βγάλει δεκάδες σπάνια, κυρίως ευρωπαϊκά, progressive. Τα έβγαζε με ταμπελίτσες 'Demand' ή 'Choice' και τον εκδότη τον είχαν μπερδέψει με ιάπωνα γιατί υπήρχε ένα συλλεκτικομάγαζο στην Ιαπωνία με το όνομα Poor House, του οποίου η διεύθυνση είχε μπει για ξεκάρφωμα σε δυο-τρεις κυκλοφορίες. Στη πραγματικότητα ήταν αμερικάνικη "εταιρεία" που την είχε ένας αμερικάνος συλλέκτης και πολλά ηχογραφήματα ήταν από τις ανταλλαγές του με άλλους του συναφιού (μάλιστα το Chêne Noir "Chant Pour Le Delta, La Lune Et Le Soleil" και το Zeit "Un Giorno In Una Piazza Del Mediterraneo", ήταν από δικές μου κόπιες και πλακωθήκαμε γι αυτό σε γνωστο forum του είδους). Τα πούλαγε βασικά μέσω του Greg Walker (Syn-Phonic -αρκετοί πίστευαν ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο) και όταν το 2007 τον έκραξαν πολλοί για αυτή του τη πρακτική, εξαφανίστηκε. Ανάλογα (αλλά κάπως πιο "ποιοτικό" σε πρεσσαρίσματα) label ήταν η Tachika και ο ψευτοισλανδός Creel Pone με τα πειραματικά, που δεν είναι άλλος από τον Keith Fullerton Whitman.
      ΥΓ. 1. Για την ιστορία, ο "ιάπωνας" έχει βγάλει και άλλο ελληνικό, το "Πέρασαν 2000 Χρόνια" του Δώρου Γεωργιάδη.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Μαζί με τα Επίπεδα είχα πάρει και αυτό το CD (all paper laminated), που δεν το έχει το discogs...
      https://www.discogs.com/Steve-Linnegars.../master/651746
      Steve Linnegar's Snakeshed - Classic Epics

      Spyros Diastimikos
      Αν το δισκάκι γράφει Demand, Choise, EXC, NNL ή Supply, τότε είναι "Poor House". Περίεργο, δεν γνώριζα ότι είχε βγει σε τέτοια έκδοση, είχα την αίσθηση ότι το μόνο CD είναι το επίσημο της Guerssen.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πολύ ωραίο mini-LP all paper cover, front laminated with insert. Το label το βλέπεις...

      Spyros Diastimikos
      Ναι, αυτός είναι ο Poor House. Δεν γνώριζα ότι είχε βγάλει και τους νοτιοαφρικάνους...

      Διαγραφή
    2. Κωσταντίνος Ματσούκας
      Φωντα καλησπέρα.Η εκδοση της Venus εχει τρομερό ήχο.ΜΆΛΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΟΠΙΕΣ ΗΤΑΝ ΣΑΝ 180 ΓΡ ΠΙΟ ΠΑΧΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ.ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΚΟΡΑ.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κώστα το έχω ακούσει το ορίτζιναλ (παλιά βέβαια), αλλά νομίζω ότι η επανέκδοση του Καραθανάση το ξεπερνάει.

      Κωσταντίνος Ματσούκας
      θα το δεχομουν αυτο εαν υπηρχαν τα μαστερ .Οταν παιρνουν τον ηχο απο Δισκο τι να κανεις ?
      Βεβαια επειδη εχω εμπιστοσυνη στον Νικο θαχει γινει πολυ καλη δουλεια .

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πάντα μπορείς να κάνεις το κάτι παραπάνω. Για άκουσέ το με την πρώτη ευκαιρία...
      Και μάστερ να έχεις, άμα δεν καταλαβαίνεις μπορεί να κάνεις μια τρύπα στο νερό. Εξαρτάται ποιος είναι πίσω από τα κουμπιά.

      Διαγραφή
    3. Nick Karathanassis
      Κώστα ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη αλλα επειδη γνωριζόμαστε πολλάάάά χρόνια (και το λέω για να μην παρεξηγηθούμε από άλλους εδώ μέσα και νομίζουν ότι τσακωνόμαστε...αστείο έ...ποτέ δεν έχει γινει αυτο μεταξύ μας) μην μου λες ότι το Venus εχει τρομερο ήχο. Το LP δεν "επαιξε" ποτέ να έχει τρομερό ήχο και ο λόγος είναι καθαρά η μιξη της εποχής (ειναι σαν να μου μιλάς για τον τρομερό ήχο του Bent Wind ή του Forever Amber). Τώρα, για την καινούρια επανέκδοση (αν και δεν μ'αρέσει να ευλογώ τα γένια μου ;-) ) έχει σίγουρα καλυτερο ηχο απο το IKAROS (το οποίο επίσης είχα κάνει εγώ μαζί με τον Δημήτρη, και είχα αναλάβει την παραγωγή του mastering........και το επισημαίνω αυτό για να μην νομίζει κανείς ότι "θαβω" μια προηγούμενη επανέκδοση) αλλά και από το original. Επιτέλους ακούγεται ένα μπάσο (όχι στρογγυλό και ογκώδες αλλά υπαρκτό) και έχει "βγει" πιο έξω η 2η κιθάρα, που κάποτε την φανταζόσουν καθώς και το πριμο του ταμπούρου ενώ καθάρισαν και τα πιατίνια (που στο πρωτότυπο ήταν αχταρμας). Όσο τώρα για το "σαν 180γρ" παχύ αυθεντικό, μην τρελλαθούμε...Τότε το βινύλιο πήγαινε με το μάτι και το χέρι του μάστορα αλλά το βάρος (της πρέσσας) για την κοπή ήταν το ίδιο...δεν ειναι ότι ντε και καλά 180γρ βινυλιο ή 300γρ ή 120 ή 140 κλπ παίζει καλύτερα αν η κοπή δεν ειναι "βαθύτερη". Αν δηλ δεν έχεις ρυθμίσει την πίεση για παχιά ή ελαφριά μαζα βινυλίου. Αυτό το τυχαίο του βάρους του βινυλίου μπορεί να το έχεις δει στο 1ο Socrates, στο Πελόμα, ακόμα και αργότερα στον Πουλίκα αλλα ακόμα και στο Sunset (ε μην που πεις ότι οι πιο βαριές κόπιες παιζουν καλυτερα (!!!) απλά αντέχουν περισσότερο στον χρόνο και στην χρήση...).Κοινώς, βαρύ βινύλιο δεν συνεπάγει καλύτερη κοπή αν δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές.... Όπως και να έχει, λόγω συγκρισης επανέκδοσης με το αυθεντικό, το αυθεντικό διατηρεί μια "στρογγυλάδα" αλλά η επανέκδοση έχει μια "καθαρότητα" και συχνότητες που ποτέ δεν είχαν βγει...
      Όσο για τον φίλο Kostas Rigas που αναφέρεται στην εκδοση της Lion. H Lion είχε πάρει (από εμένα) το master που ειχε γίνει για την εκδοση της IKAROS, κοινώς πρόκειται για το ίδιο εντός εισαγωγικών mastering. Ήταν σαφώς επίσημη έκδοση, και είχε γίνει με την επιμέλεια του Αλατα (στα γραφιστικά) και την δικιά μου (στα τεχνικά και εξτρας). Το γιαπωνέζικο CDR (και φυσικά, πειρατικο) επειδη το ειχα παρει και για μενα και για τον Θανάση (Αλατα) πρέπει να ειχε βγει απο την επανέκδοση της WipeOut και αν θυμαμαι καλά παίζει σε ελαφρώς λάθος στροφές και αυτό,,,έχει δηλ κατέβει η τονικότητα του (ίσως επίτηδες για να κάνουν πιο "βαρύ" το άκουσμα)

      Διαγραφή
    4. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εγώ είπα κάτι. Το ορίτζιναλ το έχω ακούσει στο παρελθόν σε σπίτι φίλου με πολύ καλά μηχανήματα και δε μου έκανε καμμία εντύπωση. Κάτι που να το θυμάμαι, ας πούμε, χρόνια μετά. Η τωρινή επανέκδοση της Anazitisi είναι ό,τι πιο καλό μπορεί κάποιος να περιμένει απ' αυτή την ηχογράφηση. Άκουσα "πράγματα", που δεν τα έχω ακούσει πουθενά αλλού (σε καμμία προηγούμενη έκδοση). Α, κι επειδή λέμε αλήθειες εδώ. Όσα γράφω τα γράφω μόνος μου, και παίρνω την ευθύνη των λόγων μου, χωρίς να έχει προϋπάρξει καμμία συζήτηση με τον Καραθανάση.
      Νίκο το CD-R είναι από δίσκο - είναι ολοφάνερο. Τώρα αν είναι από το ορίτζιναλ ή από την επανέκδοση της Wipe-out δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα.

      Nick Karathanassis
      Φώντα εννοειται οτι ακομα δεν εχουμε μιλήσει...άλλωστε πότε δεν θα έλεγα να κρινει καλώς κάποιος μια παραγωγή μου αλλα και πολύ περισσότερο να την κρίνει ηχητικά και ειδικα όταν μια δουλειά (σαν τα 4 Επιπεδα) μπάζει από παντού όσον αφορά το ηχητικό/ακουστικό και εγω ειμαι ο πρώτος που το λέω....
      Φώντα ειναι πολλά τα χρόνια. Η επανέκδοση του Θοδωρη παίζει σε λάθος στροφές (ελαφρώς) (το ιδίο συμβαίνει και με τα μισά κομμάτια στο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ταγάρι των POLL και σε όλες βεβαια τις επανεκδόσεις της POLYDOR του POLL). Παίζει κοινώς πιο αργά, πιο "βαριά". Αν θυμάμαι λοιπόν καλά, όταν ειχα συγκρίνει το CDR με το original θυμάμαι ότι έπαιζε σαν το WipeOut και όxι σαν το IKAROS (που μόλις τότε το είχαμε βγάλει).

      Διαγραφή
  5. Η εκδοση του Ικαρου στα 4 επιπεδα εχει αρκετα αξιοπρεπη ηχο, ενω στο ενθετο γραφει οτι το remastering εγινε απο αυθεντικη κοπια στο στουντιο ποπ.Επισης γραφει οτι την ερευνα την εχει κανει ο κ Καραθανασης οπως επισης συμμετεχει και στην επιμελεια παραγωγη,οποτε αν λεει οτι αυτη η επανεκδοση ειναι ακομη καλυτερη,ετσι θα'ναι.Το μπασο παντως στον Ικαρο μια χαρα ακουγεται.Επισης θα'θελα να ρωτησω τον κ Καραθαναση γιατι λογικα μονο αυτος γνωριζει αυτο το ντοκυμαντερ αφιερωμα για τα 4 επιπεδα,που και ποτε θα προβληθει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή