Οι Rabbit’s Eye είναι ένα καινούριο
ελληνικό συγκρότημα –οι μουσικοί που το αποτελούν βρέθηκαν μαζί, για πρώτη
φορά, το 2018–, το οποίον ομνύει στον ελεύθερο, ηλεκτρικό αυτοσχεδιασμό.
Βασικά μέλη του είναι ο ντράμερ-περκασιονίστας Γιάννης
Ηλιάκης (από Outward Bound, Ciccada, Strovili κ.λπ.), ο ηλεκτρικός κιθαρίστας,
που χειρίζεται και λούπες Βασίλης Τζαβάρας (από Occasional Dream, Take the
Money and Run, 4+1, Schema Ensemble, συνεργασίες με Χάρη Λαμπράκη και διάφορα
άλλα projects), η βιολίστρια Miriam Den Boer-Salmón και η βοκαλίστρια
Μαρία Κριτσωτάκη.
Τώρα, οι Rabbit’s Eye παρουσιάζονται μ’ ένα ολοκληρωμένο CD, το “The Damage was Terrific” (2022), που κυκλοφορεί από την αμερικανική FPE Records, και γι’ αυτόν ακριβώς τον δίσκο γράφουμε στη συνέχεια...
Τώρα, οι Rabbit’s Eye παρουσιάζονται μ’ ένα ολοκληρωμένο CD, το “The Damage was Terrific” (2022), που κυκλοφορεί από την αμερικανική FPE Records, και γι’ αυτόν ακριβώς τον δίσκο γράφουμε στη συνέχεια...
Εκείνο που διαφοροποιεί σε πρώτη φάση
τους Rabbit’s Eye, από άλλα ανάλογα σχήματα, που παρεπιδημούν τριγύρω, είναι ο
ρόλος που επιφυλάσσουν στη φωνή – την οποίαν αντιμετωπίζουν, στην εγγραφή τους,
όχι ως τραγούδι, μα ως βοκαλισμό.
Επί της ουσίας λέμε για ένα ακόμη όργανο, ισότιμο με τα υπόλοιπα τρία (κρουστά, κιθάρα, βιολί), το οποίο μάλιστα, και ανά περιπτώσεις, τοποθετείται σε πρώτο πλάνο.
Και η αλήθεια είναι πως η Μαρία Κριτσωτάκη τα καταφέρνει πολύ καλά εδώ, σε κομμάτια αρκετά απαιτητικά, όπως είναι το 6λεπτο “Of dark corners”, το σχεδόν 8λεπτο “Seven turns at midnight” και ακόμη το υπαινικτικό “Itch & feather”.
Από ’κει και πέρα η αυτοσχεδιαστική προσέγγιση των Rabbit’s Eye, σε σχέση με την ταυτοποίηση και οριοθέτηση του υλικού τους, είναι σίγουρη και διαρκής, με τους οργανοπαίκτες να καταδεικνύουν, απλώς, την εμπειρία τους σε τέτοιου τύπου περιβάλλοντα.
Μια εμπειρία, που μεταφράζεται στην αξία της απρόσκοπτης ροής, στα συνεχή ηχητικά επινοήματα, με τα διαρκή «γεμίσματα» σε ντραμς, κιθαριστικές και βιολιστικές παρεκτροπές και με την φωνή, σε συμφωνία φάσης, με όλα τα προηγούμενα, να «σχολιάζει» τα δρώμενα με ουσία και πρωτοτυπία.
Η ηχογράφηση του “The Damage was Terrific” μπορεί να είναι σχεδόν τέσσερα χρόνια παλαιά (DNA lab studio Αθήνα, Οκτώβριος 2018), όμως αυτό δεν μειώνει σε κάτι την αξία της.
Επαφή: https://fperecs.bandcamp.com/album/the-damage-was-terrific
Επί της ουσίας λέμε για ένα ακόμη όργανο, ισότιμο με τα υπόλοιπα τρία (κρουστά, κιθάρα, βιολί), το οποίο μάλιστα, και ανά περιπτώσεις, τοποθετείται σε πρώτο πλάνο.
Και η αλήθεια είναι πως η Μαρία Κριτσωτάκη τα καταφέρνει πολύ καλά εδώ, σε κομμάτια αρκετά απαιτητικά, όπως είναι το 6λεπτο “Of dark corners”, το σχεδόν 8λεπτο “Seven turns at midnight” και ακόμη το υπαινικτικό “Itch & feather”.
Από ’κει και πέρα η αυτοσχεδιαστική προσέγγιση των Rabbit’s Eye, σε σχέση με την ταυτοποίηση και οριοθέτηση του υλικού τους, είναι σίγουρη και διαρκής, με τους οργανοπαίκτες να καταδεικνύουν, απλώς, την εμπειρία τους σε τέτοιου τύπου περιβάλλοντα.
Μια εμπειρία, που μεταφράζεται στην αξία της απρόσκοπτης ροής, στα συνεχή ηχητικά επινοήματα, με τα διαρκή «γεμίσματα» σε ντραμς, κιθαριστικές και βιολιστικές παρεκτροπές και με την φωνή, σε συμφωνία φάσης, με όλα τα προηγούμενα, να «σχολιάζει» τα δρώμενα με ουσία και πρωτοτυπία.
Η ηχογράφηση του “The Damage was Terrific” μπορεί να είναι σχεδόν τέσσερα χρόνια παλαιά (DNA lab studio Αθήνα, Οκτώβριος 2018), όμως αυτό δεν μειώνει σε κάτι την αξία της.
Επαφή: https://fperecs.bandcamp.com/album/the-damage-was-terrific
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου