Η σχέση του KKE με την ποπ και το ροκ, μέσα στις δεκαετίες – Οι υπερβάσεις του κόμματος είναι μικρές, αλλά υπαρκτές από την δεκαετία του ’60 ήδη

Προσφάτως (14 Ιανουαρίου) το ΚΚΕ τίμησε τον συνθέτη-τραγουδοποιό Σταύρο Ξαρχάκο, μέσα από μια μεγάλη συναυλία που οργανώθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Κάποιοι παραξενεύτηκαν. Μίλησαν για «υπέρβαση» από το κόμμα –κυρίως γιατί ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε πολιτευτεί στο παρελθόν με την Νέα Δημοκρατία–, παραβλέποντας ή και αγνοώντας το γεγονός πως μεγάλο μέρος της έντεχνης τραγουδοποιίας του Ξαρχάκου είναι πολύ κοντά, συναισθηματικά και ψυχολογικά, στον «μέσο» ψηφοφόρο ή φίλο του ΚΚΕ.
Άλλοι, εν τω μεταξύ, θεώρησαν «υπέρβαση» μιαν αποστροφή της ομιλίας του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που προηγήθηκε της συναυλίας, με αναφορά στην ποπ. Την ακόλουθη:
«Είναι, δε, αξιοθαύμαστη και ίσως μοναδική στον Ξαρχάκο η ανιδιοτέλεια με την οποία προσεγγίζει το αντικείμενό του (...) όπως, για παράδειγμα, το στοιχείο της ποπ στο κινηματογραφικό έργο “Κορίτσια στον ήλιο”».
Θεωρήθηκε πως το να μιλάει για ποπ το ΚΚΕ, μέσω του Γραμματέα του, ήταν κάτι το πρωτοφανές, αφού παρουσιάστηκε στα μίντια κάπως σαν κεραυνός εν αιθρία.
Η μάλλον ασήμαντη (ακόμη και για το ΚΚΕ) αναφορά του Γραμματέα στην... ποπ του Ξαρχάκου, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, για διαφόρους λόγους. Και κατ’ αρχάς, γιατί το ποπ/ροκ έργο του Ξαρχάκου είναι πολύ μεγαλύτερο από το σάουντρακ τού «Κορίτσια στον Ήλιο».
Εν τάχει να πούμε πως ο Ξαρχάκος υπήρξε από τους «έντεχνους» συνθέτες που χρησιμοποίησαν από νωρίς ροκ ηλεκτρικά όργανα στις ενορχηστρώσεις του και πως τραγούδια του Ξαρχάκου, με ροκ αναφορές, έχουν τραγουδήσει ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Νίκος Ξυλούρης, η Αφροδίτη Μάνου κ.ά. Και σ’ αυτά δεν αναφέρθηκε ο Γραμματέας.

Δεν αναφέρθηκε δηλαδή στο άλμπουμ «Διόνυσε Καλοκαίρι μας» (1972), ούτε φυσικά στις ροκ μουσικές του Ξαρχάκου για το θεατρικό μιούζικαλ «12 Μήνες Καλοκαίρι», που εντυπωσίαζε στην Αθήνα του 1970 και για το οποίον έχουμε γράψει ξεχωριστό άρθρο εδώ... https://www.lifo.gr/culture/theatro/theatriko-mioyzikal-12-mines-kalokairi-entyposiaze-tin-athina-kalokairi-toy-70.
Για το πόσο σημαντικό ήταν εκείνο το μιούζικαλ αρκεί (για την επιβεβαίωση) μια δήλωση του Σταύρου Λογαρίδη, από πολύ παλιά, από το 1978, στο περιοδικό «Ποπ & Ροκ», όταν είχε ερωτηθεί σε σχέση με το τι είχε ξεχωρίσει, έως τότε, από το χώρο του ροκ στην Ελλάδα. Είχε πει ο Λογαρίδης:
«Έχω ξεχωρίσει τον Εξαδάκτυλο, ένα βράδυ του ’71 ή του ’72, που έπαιζε στο Cin-Cin, επίσης τον Ξαρχάκο στο θεατρικό “12 Μήνες Καλοκαίρι” και τους Socrates στο άλμπουμ τους “Phos”».

Και αν το ροκ μπορεί να έμεινε μάλλον παραπονούμενο από την ομιλία του Γραμματέα, τότε τι να πει η «πρωτοπορία» και η avant-garde του Σταύρου Ξαρχάκου στο σάουντρακ «Τετράγωνο», στο «Θεμιστοκλέους 43» ή στον δίσκο “Ecce Homo”, που δεν θίχτηκαν καθόλου;

Εντάξει, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δεν είναι μουσικογράφος ή μουσικογραφιάς, όπως το λέμε εμείς πιο λαϊκά –αν και οι γνώσεις του στο «έντεχνο» υπερβαίνουν κατά πολύ τον «μέσο όρο»–, από την άλλη όμως υπάρχει και «κρυφό» έργο του Ξαρχάκου, που είναι εξ ίσου σημαντικό με το φανερό του, και για το οποίο, γενικώς, δεν γίνεται λόγος. 

Η συνέχεια εδώ... 

https://www.lifo.gr/culture/music/i-shesi-toy-kke-me-tin-pop-kai-rok-mesa-stis-dekaeties