Οι Kaze είναι ένα δυνατό αυτοσχεδιαστικό κουαρτέτο, ως γνωστόν, το οποίον
αποτελούν δύο Ιάπωνες, οι Natsuki Tamura τρομπέτα, φωνή, Satoko Fujii πιάνο, και δύο Γάλλοι, οι Christian Pruvost τρομπέτα,
φλούγκελχορν και Peter Orins ντραμς. Λέμε
«ως γνωστόν», επειδή έχουμε ασχοληθεί και στο
παρελθόν με άλμπουμ των Kaze,
όπως τα “Atody Man”[Libra Records,
2018], “June” [HeliX, 2017] (αυτό ως Trouble Kaze), “Uminari” [Circum/
Libra Records, 2015] και “Tornado” [Circum/ Libra Records, 2013]. (Προφανώς,
για όλα αυτά τα CD
υπάρχουν reviews στο δισκορυχείον).
Τώρα, στο πιο τελευταίο άλμπουμ τους, το “Sand Storm” [Libra Records /
Circum-Disc, 2020], οι Kaze
συνεργάζονται με μία master των ηλεκτρονικών, την Ιαπωνίδα Ikue Mori (υπάρχει στη σκηνή για
περισσότερο από 40 χρόνια), με την οποίαν, οι Tamura-Fujii, έχουν βρεθεί και στο παρελθόν,
στο σχήμα Mahobin. Επίσης
οι Tamura-Fujii-Mori είχαν
συνεργαστεί και με τον Wadada Leo Smith στο CD “Aspiration” [Libra Music, 2017], που και γι’
αυτό υπάρχει review στο blog.
Οπότε και μία συνύπαρξη των Kaze
με την Mori δεν είναι
έξω από την λογική που δρουν οι Ιάπωνες – μέσα από τα πολυποίκιλα projects τους, και τις
πολύπλευρες ηχογραφικές περιπέτειές τους.
Το “Sand Storm”,
που έχει διάρκεια περί τα 64 λεπτά και είναι ηχογραφημένο στην Νέα Υόρκη, τον
Φεβρουάριο του 2020, αποτελείται από επτά tracks. Τρία είναι συντεθιμένα από ολάκερο το κουιντέτο (Kaze & Mori), ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα είναι
συντεθιμένα από ένα μέλος των Kaze κάθε φορά (ένα από την Fujii, ένα από τον Tamura κ.ο.κ.).
Το πρώτο track
είναι το 11λεπτο “Rivodoza”
(σύνθεση του Pruvost), μία
ασύλληπτη improv-electronic συνεργασία,
με απίστευτα τρομπετικά timbre,
πιανιστικούς βρυχηθμούς και ηλεκτρονικές ομοβροντίες, που περνάει βεβαίως από
χίλια κύματα – από ακραίες ηχητικές εκκεντρικότητες, μέχρι σαφείς μελωδικές
καταγραφές, χωρίς ποτέ να μετατρέπεται σε «άσκηση ύφους».
Το “Poco a poco”
(σύνθεση όλων) είναι ένα 2λεπτο κομμάτι, που ξεκινά με ομαδικό τέντωμα και από
τους πέντε μουσικούς, πριν «κάτσει» σε κάτι περισσότερο προφανές από την μέση
και μετά. Είναι μια γέφυρα, ας το πούμε κι έτσι, πριν το 17λεπτο “Kappa” (σύνθεση τού Tamura), που είναι το
μεγαλύτερο σε διάρκεια track του CD – μία «εξοντωτική» σύνθεση, με τα ηλεκτρονικά και την
τρομπέτα να δίνουν σήμα στην αρχή, πριν ξεκινήσει, μετά το έβδομο λεπτό, να
αναπτύσσονται οι improv
πρωτοβουλίες τής ομάδας, που περιλαμβάνουν φοβερό ομαδικό παίξιμο, πάνω σ’ ένα
γρήγορα τέμπο, μα και ξανά αλλόκοτα τρομπετικά σόλι από τον άπιαστο Tamura.
Τέταρτο κομμάτι στη σειρά το τρίλεπτο “Under the feet” (σύνθεση όλων), που
κινείται σε χαμηλή ένταση, με μικροπαρεμβάσεις απ’ όλα τα όργανα, πριν από το
εκκωφαντικό noisy τελείωμα. Στην πράξη και αυτό το track αποτελεί «γέφυρα» για το επόμενο
13λεπτο “Noir poplar”
(σύνθεση του ντράμερ Orins),
ένα καταπληκτικό jazz-experimental
track, με
απίστευτες τρομπέτες και ηλεκτρονικά, κατά την διάρκεια του οποίου η Fujii δημιουργεί περίτεχνα
ρυθμικά και μελωδικά μοτίβα.
Άλλη μια 2λεπτη free-improv
ομαδική γέφυρα θα ακολουθήσει (“Suna arashi”),
πριν από το τελειωτικό «χτύπημα» με το 15λεπτο “Noir soir” (σύνθεση της Fujii), στο οποίο βεβαίως η
ιαπωνίδα πιανίστρια έχει τον πρώτο λόγο, αλλά δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει
τα ακουστικά και ηλεκτρονικά εφφέ, τις παρεμβάσεις των πνευστών και όλα τα
υπόλοιπα...
Γενικώς, το “Sand Storm”
είναι ένα καταιγιστικό improv
άλμπουμ, που σίγουρα απαίτησε ιδιαίτερα ψυχικά αποθέματα (από τους μουσικούς εννοούμε),
προκειμένου να καταστρωθεί και να υλοποιηθεί. Αλλά έτσι συμβαίνει, σχεδόν πάντα,
με αυτού του τύπου τις μουσικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου